Voor het eerst sinds lang wordt de Zuid-West-Vlaamse derby gespeeld zonder Stijn Meert. De linkermiddenvelder speelde tot zijn 21e bij Kortrijk en was de voorbije negen jaar een vaste waarde in Zulte Waregem. Kijken gaat hij zaterdag niet. ‘Ik heb in geen van beide stadions nog iets te zoeken.’
Het is in de voetbalcarrière van Stijn Meert niet altijd gelopen zoals hij het gepland had. Bij KV Kortrijk maakte het jeugdproduct midden jaren negentig bijzonder vlot de overstap van tweede naar eerste klasse. De transfer naar Anderlecht die erop volgde, bleek echter iets te hoog gegrepen. In het Astridpark kwam hij nooit van de bank. Toen Meert na Limburgse omzwervingen bij het Nederlandse MVV en het Belgische STVV terug in Zuid-West-Vlaanderen belandde, braken eindelijk de gouden jaren aan. Niet bij KVK welteverstaan, maar bij aartsrivaal Zulte Waregem. Meert hielp er mee de promotie naar eerste afdwingen, won de beker en overwinterde Europees. En toch was dit clubicoon – zeggen honderden supporters op het Essevee-internetforum – enkele maanden geleden geen afscheid in schoonheid gegund. Eén dag voor de voorbereiding van het nieuwe seizoen van start ging, kreeg hij een telefoontje van directeur Filips Dhondt dat hij zich de volgende dag niet hoefde aan te melden. Voor Meert was er geen plaats meer in de A-kern. Vandaag speelt hij in derde klasse bij Royal Moeskroen-Péruwelz.
Dat de nieuwe bestuursploeg bij Zulte Waregem niet ten volle beseft heeft hoe groot de verdiensten van Meert voor de club waren geweest, valt misschien nog te vergoelijken. Maar hoe kon Willy Naessens, toch nog altijd voorzitter aan de Gaverbeek, de exit van een van zijn monumenten zo laten afhandelen? “Geen kwaad woord over Willy Naessens”, reageert Meert bedaard. “Hij is de enige die mij correct behandeld heeft. De realiteit is dat gedelegeerd bestuurder Patrick Decuyper op Zulte Waregem is neergestreken met een hele nieuwe visie. Je past daarin of niet. Ik wist natuurlijk al langer dat er in het voetbal geen cadeaus worden uitgedeeld. Als ze je niet meer nodig hebben, word je aan de kant geschoven.”
Hadden ze je niet op zijn minst een afscheidsmatch moeten gunnen? Dat was toch wat de supporters ervan dachten.
Stijn Meert: “Als er nog een afscheid komt, wil ik daar gerust op ingaan, vooral voor de supporters. Met hen heb ik altijd een heel nauwe band gehad. Ik ga ook niet zeggen dat er iets gebroken is met de club. Die voorbije negen jaar met grote successen kan je niet zomaar uitwissen. Maar het is een bitter einde geworden. Je kent het verhaal ondertussen. Tijdens mijn vakantie in Las Vegas zouden ze verschillende keren geprobeerd hebben om mij te bellen. Blijkbaar konden ze geen bericht inspreken. Ze zouden ook een mail gestuurd hebben, maar die heb ik in elk geval niet ontvangen. Een dag voor de eerste training kreeg ik dan te horen dat ik niet meer gewenst was. Met mijn staat van dienst hadden ze mij het nieuws wel op een andere manier mogen vertellen.”
In de weken die daarop volgden, was je plots persona non grata aan de Gaverbeek. Je moest voor ’s middags zelfs je eigen boterhammen meebrengen.
“Ik moest met de B-kern meetrainen. Op de dagen dat er twee keer getraind werd, kreeg ik inderdaad geen warme maaltijd. En zo waren er wel nog dingen. We zaten met zijn vieren in een aparte kleedkamer, waar er de eerste dagen ook geen warm water was. Pas op, ik heb daar nu kritiek op, maar dat gebeurt tegenwoordig in elke club. Karel Geraerts heeft hetzelfde meegemaakt in Club Brugge. Maar ik moet eerlijk toegeven: als je ’s ochtends aankomt op de parking en je mag een bepaalde lijn niet overschrijden omdat die ruimte voorbehouden is voor de A-kern, dan doet dat wel pijn.”
Had je het niet moeten zien aankomen dat ze je de wacht zouden aanzeggen? Vorig seizoen ben je vaak geblesseerd geweest.
“Ik weet wel dat mijn rendement vorig jaar niet goed was. Maar dat hadden ze mij dan moeten zeggen. Zelf ben ik altijd heel oprecht geweest tegen de mensen van Zulte Waregem. Gelukkig heb ik ook geleerd om mijn woede niet meteen te ventileren en er eerst eens over na te denken. Anderzijds, als zij ook een beetje langer nagedacht hadden over hoe ze van mij af konden raken, moesten ze mij vanaf de eerste dag hebben laten meetrainen bij de eerste ploeg. Op die manier toon je aan de andere ploegen dat een speler nog fit is. Nu hebben de andere eersteklassers gezien dat ik bij het huisvuil werd gezet en hebben ze wellicht geredeneerd dat ik niet meer meekan. Met als resultaat dat ik nu in derde voetbal.”
