Bijna een maand nadat Germinal Beerschot hem als nieuwe trainer aan de pers voorstelde, is er met Cercle Brugge nog altijd geen financieel akkoord bereikt over het omstreden manoeuvre van Glen De Boeck. De hoofdrolspeler zelf schept wat meer klaarheid.

Na de fotoshoot gaat de veelbesproken grasmaaier weer het tuinhuis in en is het tijd voor ernst. “Het is een detail in het hele verhaal, maar het is wel de waarheid”, zegt Glen De Boeck. “Ik ken Herman Kesters nu bijna tien jaar. Via een kameraad leerde ik hem destijds kennen op de Scheldeprijs in Schoten en sindsdien koop ik mijn grasmachines bij hem. De donderdag na de bekerfinale belde ik hem om een defect te melden en na een tijdje begonnen we zoals wel vaker spontaan over voetbal te praten. Ik vroeg hem wat ze bij Germinal Beerschot van plan waren en hij vertelde dat er nog geen consensus was over de opvolging van Jos Daerden. Hij informeerde naar de toestand bij Cercle Brugge en waagde zich aan de vraag of er met mij gesproken kon worden. ‘Ja, dat kan altijd,’ antwoordde ik, ‘op voorwaarde dat het echt menens is. Maar alvorens we voort praten, wil ik eerst mijn voorzitter op de hoogte brengen. Als je mij echt wilt als trainer, raken we er daarna ook financieel wel uit.’ Misschien klinkt het belachelijk, maar ik kan niet anders zeggen dan dat het zo is gegaan. Ik moet toch niet iets verzinnen omdat dat dan eventueel geloofwaardiger zou overkomen? Dat kan ik trouwens niet. Ik denk dat iedereen ondertussen wel weet dat ik geen cinemaspeler ben. Als mensen de realiteit niet accepteren, is dat niet mijn probleem, ben ik dan geneigd te denken.

“’s Avonds ben ik dus naar Ieper gereden naar een debat van Business Kring 12 om daar de voorzitter op de hoogte te brengen van mijn beslissing om naar Germinal Beerschot te gaan. Daarna ben ik vertrokken naar Herman. Het was kwart voor drie toen we tot een overeenkomst kwamen.”

Cercle Brugge

‘De motivatie die Glen De Boeck mij voor zijn vertrek gaf,’ zei Cerclevoorzitter Frans Schotte in Sport/Voetbalmagazine, ‘was dat hij zijn dochters te weinig zag.’ Waarom legde je niet de nadruk op de mooie sportieve uitdaging: de enige eersteklasser in Antwerpen – die de voorbije drie seizoenen ondanks een veel groter budget telkens achter de tweede club van Brugge eindigde – naar de top brengen?

Glen De Boeck: “Omdat mijn kinderen de doorslaggevende factor waren in mijn beslissing. Of de mensen mij nu geloven of niet interesseert mij geen fluit, maar de werkelijkheid is dat ik de laatste drie jaar eigenlijk alleen maar met Cercle bezig ben geweest en ik veel te weinig mijn dochters zag. Zij waren op de bekerfinale en dat vond ik leuk. ’s Anderendaags dacht ik heel veel na.”

Omdat Cercle erg zwak was geweest, omdat je tot de conclusie kwam dat er in de voorbije drie seizoenen met een bekerfinale en met een vierde plaats in de competitie limieten waren bereikt en er ondanks deze uitzonderlijke prestaties toch oppositie tegen jou was gevoerd in het bestuur?

