De man die een zaak maakte van de ontplofte bal in Anderlecht. La Louvière, verkocht zijn nederlaag achteraf als een mooi gebaar. Waarom was advocaat Laurent Denis opeens zo vriendelijk voor de Brusselse club ?
Voor alle duidelijkheid : La Louvière en zijn advocaat Laurent Denis hebben nooit afstand gedaan van hun klacht in de zaak van de ontplofte bal (Anderlecht û La Louvière van 6 november 2004). “Ik was zeer verwonderd toen ik dat las”, zegt Gilbert Timmermans, voorzitter van de eerste kamer van het Beroepscomité, dat op 25 maart 2005 de klacht van La Louvière definitief afwees als ongegrond. “Voor de vergadering zei Denis : ‘Wij gaan ons vandaag neerleggen bij uw beslissing.’ Nogal wiedes : hij kan niet anders. Maar omdat hij twijfel had gezaaid, hebben wij de beide advocaten weer bij ons geroepen met de vraag of de klacht werd ingetrokken. Denis is buitengegaan, heeft overlegd met Gaone ( voorzitter van La Louvière, nvdr), is weer binnengekomen en heeft gezegd : ‘Nee, wij trekken onze klacht niet in.'”
Na het verdict verklaarde Denis dat hij en La Louvière Anderlecht de drie punten gunden en hun grootste supporter zouden zijn in de titelstrijd. Volgens Denis zag Gaone, hoewel hij overtuigd was van zijn gelijk, een nieuwe procedure niet zitten. In dat geval had het gekund dat de return van vorig weekend gespeeld zou zijn voor er een uitspraak was over het eerste duel. La Louvière, aldus de advocaat, wilde het kampioenschap weer zijn normale verloop geven. Hij was blij, besloot hij, dat de affaire voorbij was.
Mooie uitleg, klinkt het in juridische voetbalkringen, maar het klopt niet : verder procederen kón niet meer. “Niet juist”, zegt Denis. “Wij hadden kunnen pleiten voor het Beroepscomité en nadien terug naar Evocatie gaan. Waarom niet ?” Omdat de kans op succes nihil was geweest, antwoordt men bij Evocatie, het hoogste juridische bondsorgaan : “De laatste tien jaar is het één keer gebeurd dat dezelfde zaak twee keer naar Evocatie ging. Zonder succes. Evocatie zal een eerdere uitspraak van zichzelf zelden of nooit herroepen.”
“Hij had na de uitspraak van de Evocatiecommissie ( op 10 maart 2005, nvdr) goed begrepen dat hij geen enkele kans maakte deze zaak nog te winnen”, zegt Daniel Spreutels, de advocaat van Anderlecht. “Bij wijze van elegante uitweg en om niet te moeten toegeven dat het een verloren zaak was, heeft hij gezegd dat ze stopten. Hij heeft er zeker geen afstand van gedaan. Het heeft me geïrriteerd dat ik dat moest lezen. Wij hadden geen cadeaus nodig van La Louvière of meneer Denis. Hij heeft dat ook zeer goed begrepen.”
Laurent Denis (33) is niet voor één gat te vangen. Hij lanceerde zijn carrière in Luik bij Luc Misson, de van het arrest-Bosman bekende advocaat bij wie hij drie jaar stage liep. Ondertussen werkt hij voor het Brusselse kantoor Van Lint & Vennoten. Vaak tot ergernis van collega’s en clubs manifesteert hij zich als iemand die van vele walletjes eet. De ‘Draak Met Zeven Koppen’ wordt hij genoemd vanwege de rekkelijke deontologie die hem wordt toegedicht. Hij is de advocaat van clubs (Lokeren, AA Gent, La Louvière), spelers ( Mbo Mpenza), trainers ( Georges Leekens) én makelaars ( Felix Seghers). Niet verwonderlijk dat daar belangenconflicten van komen. Zo is Leekens de trainer van AA Gent, ruziede die club met Lokeren over Davy De Beule en dreigde Seghers met een proces tegen La Louvière wegens een financieel geschil over de transfer van Peter Odemwingie naar Rijsel. Denis, over die laatste zaak : “Ik heb me buiten al die zaken gehouden. Ik weiger ze, precies omdat ik me bewust ben van het probleem. Mijn eerste vraag is altijd : wie is de tegenpartij ? Ik aanvaard geen zaken meer tegen één van mijn cliënten. In dat geval verdedig ik geen van beiden.”
Hij is, beklemtoont hij, niet aangesloten bij La Louvière. Toch daagde hij vorige zomer samen met Filippo Gaone op bij de vergaderingen van de profliga. Vriendelijk doch kordaat werd hij daar wandelen gestuurd, vooral op aandringen van Standard. Denis : “Mijn aanwezigheid heeft bepaalde mensen gestoord omdat ik ook de advocaat was van spelers van andere clubs. Na een constructieve discussie met Pierre François van Standard heb ik beslist de profliga te verlaten. Anders had ik de verdediging van sommige van mijn spelers moeten opgeven. Ik had begrip voor dat standpunt.”
Denis stelt vast dat hij zijn handelwijze maar moeilijk uitgelegd krijgt. “Moet ik me dan voorstellen als dé advocaat van één enkele club in België ? Dat die club me dan betaalt voor die exclusiviteit ! Het verschil met andere advocaten is dat ik uitsluitend in het professionele voetbal actief ben en de meeste anderen ook zaken buiten de sport doen. Ik werk voor de drie economische actoren in het voetbal die ik zeer goed ken : de clubs, de spelers en de makelaars, omdat ik weet wat hun specifieke noden zijn. Ik ken geen advocaten die alleen spelers of alleen clubs verdedigen, hoor. Mijn probleem is dat een aantal van mijn zaken erg gemediatiseerd is.”
Anderlecht zegt dat het Denis niet betaalde voor zijn tussenkomst in de transfers van Mpenza en Christophe Grégoire. Dat mag ook niet : een advocaat wordt betaald door zijn cliënt, in casu de speler, anders is hij spelersmakelaar. Denis : “Eerst noemde men mij een spelersmakelaar, vandaag erkent men mijn kwaliteiten als advocaat, maar nu noemt men mij de advocaat van iederéén. Kijk, ik heb nog niet veel van mijn cliënten horen zeggen dat ze ontevreden over mij zijn. Als ze mij een draak met zeven koppen noemen, antwoord ik : niemand is verplicht mij te raadplegen. Misschien is een draak met zeven koppen wel juist een draak die helemaal onafhankelijk is en integer. Een draak die weet wat hij doet en die je niet kunt kopen. Als mensen een andere advocaat nemen, geen probleem : ik heb er genoeg die mij hun vertrouwen geven en die tevreden zijn.”
Jan Hauspie
‘Misschien is een draak met zeven koppen wel helemaal onafhankelijk en integer.’
