Sinds januari dit jaar speelt Filip Daems (27) voor het Duitse Borussia Mönchengladbach. Een echte titularisplaats kon de linksvoetige oud-speler van Verbroedering Geel, Lierse en het Turkse Gençlerbirligi nog niet opeisen. Maar de Kempenaar wanhoopt (nog) niet.

In acht van de twaalf competitieduels kwam je tot nu toe in actie. Stemt dat tot tevredenheid ?

Filip Daems : “Iedereen speelt natuurlijk liever dan op de bank te zitten. In het begin knaagde het wel, want ik was het tot nu toe overal gewoon basisspeler te zijn. Dan ben je toch teleurgesteld. Ik weet dat als Marcell Jansen fit is, hij in principe altijd speelt. Bij de invalbeurten die ik krijg, moet ik proberen de trainer te overtuigen van mijn waarde voor de ploeg. Ik hoor overal binnen de club tevredenheid over mijn inbreng en ingesteldheid.”

Trainer Horst Köppel kondigde onlangs aan dat je dicht bij een basisplaats stond. Maar echt veel kansen kreeg je de laatste weken niet ?

“Nee, dat klopt. Ik speelde drie tot vier opeenvolgende wedstrijden als linksachter, met Marcell als linkermiddenvelder. Dat ging vrij goed, maar de coach opteerde er dan voor om Marcell een rij achteruit te schuiven, waardoor ik moest wijken. De 2-1-nederlaag in Keulen werd mij wat fataal.”

Jansen, een groot talent in Duitsland, heeft meer kracht en gestalte. Maakt dat het verschil ?

“Moeilijk te zeggen. Het had er eerder mee te maken dat hij op het middenveld niet goed tot zijn recht kwam. Linkerverdediger blijft ook mijn favoriete positie. Op het middenveld kan ik ook uit de voeten, maar dat vraagt in Duitsland veel loopvermogen.”

Je speelt nu tien maanden in de Bundesliga. Helt de tussentijdse balans dan over naar het positieve, of toch eerder naar het negatieve ?

“Van nature ben ik een optimist. Ik behoor wel altijd tot de wedstrijdkern en meestal krijg ik ook wel een invalbeurt, behalve de laatste twee competitiewedstrijden dan. Ik voel me ook goed op de club. Maar deze situatie mag ook niet te lang blijven duren. Dan moeten we misschien uitkijken naar een andere oplossing. Ik wil deze situatie nog even aanzien, want ik lig nog onder contract tot 2008 en ik kan heus wel even op mijn tanden bijten. Iedere voetballer maakt wel eens zo’n periode mee. Maar wekelijks spelen staat toch voorop.”

Ondertussen ontpopt Gladbach zich wel tot een aangename verrassing in de Bundesliga.

“Ten opzichte van vorig seizoen alleszins, hé. Toen moesten we tot de voorlaatste speeldag vechten tegen de degradatie. De ambities lagen voor dit jaar toch hoger : rustig meedraaien in de middenmoot, met af en toe eens een uitschieter tegen een topploeg. Onze huidige klassering is een klein beetje boven de verwachtingen, maar we zijn realistisch genoeg om te beseffen dat er ons nog een paar gevestigde waarden zullen voorbijgaan.”

Wat maakt, op slechts een paar maanden tijd, het grote verschil ?

“Onder andere geluk. Zeker als je onderaan het klassement belandt, zit dat niet mee. Maar we spelen nu beter, vertrekken toch van een betere organisatie. Het is allemaal beter op elkaar afgestemd, terwijl de vaste afspraken beter worden nageleefd. Ook de onderlinge sfeer tussen de spelers is fantastisch.”

Met Giovane Elber en Wesley Sonck houden jullie zelfs nog twee aanvallende jokers achter de hand ?

“Een serieuze luxe, hé (lacht). Giovane Elber had toch een zware blessure, wil zich net als Wesley absoluut bewijzen. Giovane werd iets te vroeg afgeschreven, denk ik. De eerste maanden maakte hij ook op mij geen al te grootse indruk, maar nu oogt hij bijzonder scherp. Iedereen kent ondertussen zijn kwaliteiten : hij scoort bijzonder gemakkelijk, is levensgevaarlijk in de zestien meter. Als hij topfit is, kan hij zeker voor een meerwaarde zorgen. Wesley kent wat pech door een opeenvolging van letsels, maar blijft een topper. Iedereen rekent hier op een snelle terugkeer.” l

FRéDéRIC VANHEULE

‘deze situatie mag niet te lang blijven duren.’