“Neen, dat was het niet zozeer. Of je nóg beter kunt presteren, is altijd een open vraag. Er waren afspraken gemaakt dat er iets zou veranderen en dan is het toch altijd een kwestie van hard werken en oplossingen vinden. Het was niet zo dat ik na rijp beraad vond dat de tijd aangebroken was om bij Cercle weg te gaan. Neen, het belangrijkste was dat als ik alles op een rijtje zette ik er mij meer dan ooit van bewust werd dat ik mijn kinderen miste. Mijn ex wierp wel eens op: ‘De kinderen missen je, zou je niet wat meer tijd voor hen vrijmaken?’ Mijn innerlijke drive is zó groot dat ik mijn privéleven vaak verwaarloos. Yvan Vandamme vond ook dat ik meer afstand moest nemen van het voetbal. ‘Als je zo blijft werken,’ merkte hij soms op, ‘zul je met je kop tegen de muur lopen.’ Mijn twee dochters zag ik om de veertien dagen vier uur, op zondagnamiddag, meer niet. Het gebeurde dat ik van hen berichten kreeg: ‘Papa, we zien je te weinig, we missen je.’ Als je daar na het seizoen eens bij stilstaat, dan weegt dat heel zwaar en als je kort daarna een gesprek voert zoals dat met Herman Kesters, dan neem je dat daar allemaal in mee. Nu woon ik vlak bij mijn kinderen én bij mijn werk. Na school kunnen ze bij mij komen en zo kan ik ze wekelijks twee, drie of vier keer zien. Iedereen mag zeggen wat hij wil – al vraag ik mij soms af wat mensen bezielt om te oordelen over zaken waar ze niets van afweten – maar nogmaals: mijn kinderen zijn de voornaamste reden waarom ik naar Germinal Beerschot ben gegaan. Geld is voor iedereen een belangrijk aspect, maar het was niet het belangrijkste. Ik zit achttien jaar in het profvoetbal en verdiende genoeg om op mijn gemak te zijn. Mocht het mij om de centen te doen zijn geweest, dan was ik beter bij Cercle gebleven, want mijn contract daar was interessanter.”

Volgens Cerclevoorzitter Frans Schotte in Sport/Voetbalmagazine vroeg je Ronny Desmedt vóór donderdag al of hij bereid zou zijn om met jou mee te gaan.

“De dinsdagavond na de bekerfinale zat ik zoals wel vaker bij Ronny thuis een glas wijn te drinken. Via via wist ik dat KV Mechelen en AA Gent aan mij dachten en daarom vroeg ik hem of hij nog altijd bereid was om met mij mee te gaan indien ik zou vertrekken. ‘Ja’, luidde zijn antwoord, maar meer was er op dat moment nog niet.”

Herman Kesters zei dat het snel moest gaan omdat er kapers op de kust waren. Je zou in onderhandeling zijn geweest met een andere club.

( stilte) “Ik werd inderdaad gecontacteerd door iemand om te spreken met een andere club. Dat onderhoud vond die woensdag plaats.”

AA Gent of KV Mechelen?

“Ik zal daar geen verklaringen over afleggen. In elk geval was er ’s anderendaags dat gesprek met Herman Kesters en trok het totaal van die opportuniteit mij aan. Ik wou dat het snel ging omdat ik de zondagochtend op vakantie vertrok en niet weer in een soap terecht wou komen zoals vorig seizoen met Racing Genk. Ik moet wel zeggen dat ik onlangs een telefoon kreeg van een intimus van AA Gent die mij toevertrouwde dat als ik vier dagen langer had gewacht, ik dáár trainer was geweest. Maar of dat klopt, weet ik niet.”

Sommigen huldigen het principe dat je een contract dat je zes weken geleden tekende niet verbreekt. Was dat voor jou geen gewetenszaak?

“Neen, omdat het akkoord tussen de voorzitter en mij elf maanden geleden al werd bereikt. Het nieuwe contract kwam er trouwens op vraag van Cercle. Om technische redenen moest het vorige herbekenen en veranderd worden en de reden waarom de ondertekening zo lang uitbleef, was puur administratief.”

Herman Kesters benadrukte op de persvoorstelling dat alles heel correct geregeld was met Cercle Brugge, maar ondertussen is er nog altijd geen akkoord over de schadeloosstelling.