Je had nog een contract van een jaar en wordt wel nog betaald door Zulte Waregem.
“Dat was mijn eerste vereiste. Ik ben 33. De kans dat ik nog ergens in eerste klasse mijn carrière kon herlanceren, was klein. Dus heb ik gezegd dat ik geen frank zou inleveren op mijn lopend contract. Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar een ploeg in de streek. Ik had gehoopt op een tweedeklasser. Zowel Oostende als Roeselare was geïnteresseerd. Maar blijkbaar was Moeskroen de enige ploeg die eruit raakte met Essevee.”
Eén troost: Moeskroen-Péruwelz bezit met Le Canonnier de mooiste accommodatie van de reeks. Het vechtvoetbal van derde klasse moet je er wel bijnemen.
“De club is ambitieus en probeert met de middelen die ze heeft zo professioneel mogelijk te werken. Coach Philippe Saint- Jean heeft op mij al een hele goede indruk gelaten. Hij is erg gedreven en hij kan toch een mooi palmares voorleggen in eerste en tweede klasse. Van hoe het voetbal eruitziet in derde klasse probeer ik mij momenteel nog een beeld te vormen. Ik hoop in ieder geval dat ik samen met de andere nieuwkomer Vincent Provoost de ploeg iets meer kan laten voetballen.”
Karakterkop
Nog even over het vorige seizoen van Zulte Waregem. Wat liep er eigenlijk allemaal fout?
“Na al die jaren bleek dat Francky Dury niet zomaar te vervangen was. Niemand wou het als een overgangsjaar zien, maar dat is het uiteindelijk toch geworden. Zijn vervanger Bart De Roover deed het nochtans heel verdienstelijk. Intrinsiek is hij een goede trainer. Maar hij heeft misschien de fout gemaakt om de spelers te veel los te laten. Het was een hele moeilijke ploeg met tal van nationaliteiten. Daar was dus een harde hand nodig. Als de resultaten dan tegenvallen, kan je het wel schudden. Met Hugo Broos kwam er op korte termijn wel het beoogde schokeffect, maar de groepssfeer was toen al erg verziekt. Ikzelf heb ook enkele akkefietjes gehad, onder meer met Ernest Nfor. Ik ben een karakterkop. Als er iets fout loopt, dan grijp ik in. Misschien is dat me ook wel zuur opgebroken.”
Jij werd in een adem genoemd met de andere oudgedienden Stijn Minne en kapitein Ludwin Van Nieuwenhuyze. Die laatste kondigde in maart verrassend zelf zijn afscheid aan.
“Ik zou zelf nooit gedaan hebben waar Ludwin voor gekozen heeft. Maar bij hem zat het nog dieper dan bij mij. Het laatste jaar had hij echt een degout gekregen van alles wat er bij Zulte Waregem gebeurde. Hij was het plezier in het voetbal helemaal kwijt. Voor mij bleef het een job die ik nog steeds heel graag beoefende. Profvoetballer zijn is fantastisch. Zelfs toen ik vorig seizoen heel wat mindere momenten kende, kon ik mij daarover zetten. Maar als Ludwin als kapitein, die nota bene voor twee jaar kon bijtekenen, zegt dat hij liever opnieuw gaat metsen, dan moeten er zich bij Zulte Waregem toch enkele mensen vragen gaan stellen.”
Ironisch genoeg kende de fusieclub tot op heden als amateurploeg zijn grootste successen.
“Onze successtory is een verhaal dat eens kan voorvallen, maar het is geen basis om verder te bouwen aan een club. De club is altijd stap voor stap gegaan. Dury heeft ervoor gezorgd dat alles geprofessionaliseerd werd. Alleen heb ik nu de indruk dat ze door de plotse injectie van kapitaal stappen willen overslaan. Met geld kan je veel doen, maar je kan geen successen kopen. Ik hoor van andere spelers dat ze met Darije Kalezic wel een hele goede trainer hebben binnengehaald.”
Het plan was duidelijk om vooral in de staf te investeren.
“Daar heeft het bestuur grote schoonmaak gehouden. Veel mensen die al twintig jaar voor Zulte of Waregem werkten, zijn moeten opstappen. Voor hen primeerde het plezier, maar nu wil de club puur professioneel werken. Ik vind dat terecht. Ik ben het er ook mee eens dat er op termijn een nieuw stadion nodig is en dat de ambitie de top zes moet zijn. Maar het zal niet zo simpel zijn als het soms wordt voorgesteld. We zullen zien hoe ver de nieuwe wind draagt. Ik vind het wel spijtig dat ik er geen deel meer van uitmaak.”
