Het is paradoxaal. Op het moment dat alle aandacht zich toespitst op de lamentabele financiële toestand van de voetbalclubs, boeken die de beste recettes sinds jaren.
Dat er meer toeschouwers naar de voetbalstadions afzakken dan de voorbije jaren, bewijst eens te meer dat de financiële problemen van de clubs in de eerste plaats worden veroorzaakt door de gigantische salarissen die ze betalen aan hun spelers. De voetballers profiteren optimaal van het systeem – wat hun goed recht is – maar ondertussen wurgen ze wel de kip met de gouden eieren. Er mag dan al worden geklaagd over de povere kwaliteit die op de Belgische voetbalvelden wordt geboden, het houdt de toeschouwer alvast niet thuis. En hij mag dan al op televisie op bijna dagelijkse basis van Europees topvoetbal proeven, het kluistert de Belgische voetballiefhebber niet in zijn zetel. Meer dan ooit vindt hij de weg naar de tribunes van de stadions.
Hoe valt dit verschijnsel te verklaren ? Wel, het is een feit dat er op de Belgische voetbalvelden gemiddeld veel doelpunten vallen. En ook dat er zich achter Club Brugge een boeiende strijd voor de ereplaatsen ontwikkelt – met de betrokkenheid van een aantal verrassende ploegen, genre Sint-Truiden, Lokeren, Lierse – vermag de Belgische voetballiefhebber blijkbaar te boeien. Het gaat min of meer om een nieuwe situatie voor ons voetbal, dat al jaren wordt gedomineerd door een paar – altijd dezelfde – topclubs. In zekere zin heeft de voetballiefhebber het gevoel dat er een nieuwe wind door het Belgisch voetbal waait.
Andere redenen voor de stijgende publieke opkomst zijn mogelijk :
-De goede prestaties van de Rode Duivels op het WK in Japan, meer specifiek in hun wedstrijd tegen de latere wereldkampioen Brazilië.
-Het verhoogde comfort in de Belgische voetbalstadions, onder meer een gevolg van Euro 2000.
-De, op geïsoleerde incidenten na, terugdringing van het hooliganisme.
-Een algemene evolutie van de teams in de richting van offensief voetbal.
-Het relatieve goede weer.
-De aantrekkelijkheid van Racing Genk (titelverdediger) en Club Brugge (vermoedelijk toekomstig kampioen). Ondanks hun wat halfslachtige prestaties in de Champions League trekken ze almaar meer toeschouwers.
-Mechelen en Bergen die meer mensen over de vloer krijgen dan traditionele promovendi.
-De trouw van het publiek van Standard en Charleroi, dat ondanks de slechte resultaten van hun team, achter hun ploeg blijven staan.
Al deze factoren vertalen zich in de, tamelijk verbijsterende, cijfers op deze pagina. Het zijn, voor een goed begrip, officiële cijfers aangezien ze ons door de clubs zelf werden verstrekt.
door Claude Henrot