“Er wás een akkoord! De vrijdagochtend belden de voorzitters met elkaar en ’s middags lunchten ze samen in Sint-Niklaas. Om de overeenkomst te bespoedigen deed ik aan de telefoon zelfs nog een financiële inspanning. Herman Kesters zette daarna de overeengekomen regeling op papier en faxte die zoals afgesproken ’s namiddags, vóór de persconferentie, naar Frans Schotte. Wat ik vertel, is de pure waarheid!

“De voorzitter van Cercle nam zijn verantwoordelijkheid op, maar werd daarna onder druk gezet door de anti-Glen De Boeckmensen in zijn eigen raad van bestuur. De week erna kreeg ik zelfs een ontslagbrief met schadeclaims in de bus, maar het is veelbetekenend dat hij ondertekend is door Philip Valcke en Yvan Vandamme en niet door Frans Schotte.”

In Sport/Voetbalmagazine van 26 mei klonk ook Frans Schotte nochtans niet opgetogen over je manoeuvres. Zo verklaarde hij dat hij het degoutant vond dat je de technische staf wou leeghalen. Hij zei onder meer: ‘Dat hij meer bij zijn kinderen wil zijn, oké, maar Ronny, Lorenzo, Wim en Jules moeten toch niet meegaan om voor hen te zorgen?!’

“Ik wou de technische staf helemaal niet leeghalen! Die donderdagavond in Ieper vroeg Yvan Vandamme mij: ‘Je wilt Ronny meenemen, zeker?’ Ik antwoordde dat ik dat inderdaad het liefst zou willen, waarop hij repliceerde dat hij het begreep. Ronny mocht ik meenemen en hij wou zelf ook heel graag met mij meekomen, maar uiteindelijk is dat door omstandigheden waar ik niet over wil spreken toch niet doorgegaan. Maar geen van de drie anderen vroeg ik mee!

” Lorenzo Staelens belde mij de vrijdagnamiddag zelf. Je moet zijn situatie kennen: hij is er op mijn vraag gekomen en zijn lot werd toen aan dat van mij gekoppeld. Als ik zou vertrekken, dan hij ook, zo werd het door Cercle van in het begin gecommuniceerd met de pers. Hij vroeg: ‘Wat gaat er gebeuren?’ Ik legde hem uit dat ik het niet wist, dat mijn staf nog ingevuld moest worden, maar dat er daarover pas beslissingen genomen zouden worden na mijn terugkeer uit vakantie. Hij merkte op dat hij het niet zo zag zitten om elke dag van Menen naar Antwerpen en terug te rijden. Ook Wim Langenbick nam zelf contact met mij op. ‘Wat hoor ik, dat kan toch niet! Ik wil nog twee jaar met jou werken.’ Je moet weten: ik zorgde ervoor dat hij volgend seizoen bij Cercle voltijds fysiektrainer zou worden, hij zou zijn job opgeven. Hij vroeg zich af waar hij aan toe was. Ook scout Jules Govaert liet mij weten dat hij met mij wou blijven samenwerken. Ik vertelde hem hoe de situatie was, maar ook hem vroeg ik niet om met mij mee te gaan.

“Toen mij in de loop van de week erna in Toscane berichten bereikten vanuit België dat er mij verweten werd dat ik de staf aan het leeghalen was, belde ik de voorzitter om te vragen wat er eigenlijk allemaal aan de hand was. Veel verhalen die hem verteld werden, bleken niet te kloppen. Hij zei me dat hij wou dat de drie andere assistent-trainers zouden blijven en ik verzekerde hem dat dat voor mij geen enkel probleem was. De afspraak is dat als hij volgende week terug is uit vakantie we zo snel mogelijk om de tafel gaan zitten, het aanvankelijke akkoord over de afkoopsom en de betalingsmodaliteiten bekrachtigen en deze zaak oplossen zonder advocaten en rechtbank. Frans Schotte is een man van zijn woord.”

