Kristof Hoho (27) was weer even in het land, om met de nationale ploeg te spelen (zie rechts). Hij liep hier met de daver op het lijf; had een Dubai achtergelaten dat baadt in 35 graden. Hoho tekende ginder een contract voor één seizoen bij Al Ain. “We zijn vijf matchen ver in de competitie en wonnen er al vier, staan eerste.

“De club bestaat nog maar drie jaar, een ploeg met allemaal jonge gastjes. Er is nog één andere buitenlander, die is even oud als ik, de rest is Arabier en 22 of jonger. Geen van die jongens is prof. Ze hebben een heel ander karakter. Soms zie je hen een of twee dagen niet op training. Vraag je dan waar ze zaten, dan zeggen ze dat ze iets te doen hadden, soms hebben ze geen uitleg. Het leidde wel al eens tot … ‘een gesprekje’. Daarna komen ze weer wel, maar na een paar dagen mindert dat weer. Moeilijk om hen discipline bij te brengen.

“Als je in België een match verliest, ben je kwaad. Die mannen zijn dat na vijf minuten vergeten.

“Ze kijken wel op naar een prof als ik, doen ook dingen die je aangeeft. Maar je moet oppassen; tegen wegwerpgebaren kunnen ze bijvoorbeeld niet. Ze voelen zich direct aangevallen. De mensen daar zijn ook nooit kwaad op elkaar, leggen mekaar telkens vriendelijk uit wat fout is.

“Het algemene niveau van de competitie is vergelijkbaar met dat van ploegen die hier in eerste nationale spelen. Of dat niet frustrerend is? Mja, er is het financiële plaatje. Je verdient er drie, bijna vier keer meer dan vroeger. Maar raar is het wel. Wist je dat we met Al Ain twee matchen in de openlucht moeten afwerken, omdat sommige tegenstanders geen zaal hebben? Ze willen ginder wel vooruit hoor, maar het is moeilijk om dingen verwezenlijkt te krijgen. Het gebeurt ‘als God het wil’. En is dat vandaag niet, dan zal het voor morgen zijn.

“Met mijn vriendin en ons kindje wonen we in een beschermd gebied met daarin tien à twaalf huizen, met een omheining eromheen. Je raakt er enkel binnen met een afstandsbediening. Er zijn twee bewakers. Ons huis is eigenlijk veel te groot: vier slaapkamers.

“De groepstraining is ’s avonds, tijdens de ramadan zelfs van 11 tot 1uur ’s nachts. Overdag zijn we met de kleine bezig. En dan gaan we wel eens iets bezoeken, bijvoorbeeld Abu Dhabi of Dubai, want in Al Ain, een stad die iets kleiner is dan Leuven, is niet zo veel te zien. Dubai is wel indrukwekkend, daar verandert het uitzicht elke dag. Het is er mooi, perfect afgewerkt, exotisch, palmbomen langs de weg. En kamelen natuurlijk, daar slaan ze je mee dood.”