Kilometers maalde de sympathieke Brit Ian Durham in eigen land als buschauffeur voor plaatselijke rugbyteams én Barnsley FC, waarmee hij tijdens de jaren negentig de promotie naar de Premier League meemaakte. Sinds het seizoen 2015/16 rijdt hij overal naartoe met de teams van KV Oostende. ‘Ik werd op slag verliefd.’
I an Durham: ‘Ik kom van Wakefield, een stad in West Yorkshire, en rij al 37 jaar als chauffeur rond met coaches. Aanvankelijk ging het om busreizen voor toerisme. Door mijn veelzijdigheid gebeurde het dat ik de chauffeur werd van wat plaatselijke rugbyteams, maar ook tien jaar lang het wel en wee meemaakte van de legendarische nationale ploeg van Nieuw-Zeeland voor de WK’s en de Tri Nations Series. Een fantastische periode. Daarnaast was ik drie seizoenen lang een bevoorrechte getuige van de opgang van Barnsley FC. Met hen ontdekte ik de Premier League. En verloren we met 7-0 bij Arsenal. Nooit zal ik vergeten dat op Old Trafford drie jonge spelers van Manchester United bezig waren met het poetsen van schoenen. Daarbij bootboyDavid Beckham. Later vervoerde ik ook nog Leeds, Huddersfield Town en Bradford.
Veel authenticiteit en passie voor de sport zie ik hier bij KV Oostende.’ Ian Durham
‘Dertien jaar geleden begon ik bij Eltebe, dat met Britse toeristen naar Oostende kwam. Ik werd toen ook de vervanger voor Peter Verschuere, de vaste chauffeur van Club Brugge. Een goede vriend. Als zijn metgezel voor de U17 en U15 leerde ik jullie land en de voetbalstadions kennen. Ik ging ook de Europese tegenstanders ophalen in Zaventem en bracht hen naar hun hotel. Zalig, dat vipwerk!
‘Keolis – Gino Tours uit Jabbeke contacteerde me in 2014. Ik pendelde toen al tussen Londen en Oostende, waar ik woonde met mijn vrouw. Zij had daar een Ierse bar Flanagan’s geopend. Tijdens een shortski van vier dagen in Italië leerde ik Niels kennen, de buschauffeur van KV Oostende. Hij liet me weten dat hij als fanatiek Club Bruggefan te veel wedstrijden miste en er mee zou stoppen. Niels polste mijn interesse. We wisselden gewoon van functie.
‘Ik begon eraan met Yves Vanderhaeghe als hoofdcoach. En ik werd op slag verliefd op de club. Het voelde meteen juist aan. Iedereen is er zo down-to-earth. Je beleeft alles discreet vanop de eerste rij. Dat blijft uitzonderlijk. Ik maak gewoon deel uit van het team. Veel authenticiteit en passie voor de sport zie ik hier. KV Oostende is een kleine ploeg, waar je net als de vissers op zee rechtuit je mening geeft en niet rond de pot draait.
‘Yves stond erop dat ik samen aan tafel zat met de gehele technische staf. ( lacht) Prachtig, toch? Onze slogan op de bus ‘ It’s all about winning!‘, die komt van hem. De spelers zien me ook graag, hoor. Ik ben ondertussen zestig en heb vier kinderen. Af en toe fungeer ik wat als klankbord, door vaak te grappen en grollen. Met Joseph Akpala heb ik nog altijd intensief contact. Ook met Fernando Canesin en Brecht Capon klikt het bijzonder goed. Ik maak deel uit van de ploeg, in goede en slechte tijden. Ik rij ook rond met de beloften en met de U18, voor hun verplaatsingen, en de partybus voor de sponsors. Dit is geen job, maar vooral een droom. Ik geniet met volle teugen.
‘Ik wil het liefst alles volgen vanop de tribune. Enkel op Standard doe ik dat niet. Door de veiligheidsvoorschriften. Tijdens de strafschoppenserie in de Croky Cup tegen Royal Excel Mouscron ging ik het stadion uit, voor een korte wandeling. Soms helpt dat. Ik ben een stevige jongen, maar ik heb ook mijn emoties.
‘De enige stilte die ik ooit meemaakte op de bus, was de terugkeer na de verloren bekerfinale tegen SV Zulte Waregem vorig jaar. Doods. Maar dat is voetbal! It’s all about winning! Als je verliest, dan heb je gefaald in het spel, hé.’
