Nadat Zulte Waregem het seizoen startte met een 23 op 39, haalde het nog amper 14 op 42. Hoewel play-off 1 na een derde verlies op rij nog altijd mogelijk is, wordt Francky Dury alsmaar moedelozer. De hoofdreden: een stortvloed aan tegengoals.

Meer dan eens verscheen Francky Dury de voorbije maanden gefrustreerd op de persconferentie, nadat defensieve fouten punten hadden gekost, in het laatste kwartier zelfs al négen. Dat hij er zo wanhopig van werd – ‘verlos me uit mijn lijden’, klonk het na de 2-3-nederlaag tegen Charleroi -, blijkt onder meer uit zijn vruchteloze zoektocht naar een constant presterend elftal. Mede door blessures en schorsingen zette hij in 27 matchen al 26 verschillende opstellingen en 24 basisspelers op papier. Daarin hanteerde de Esseveecoach ook drie verschillende spelsystemen: zijn klassieke 4-2-3-1 (21x), maar ook een 4-1-4-1 (5x) met een omgekeerde, meer aanvallende driehoek op het middenveld, én een 5-3-2 (anderhalve week geleden op Anderlecht).

Dury’s keuze voor drie centrale verdedigers in het Vanden Stockstadion was niet toevallig. Vorig seizoen had hij er dezelfde tactiek toegepast en paars-wit op 0-0 gehouden. Dat IJzeren Gordijn schoof Anderlecht echter deze keer met gemak opzij: 3-0, te wijten aan een vijftal achterin dat heel onwennig liep te verdedigen. Thuis tegen KV Mechelen schakelde Dury zondag opnieuw over naar een viermansdefensie, maar hij zag die alweer drie doelpunten slikken, de achtste keer dit seizoen. Het aantal tegentreffers staat nu op 48, of 1,78 per match, nét iets minder slecht dan vorig seizoen (1,80 gemiddeld) toen de fusieclub nog in degradatienood verkeerde.

Nochtans incasseerde Zulte Waregem in de eerste zeven competitieduels van afgelopen zomer amper zes goals. Maar daarna brak de dijk aan de Gaverbeek: 42 tegentreffers in 20 duels. Een kaakslag voor Dury, die de stevige organisatie waar hij zó veel belang aan hecht, niet in zijn team geslepen krijgt, ondanks 14 (!) verschillende defensies. Zelfs Sammy Bossut is na een stapel blunders, zoals zondag tegen Mechelen, niet meer zeker van zijn plaats.

Het meest gebruikte duo centraal achterin (16 maal) is Joël Sami–Abdou Diallo. Hoewel zij in het competitiebegin de aanvallende golven nog goed trotseerden, maakt hun sloepje de voorbije weken steeds meer water. AS Monacohuurling Diallo, pas 19, heeft grote kwaliteiten, maar begaat nog te veel jeugdzondes, vooral in zijn positiespel. Ervaring die de 31-jarige Sami, na drie seizoenen in de Franse Ligue 1, wél heeft, maar dat volstaat steeds minder om zijn stuitende gebrek aan uitvoetballend vermogen en vooral wendbaarheid te compenseren – getuige daarvan zijn acht gele kaarten.

Na vier verschillende rechtsachters te hebben opgesteld – van wie Cédric D’Ulivo al in de B-kern zit -, zocht Dury na de winterstop zijn heil in de nieuwe Deen Henrik Dalsgaard. Aanvallend een meevaller: al twee goals en een assist. Alleen moet de Scandinaviër die offensieve impulsen beter uitkiezen – tegen Anderlecht en KVM werd hij tweemaal in de rug gepakt -, ook omdat aan de overkant met Bryan Verboom een aanvallend gerichte back staat. Een die bovendien zijn verdedigende taken meer dan ooit verwaarloost en zo ook al op de bank belandde, waardoor Diallo naar links schoof en Marvin Baudry naast Sami postvatte – al is ook dat (meer ervaren) centrale duo geen garantie op een waterdichte defensie, zo bleek tegen KV Mechelen.

