Met de komst van verdediger Nicolas Pareja werd de Argentijnse armada bij Anderlecht uitgebreid tot vier stuks. Talent genoeg in de nieuwe kern van paars-wit, maar de communicatie wordt er niet makkelijker op. Dát plus het onevenwicht in de kern, worden de pijnpunten die dienen weggewerkt te worden in de resterende voorbereidingsweken. Bart Goor, ancien en de aanvoerder van de ploeg, evalueert de eerste trainingsweken.

Bart Goor : “Ik vind dat de groep al vrij goed aan elkaar hangt. We bezitten een goede mix tussen ervaring en jeugd. De nieuwe jongens doen veel moeite om zich te integreren, ondanks de taalbarrière.”

Dat er nu constant een tolk rond de ploeg zwermt, is wel een nieuw gegeven.

“Ik ben dat eigenlijk gewend van in Duitsland, bij Hertha Berlijn liep er ook constant een Braziliaanse tolk rond. Ginds werd dat als normaal beschouwd, het went snel. De Argentijnen vallen bovendien bijzonder goed mee. Ze tonen allemaal veel werklust. Vooral van Lucas Biglia is me zijn enthousiasme en fysieke paraatheid opgevallen.”

Is vier Argentijnen niet te veel ?

“Als blijkt dat de spelers die we nodig hebben, toevallig uit eenzelfde land komen, dan is dat maar zo. Het belangrijkste is dat je daar een groep van kan maken. Ik ga ervan uit dat Anderlecht de hele Belgische markt heeft afgeschuimd, maar tot de constatering kwam dat wat ze nodig hadden in het buitenland zat.”

Wat vind je van de transferpolitiek van Club Brugge ?

“Ik vind dat zij vorig jaar al sterke transfers deden, alleen kwam dat er niet helemaal uit. Ik denk aan Ivan Leko en aan Joos Valgaeren, die ik een goede verdediger vind, maar door blessures veel aan de kant stond. Ook iemand als Sven Vermant kan belangrijk zijn voor een groep. Club beschikte over een goede basis om op verder te bouwen en met Koen Daerden hebben ze er iemand bij die ze heel hard nodig hadden op links.”

De voornaamste concurrentie verwacht je dus uit die hoek ?

“Als je het logisch bekijkt wel. Maar even goed kan Standard weer verrassen. Met Standard weet je nooit. Eigenlijk doet dat er niet toe, wij moeten in de eerste plaats zien dat wíj het niveau kunnen brengen dat iedereen van ons verwacht.”

En die lat ligt vrij hoog. Iedereen schuift Anderlecht naar voor als de grootste titelkandidaat. Terecht ?

“Vind ik wel. Er is heel wat geld gespendeerd aan transfers, het zou niet goed zijn als al die aankopen niet renderen. Maar je mag niet vergeten dat deze groep moet kunnen groeien, tenslotte zijn er toch een hoop vertrekkers en nieuwkomers. Iemand als Zetterberg gaan we zeker missen, maar Mbark Boussoufa moet dat kunnen overnemen. Met zijn kwaliteiten kan hij een belangrijke rol opeisen in deze ploeg. Voetbal blijft een ploegsport, je hangt niet af van het individu, maar het is een troef wanneer je kan rekenen op iemand die met een actie een wedstrijd kan bepalen. Op dat gebied beschikken we over meer technische kwaliteiten dan vorig seizoen. Op kracht en gestalte hebben we dan weer ingeboet.”

Volgens Frank Vercauteren is er een onevenwicht.

“Dat moet blijken, we weten ook nog niet in welke formatie we zullen spelen. Het is wel zo dat in het hedendaagse voetbal kracht steeds meer een bepalende factor wordt. Dat zie je in de Champions League en op het WK : stilstaande fases zijn belangrijk.”

Op het middenveld wordt het knokken voor een plaatsje.

“Ja, maar er steekt ook veel polyvalentie in deze ploeg. Alleen is het zo dat we achterin drie spelers zijn kwijtgeraakt en dat we er momenteel slechts twee kochten.”

Met Zetterberg, Tihinen, Kompany zijn sterke persoonlijkheden vertrokken. Is de sfeer anders zonder hen ?

“Neen, helemaal niet. Het geeft wel een raar gevoel als zulke namen vertrekken, maar eens het seizoen opnieuw begint, sta je daar niet langer bij stil en doe je gewoon verder. Op dat vlak is topvoetbal zakelijk. Het is elk jaar werken aan een nieuwe ploeg.”

MATTHIAS STOCKMANS