Germinal Beerschot

Terwijl voorzitter Herman Kesters jou als hoofdtrainer aantrok, maakte technisch directeur Gunther Hofmans een afspraak met Hugo Broos om de week erop met hem te onderhandelen over dezelfde functie van hoofdtrainer. Het initiatief van de voorzitter werd openlijk veroordeeld door ondervoorzitter René Snelders, een van de hoofdaandeelhouders van de club die de voorbije vijf jaar vijf trainerswissels doorvoerde. Denk je niet: wat staat mij hier allemaal te wachten?

“Ik weet dat ik niet de gemakkelijkste weg koos, maar ik vind het juist een leuke uitdaging om in deze heel moeilijke club iedereen op dezelfde lijn te krijgen. In de drie weken dat ik hier ben, hoorde ik al meer het woord ‘ik’ dan in drie jaar bij Cercle. ‘Ik deed dit…’ en ‘ik deed dat…’Elke vergadering weer wijs ik erop dat er op ons scorebord WIJ en ZIJ staat. Ik wil dat iedereen voortaan praat over ‘wij’ in plaats van over ‘ik’. Daar ben ik volop mee bezig en daar kruipt ontzettend veel energie in. Eigenlijk ben ik nog met vakantie, maar ik besliste meteen om mijn reis naar Amerika te annuleren en sindsdien ben ik al elke dag op de club geweest om gesprekken te voeren. Ik hoop dat iedereen beseft dat Antwerpen te groot en Germinal Beerschot te mooi is om zoals de voorbije drie seizoenen telkens achter Cercle Brugge te eindigen.

“Als kind ging ik op zaterdagavond vaak met mijn vader mee naar thuiswedstrijden van Beerschot, het stond in de sterren geschreven dat ik er ooit trainer zou worden. De laatste jaren kwam ik dikwijls kijken en praatte ik heel veel met Herman Kesters, maar blijkbaar was nu de tijd gekomen om die stap te zetten. Hij weet hoe ik in elkaar steek en waar ik naartoe wil, stak zijn nek uit en nam zijn verantwoordelijkheid op. Sommigen verwijten hem dat hij cavalier seul speelde, maar dat deed hij alleen maar omdat hier nooit iets intern gehouden kan worden. Het was een voorwaarde van mij, want een soap wou ik vermijden.

“Ook bij Cercle moest ik een structuur opbouwen en alle neuzen in dezelfde richting krijgen. Misschien is dat in deze club veel moeilijker, maar het voordeel is dat ik de situatie er door en door ken en heel veel weet. Ik weet perfect waar ik instap en ben goed gewapend om ertegenaan te gaan. Alles draait om communicatie. Het doel is het volk weer te geven wat het verdient en wie dat tegenwerkt, zal met mij botsen.”

Zul je Cercle Oleg Iachtchouk proberen te ‘ontfutselen’, zoals sommigen er vrezen?

“Kijk, sommige spelers lieten mij weten dat ze graag met mij hadden blijven samenwerken. Dat is juist hetzelfde als wat er met de staf is gebeurd. Of er iemand van hen naar hier zal komen, weet ik niet. Het is nu niet het moment om over het sportieve aspect te praten. Iedereen zal de komende weken wel zien wat er op de transfermarkt gebeurt. ( glimlacht) Alles komt in orde. Alles.”

door christian vandenabeele – beelden: jelle vermeersch

Er was een akkoord, maar de voorzitter werd onder druk gezet door de anti-Glen De Boeckmensen in de raad van bestuur.

In de drie weken dat ik hier ben, hoorde ik al meer het woord ‘ik’ dan in drie jaar bij Cercle.

Mocht het mij om de centen te doen zijn geweest, dan was ik beter bij Cercle gebleven, want mijn contract daar was interessanter.