Negatieve opmerkingen
De derby dan. Tot voor kort woonde je als speler van Essevee zelf op een boogscheut van het Guldensporenstadion.
“Als ze thuis speelden, hoorde ik de doelpunten vallen.”
Maar je ging nooit kijken.
“Neen. In Kortrijk ben ik helaas ook niet meer zo geliefd. Toen ik in 2002 van Anderlecht naar Zulte Waregem trok, was dat voor Kortrijk de overstap naar de aartsvijand.”
Is dat de enige reden waarom een groot deel van de Kortrijkse supportersgezangen tegen jou gericht was, ook in andere matchen dan de derby?
“Ik weet dit zelf nog niet zo lang. Maar blijkbaar is een harde kern van de Kortrijkse supporters ervan overtuigd dat ik tijdens een oefenwedstrijd tegen Kortrijk na een doelpunt ooit eens het embleem van Zulte Waregem zou hebben gekust. Zelf herinner ik me niet dat ik dat ooit gedaan heb.”
Doen die aanhoudende gezangen dan geen pijn?
“Je vergeet niet van waar je komt. Ik heb nog altijd een band met Kortrijk, ook al heb ik mijn carrière ergens anders uitgebouwd. Voor mij is het allemaal daar begonnen. Ik heb er mijn hele jeugd gespeeld, ben er kampioen geworden in tweede klasse en was titularis in eerste klasse. De supporters van Kortrijk zijn ook bij de betere van België. En ze hebben een heel gezellig stadion. Maar toch, zelfs als ik in het centrum van Kortrijk rondloop, krijg ik regelmatig negatieve opmerkingen. Op mijn leeftijd lig je daar gelukkig niet meer wakker van. Wat ze allemaal zingen over mij, dat streelt alleen mijn ego.”
Derbysfeer
Zaterdag is er Zulte Waregem-KV Kortrijk. Jij gaat niet naar het stadion.
“Ik heb daar momenteel niets te zoeken. Los daarvan vind ik dat de derby de voorbije jaren ook fel verwaterd is. Ik herinner mij nog goed de laatste match waarbij die sfeer er wel nog was. We speelden op Kortrijk en de meer dan 2000 supporters van Zulte Waregem hadden de volledige zittribune achter het doel gekregen. Aan de andere kant van het terrein stonden die van Kortrijk op hun vaste plek. De beide supportersclans zongen voortdurend tegen elkaar. Zo goed is het nadien nooit meer geworden.”
Je hoort spelers in de dagen voor een derby vaak zeggen dat ze er niet zo mee bezig zijn. Klopt dat, of is dat louter omdat ze zich willen concentreren op de wedstrijd?
“Voor buitenlanders geldt dat in elk geval wel. Die mannen weten niet waarover het gaat. Als streekspeler kan je hen dan proberen op te jutten, maar ze pikken dat niet op. Het Regenboogstadion leent zich ook niet voor een derbysfeer. De Kortrijksupporters staan daar ver van alles in een hoek zonder afdak.”
Sommige Kortrijkse supportersclubs zullen de match zelfs boycotten. Het is dit seizoen niet de eerste keer dat de bezoekende aanhang niet komt opdagen.
“Het Belgisch voetbal heeft nog een lange weg af te leggen. Onlangs ben ik in Twente gaan kijken naar Bart Buysse. Dat is dan wel een topclub, maar je ziet meteen dat daar het hele plaatje klopt. Ook kleinere Nederlandse clubs staan qua infrastructuur veel verder. De jeugdwerking is bij ons wel veel verbeterd. Ik merkte bijvoorbeeld bij Zulte Waregem dat er goed werk geleverd wordt. Veel ploegen werken nu echt met een visie naar de doelstelling om eigen jeugdspelers op te leiden tot in de A-kern. Dat vind ik goed. Als er een van die jonge Vlamingen dit seizoen tien keer kan scoren, dan is zijn naam gemaakt. En dan moeten we daar ook trots op zijn. Want elk jaar tien of twaalf nieuwe spelers inpassen, die net voor de competitiestart of in januari aankomen, dat is toch niet ideaal. Zulte Waregem heeft naar aanleiding van de tiende verjaardag van de fusieploeg een ellenlange lijst gepubliceerd met alle spelers die er ooit rondgelopen hebben. Daar zitten er veel tussen die zelfs ik me niet herinner. En er zijn er ook die ik nog ken, maar die zelfs niet vermeld worden.” (lacht)
DOOR HANNES CATTEBEKE – BEELDEN: REPORTERS
“Als Ludwin zegt dat hij liever opnieuw gaat metsen, dan moeten er zich bij Zulte Waregem toch enkele mensen vragen gaan stellen.”
“Willy Naessens is de enige die mij correct behandeld heeft.”
