De honger is nog altijd even groot als 22 jaar geleden, toen hij begon. Georges Leekens is met zijn 56 de nestor van het trainersgild. Onder zijn leiding ontpopte AA Gent zich sinds de winterstop tot het best voetballende geheel, dat ook de meeste punten sprokkelde. Een derde plaats met het bijbehorende Europese ticket behoort na de 4-1 tegen Club Brugge nog altijd tot de mogelijkheden. Zelfs voorzitter Ivan De Witte sprak na afloop van een hoogdag in zijn ambtsperiode.
Is het niet jammer dat jouw team pas sinds januari op toerental draait ?
Georges Leekens : “Nee, ik zie het eerder als een teken dat we goed en hard hebben gewerkt. Sinds de winterstop kon ik werken met een typeploeg en stilaan haal ik het maximale rendement. De doelstelling voor dit seizoen was aantrekkelijk voetbal brengen. Dat lukt. Er wordt met respect gesproken over AA Gent. Iedere ploeg heeft schrik om tegen ons te spelen. Zowel uit als thuis proberen wij ons voetbal op te dringen. Ik wist dat we door onze deelname aan de Intertotobeker een terugval zouden kennen in oktober, november.”
Toen wijzigde je een aantal zaken ?
“Inderdaad. Wij zijn hoger gaan spelen, schakelden over naar iets creatiever en spectaculairder voetbal. Van de elf spelers zijn er maar drie defensief georiënteerd. Ons spel werd veel rendabeler, er wordt meer dekking gegeven. We brengen complexloos mobiel voetbal, met veel infiltraties, aan een hoog tempo. We kunnen nog niet de hele wedstrijd dominant zijn, omdat er in de ploeg een aantal hiaten zitten.”
Welke ?
“( grijnst) Die ga ik niet aan de grote klok hangen. Maar bij de schorsing van een basisspeler, boeten we aan kwaliteit in. Om dat op te vullen, kijken we naar de vrije markt. AA Gent kan niet zoals Anderlecht een Nicolas Frutos halen.”
Betekent dat zeven nieuwe spelers halen of eerder twee tot drie gerichte aankopen ?
“Wij zoeken opportuniteiten. De kwantiteit bouwden we al af, nu komt het eropaan om verstandige beslissingen te nemen. We moeten soms risico’s nemen, naar vrije spelers zoeken die op revanche zijn belust, zoals Christophe Grégoire of Dominic Foley. Hij is niet meteen de scorende spits, maar wel iemand die intelligent voetbalt en voor de assists zorgt.”
Zie je de terugkeer van Steve De Ridder en Tim Matthys als een kwalitatieve meerwaarde ?
“We gaan die jongens niet met te veel druk opzadelen. Ze moeten nog leergeld betalen. Ik zie hen als versterking in de breedte, met als troef dat ze Belg zijn én gretig. We zoeken nog een vlotscorende spits. Maar wie niet ? We kunnen het ons financieel niet permitteren om Kevin Vandenbergh aan Gent te binden.”
Is jouw team niet te afhankelijk van de ingevingen van Boussoufa ?
“Gedeeltelijk wel, omdat hij voor de diepgang en assists zorgt maar ook regelmatig zijn doelpuntje meepikt. Hij geeft allure aan AA Gent, is het prototype van het voetbal dat we willen brengen. Mbark is een streling voor het oog. Vorig seizoen ging hij iets meer voor de individuele actie, maar dit jaar maakt hij – zoals ik hem vroeg – een goede evolutie en denkt hij veel collectiever. We zouden hem niet graag kwijt geraken, want hij is ons goudhaantje. Maar ik besef dat we bepaalde aanbiedingen niet kunnen weigeren. Naar een competitie met krachtpatsersvoetbal moet hij alleszins niet vertrekken. Hij moet niet kijken naar het geld, maar eerder naar de progressie die hij nog kan maken. Bij ons is dat mogelijk.”
Hoe is de relatie met voorzitter Ivan De Witte, die jou dit seizoen al meerdere keren op de vingers tikte ?
“Ik doe mijn job op een correcte en eerlijke manier. De voorzitter leeft enorm mee, is graag emotioneel betrokken en staat dicht bij de spelersgroep. We zitten nog altijd op dezelfde golflengte.”
Je was gekomen voor het Arteveldestadion, dat nu pas in 2008 in gebruik zal worden genomen. Ben je ook volgend seizoen nog trainer van AA Gent ?
“In principe wel. Ik tekende heel bewust een langdurig contract. De op- en uitbouw van een nieuwe ploeg stond voorop. Al de rest zal wel volgen. Vroeger keek ik al vijf stappen vooruit, nu ben ik veel meer met morgen bezig. Zolang er maar waardering bestaat.”
FRéDéRIC VANHEULE