HEIMWEE

In Dury’s ideale plaatje zijn twee aanvallende flankverdedigers als Dalsgaard en Verboom normaal geen probleem, een troef zelfs. Hij rekent immers op zijn centrale vierkant als slot op de deur. Een van de sleutels ook tot succes in het bijna kampioensseizoen 2012/13. Toen met de perfect op elkaar ingespeelde Karel D’Haene en Steve Colpaert centraal achterin en als buffer voor hen het even vaste, complementaire duo Junior Malanda–Jonathan Delaplace: een spierbundel mét goeie voeten en een duracellkonijn met zeven longen. Met hen in de basiself incasseerde Zulte Waregem in de reguliere competitie toen amper 0,65 goals per match.

Dikwijls zal Dury dit seizoen met heimwee aan die periode hebben teruggedacht, want net zijn heilige carré defensif – zoals hij het graag noemt – is hét pijnpunt van het huidige Essevee. Door het wankele tweetal centraal achterin, maar evenzeer omdat Dury niet de juiste combinatie vóór hen vindt. Hij posteerde al 9 (!) verschillende duo’s op de ‘6’ en de ‘8’, plus 3 verschillende centrale middenvelders alleen in de omgekeerde driehoek. Mede door de wissels in de verdediging verscheen Zulte Waregem zo al op het veld met 12 verschillende defensieve vierkanten, 1 defensieve vijfhoek (met 3 centrale verdedigers) en 4 verschillende defensieve driehoeken (met 1 man op het middenveld).

Voor de winterstop moesten meestal vaste waarde Christophe Lepoint, gekoppeld aan Chuks Aneke (8x), Jesper Jørgensen (4x) en Karim Essikal (3) het vuile werk voor de verdediging opknappen. Het probleem: Jørgensen was al langer uitgeblust (en is intussen ook vertrokken), Aneke mist loopvermogen om de druk op de defensie te verlichten en de al even weinig wendbare Lepoint teert vooral op zijn grootste kwaliteit: à la Fellaini vanuit de tweede lijn voor doel opduiken – hij scoorde dan ook al acht keer. Door die offensieve ingesteldheid komt hij echter soms te laat bij de omschakeling.

Niet toevallig haalde Dury in de winterstop twee nieuwe controlerende middenvelders (Marko Poletanovic en Soualiho Meïté). Meïté dropte de coach, ondanks diens gebrek aan ritme, tegen Charleroi meteen in de basis. In de bonkige Fransman ziet hij immers een nieuwe Malanda: een breker die de golven moet opvangen als Lepoint met zijn duikboot voorin torpedo’s afvuurt. Alleen heeft Meïté niet de voeten van Malanda, de reden waarom Dury hem tijdens de rust op Anderlecht verving en hem tegen KV Mechelen alweer op de bank zette. Ten voordele van Poletanovic, die balvaster, maar ook minder duelkrachtig is… Mede daardoor werd het rood-groene middenveld zondag afgetroefd door De Petter en co. ‘Wij acht foutjes, Mechelen het dubbele…’, zuchtte Dury.

Een mogelijke oplossing: Lepoint doorschuiven naar de ’10’, voor Meïté-Poletanovic (of de beloftevolle Essikal), zoals Dury al thuis deed tegen Charleroi. Alleen belandt dan of Onur Kaya of Steve De Ridder, normaal vast in de basis, op de bank.

Aan hem om de puzzel zo vlug mogelijk te doen passen. Of Mbaye Leye zal, zoals hij na de 3-0 op Anderlecht stomweg zei, met zijn kinderen kunnen spelen tijdens play-off 2…

DOOR JONAS CRETEUR – FOTO’S BELGAIMAGE

Voor de achtste keer dit seizoen werden drie doelpunten geslikt.