NA 26 DOELPUNTEN IN 72 DUELS VOOR LOKEREN OV TEKENDE RODE DUIVEL BENJAMIN DE CEULAER VOOR DRIE JAAR BIJ RC GENK, WAAR HIJ VAN ZIJN TWAALFDE TOT ZIJN ZESTIENDE AL SPEELDE. DE LIMBURGER IS DE DUURSTE TRANSFER TUSSEN TWEE BELGISCHE CLUBS IN DE ZOMERTRANSFERPERIODE.
Wat gaf uiteindelijk de doorslag om terug te keren naar je roots?
Benjamin De Ceulaer: “Dit is vooral een keuze van het hart, hé. Ik stak dat nooit onder stoelen of banken. Gezien mijn leeftijd – ik ben al 28 – en mijn ambities – eens spelen bij een Belgische topclub – was het vooral een kwestie van nu of nooit.”
Verder was het alleen Anderlecht dat zich de laatste weken manifesteerde als echt geïnteresseerd?
“Klopt. Die hadden blijkbaar ook een bod uitgebracht bij Lokeren.”
Wat doet het dan om te lezen dat voorzitter Roger Lam-brecht een transferprijs van 5 miljoen euro vorderde maar uiteindelijk overstag ging voor ongeveer 3 miljoen euro?
“Mijn respect voor mijnheer Lambrecht is groot. Ik kreeg van hem de kans om twee jaar geleden mijn loopbaan nieuw leven in te blazen, nu werkte hij goed mee in de afhandeling van de transfer.”
Zo valt er wel een steunpilaar weg in het langetermijnproject dat Peter Maes voor ogen heeft in Lokeren…
“Ik denk dat ik daar twee heel mooie seizoenen beleefde en er toch het maximale uit haalde. Het is gewoon jammer dat we Europees werden uitgeschakeld tegen Pilsen. Maar de trainer wenste me veel succes. Dat gebaar apprecieer ik. Hij is ervan overtuigd dat ik klaar ben voor een stap hoger. Dan moeten we dat ook kunnen verwezenlijken. Zo eenvoudig blijft het nu eenmaal.”
Had Lokeren zich geplaatst voor de poules van de Europa League, zou het jouw beslissing hebben beïnvloed?
“Genk blijft nog altijd iets heel speciaals als verhaal en gevoel. Daar werd goed op geanticipeerd. Peter Maes belde me zaterdag, om me te bedanken voor mijn heel correcte houding in dit transferverhaal. Eigenlijk ben ik hem veel verschuldigd, aangezien hij me veel vertrouwen gaf bij onze samenwerking. Dankzij Peter Maes werd ik als spits veel slimmer in mijn loopbewegingen en positie kiezen voor doel. Bovendien verhoogde mijn efficiëntie. Je mag niet vergeten dat Lokeren me uit de vergeethoek haalde, want in Nederland zat ik toen op een dood spoor. Dat ben ik helemaal niet vergeten.”
Op Daknam vonden ze nochtans dat je dit seizoen niet het niveau haalde van de afgelopen twee seizoenen?
“Zeggen ze dat? Ik dacht dat ik drie doelpunten maakte op vier wedstrijden. Elke week was ik bij de beteren van de speeldag. Ik moet alleen naar mezelf kijken en dat doe ik ook.”
Net dat was het verwijt: je zou egoïstischer handelen en spelen op het veld.
“Oei. Wat moet ik daarop zeggen? Ik bleef altijd mezelf als voetballer: de opportunist bij uitstek sowieso, maar vooral iemand die zich graag amuseert en vooral geniet van acties en goals. Ik heb toch altijd ruimschoots mijn steentje bijgedragen voor het elftal.”
Welke doelstellingen koester je met een topclub als RC Genk?
“Zo snel mogelijk mijn beste spel bovenhalen en het gewoon zo goed mogelijk doen. Het heeft weinig zin om nu al te spreken over onze mogelijke titelkansen of het doorstoten naar een volgende ronde Europees. Ik proefde ervan, dat smaakt naar meer, want Europees gaat het er harder en sneller aan toe. Nu gewoon voetjes op de grond houden, dat staat voorop. Noem het maar gezonde Limburgse nuchterheid.”
Mario Been is een volbloed Rotterdammer, je speelde zelf nog eventjes bij Feyenoord. Zijn directe stijl, kun je daarmee om?
“Ja hoor, daar ben ik van overtuigd. Peter Maes is ook heel open en dwingend, dat overleefde ik al. Ik maak me daar weinig zorgen over. Peter Maes verwacht dat je, in de emotie van de wedstrijd, iets van repliek geeft. Later kun je dan eens rustig praten over bepaalde passages.”
Komende vrijdag trek je met de nationale ploeg naar Wales, volgende week dinsdag tref je in het Koning Boudewijnstadion Kroatië. Met welk gevoel ga je?
“Dit is een droom, hé. Ik word bij de Rode Duivels omringd door allemaal internationale toppers. We beschikken over een van de beste lichtingen die we ooit hadden. Op training steel ik met de ogen, leer ik constant bij. De manier waarop Moussa Dembélé, Axel Witsel of Ma- rouane Fellaini met hun lichaam de bal afschermen, dat is hoogst indrukwekkend. Wij moeten sowieso van onze eigen sterkte uitgaan en streven naar vier op zes. De offensieve weelde was nog nooit zo groot, daar moeten we nu optimaal van gaan profiteren. Ik ben hoopvol gestemd over een goede afloop.”
DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE
