Bij Genk debuteerde hij al op zijn zestiende, maar vertrok hij drie seizoenen later wegens nog altijd niet doorgebroken. Bij NEC mocht hij naar hartenlust aanvallen, maar wou hij zo snel mogelijk hogerop. Bij Club Brugge zit hij opnieuw bij een topclub, maar moet hij leren verdedigen. Het hobbelige parcours van Anthony Limbombe.
Zestien jaar en twee maanden is hij pas wanneer hij bij KRC Genk onder Frank Vercauteren debuteert in de Jupiler Pro League. En het seizoen erop maakt hij onder Mario Been zijn debuut in de Champions League tegen Chelsea. Anthony Limbombe is onmiskenbaar een toptalent en rond hem ontstaat al snel enige euforie. Zo verklaart assistent-trainer Hans Visser dat Anthony even goed is als Arjen Robben destijds op dezelfde leeftijd. En vader Limbombe spreekt over de droom van zijn zoon om ooit zoals zijn idool Cristiano Ronaldo bij Real Madrid te spelen. Bij KRC zal ‘het pareltje van Genk’ evenwel nooit doorbreken. Hoe komt dat?
GENK
‘Bij ons was hij een talentvolle speler in volle ontwikkeling’, zegt Pierre Denier, assistent-trainer van KRC Genk, ‘een beetje te vergelijken met Leon Bailey nu. Het zijn twee jongens met een enorm talent, het soort spelers voor wie de mensen naar het stadion komen. Jongens met iets extra’s, maar wel nog onregelmatig en wispelturig. Dat is niet onlogisch. Beiden kunnen ze vanuit een actie een verdediging openbreken, maar vooral: het zijn ook mannen van de laatste pass. Man tegen man zijn ze bij momenten niet af te stoppen, door hun startsnelheid en ook omdat ze aan twee kanten kunnen passeren. Anthony is een geboren laatstepassgever. Behalve de individuele actie heeft hij ook het spelinzicht om iemand vrij voor doel te zetten. Zulke talenten zijn speciaal, ze wijken al eens af van de rechte lijn. Maar zo’n moeilijke vond ik Anthony ook niet, hoor. Op training deed hij wat je vroeg en na de training deed hij ook het extra werk met Hans. Misschien teerde hij toen wel nog iets te veel op zijn kwaliteiten. Wanneer we hem inbrachten, kwam het rendement er niet altijd uit. Hij overdreef al eens in zijn acties. De focus behouden was zijn werkpunt, ook om zijn verdedigend werk goed te doen. Hans was helemaal gek van hem en zei: ‘Die mogen we niet wegdoen, vroeg of laat zal hij doorbreken en gaat de club veel geld aan hem verdienen.’ Misschien moet je met sommige jonge spelers inderdaad wat meer geduld hebben.’
Anthony Limbombe (22) komt uit een kroostrijk Mechels gezin van Congolese origine. Na zijn transfer van KV Mechelen naar de U11 van KRC Genk trekt hij daar in bij het gastgezin Mraz. ‘Hij woonde zo’n tien jaar bij ons’, zegt Willy Mraz. ‘Hij is als een zoon voor mij. Op de club gaf Anthony al eens de indruk dat het hem niet interesseerde, maar hij was echt wel een jongen die leefde voor het voetbal. Bij wie hem niet kende, kwam hij soms over als arrogant en als een dikkenek, maar dat is hij absoluut niet. Veel jonge spelers zouden in zijn plaats met een dikke wagen rijden, maar toen hij zijn rijbewijs behaalde, kocht hij een tweedehandse Audi A3 en ik weet dat hij daar zeker tot en met vorig seizoen nog altijd mee reed. Het is een speciale jongen, maar geen slechte. Als iedereen zegt ‘we moeten naar links gaan’, is het mogelijk dat hij zegt ‘laten we eens naar rechts gaan en kijken wat er gebeurt’.
‘Ik zei ook dikwijls tegen hem: ‘Maar lach toch eens.’ Dan zei hij: ‘Waarom zou ik lachen? De trainer stelt mij niet op.’ De dingen waarover ik met hem dikwijls in de clinch lag, hadden vooral betrekking op de school. Anthony en school, dat was een moeilijke combinatie. Hij ging niet graag. Dan zei hij: ‘Willy, maak je niet ongerust, ik word profvoetballer.’ En als hij ergens om negen uur moest zijn, dan kwam hij daar doorgaans rond één minuut voor negen aan. Daar was hij heel relaxed in. Anthony was ook iemand die graag in discussie ging en een bepaalde visie over voetbal had. Een aanvaller, vond hij, moest niet verdedigen. Als we dan keken naar de Champions League wees hij erop als Messi, Suárez of Neymar eens niet mee verdedigden. Natuurlijk, bij de jeugd stak hij erboven uit, in een sterke ploeg was het voorin ook heel gemakkelijk voetballen voor hem. Ik zei weleens: ‘Ik zie jou eigenlijk nooit zweten!’ Dan antwoordde hij: ‘Wij Afrikanen, wij hebben andere zweetklieren.’ (lacht)
‘Hij is uiteindelijk naar Nederland vertrokken, waar ze bij NEC gek van hem waren en waar hij naar hartenlust kon dribbelen en aanvallen. Bij Genk waren er op het einde meer contra’s dan pro’s. Misschien deels terecht, maar als je zuiver naar zijn voetbalkwaliteiten kijkt, moet je, vind ik, geduldig zijn. Been geloofde niet echt in hem. Anthony is verbaal ook eens zwaar met hem en Visser in de clinch gegaan. Ik denk dat hij onder Vercauteren wel bij ons was doorgebroken, want die had een heel goeie invloed op hem. Hij zat er heel kort op: niet eerst tien keer hem iets laten doen en de elfde keer zeggen dat het niet kan, maar direct reageren. Ik weet nog dat hij in het begin mee mocht naar Kortrijk, daar kort inviel en toen met een echte Limbombe-actie Barda – tevergeefs – de gelijkmaker aanbood, maar daarna twee dagen te laat kwam op een bespreking.’
LIERSE
In 84 officiële wedstrijden voor KRC Genk samen maakte Anthony Limbombe uiteindelijk 5 doelpunten. Eind januari 2014 wordt hij tot het einde van het seizoen ter beschikking gesteld van Lierse. Daar maakt hij zich nuttig met onder meer twee doelpunten, maar nadat het behoud is verzekerd, verdwijnt hij er tijdens play-off 2 als gehuurde speler uit beeld. Toenmalig coach Stanley Menzo zou later verklaren dat hij van de clubeigenaars de voorkeur moest geven aan eigen spelers.
‘Ik herinner mij hem als een speler met enorm veel kwaliteiten’, zegt Lierseverdediger Frédéric Frans. ‘Iemand met iets speciaals, iets extra’s in zich. Op training speelden we vaak man tegen man en dikwijls werd ik dan tegen hem uitgespeeld. Ik moet zeggen: in mijn carrière kwam ik een tegen een nog niet tegenover veel betere jongens te staan. Daar was hij echt geweldig in. Vanuit stilstand kon hij iets doen en dan was hij zo weg. Hij had ook een schitterende trap. Naar binnen komen en trappen, op die beweging werkte hij op training veel, net als op vrijschoppen. Hij deed veel extra. Het was een rustige, vriendelijke jongen van wie je zag dat hij gefocust was op zijn progressie in het voetbal. Daarom schrok ik er ook niet van toen hij in Holland opeens zo’n hoge vlucht nam. Ook omdat het spel daar honderd procent op het lijf is geschreven van zo’n typische winger met een superactie en scorend vermogen als hij.’
NEC
In de zomer van 2014 trekt Anthony Limbombe voor een transferbedrag dat naar verluidt rond de 100.000 euro zou liggen definitief naar de Nederlandse tweedeklasser NEC. Met onder meer veertien goals werkt hij daar mee aan de titel en verklaart hij dat hij zich gewaardeerd en gelukkig voelt en er vrijuit kan voetballen. In de Eredivisie maakt hij zeven goals, waarna hij en zijn entourage op nogal tumultueuze wijze een overgang naar Club Brugge forceren.
‘Anthony is een fijne kerel en een geweldig talent’, zegt Jefta Bresser, die vorig seizoen bij NEC als assistent van Ernest Faber met hem werkte. ‘Maar ik vind niet dat hij er het maximum uit haalt. Met zijn techniek, passeerbeweging en snelheid is hij altijd in staat om zijn directe tegenstander uit te spelen, maar hij heeft heel veel moeite om zijn verdedigende teamtaken uit te voeren. Dat heeft volgens mij te maken met mentale bereidheid, met het kunnen opbrengen om die dingen erbij te doen, met intrinsieke motivatie. Omdat hij zo ontzettend goed is aan de bal, zorgden we ervoor dat dat gecompenseerd werd in het team. Maar ik hoop voor hem dat hij die ommekeer nu gaat maken. Want de lat moet omhoog. Als je op je zestiende debuteert en kort daarna al meespeelt in de Champions League tegen Chelsea en zes jaar later nog altijd geen basisspeler bent bij een topclub, dan betekent dat dat je je niet voldoende ontwikkelde. Dat zijn dingen die je moet oppikken tussen je 18 en je 21 jaar. Ik weet dat Nederlandse topclubs hem nadrukkelijk volgden, maar dat hij om die reden niet in aanmerking is gekomen. Terwijl hij met zijn specifieke talenten eigenlijk al in beeld zou moeten zijn bij het nationale elftal. Dat heeft te maken met doelen stellen. Je kunt je tot doel stellen om miljonair te worden, maar ik twijfel of hij het kan opbrengen om elke dag te investeren in zichzelf, telkens weer te trainen om beter te worden, om meer te doen om er het maximum uit te kunnen halen.
‘Als Anthony er zin in had, speelde hij goed, echt goed, en dan was hij belangrijk. Maar ik kan ook tien uitwedstrijden opnoemen waarin hij geen zin had en de data aangaven dat hij in negentig minuten maar twintig meter gesprint had. En dan waren er ook nog tien waarin het maar halfhalf was. Ik zeg dat niet om slecht te spreken over hem, maar omdat daar zijn probleem ligt. Anthony is een type speler die op basis van zijn individuele kwaliteiten een wedstrijd kan beslissen en zo’n type zal hij altijd blijven. Wat werklust en ballen afpakken betreft, zal hij minder bijdragen en dat is niet erg, maar je moet wel de basisafspraken van het team uitvoeren. Daar moet zijn verbetering liggen. Ik begrijp perfect dat Hans Visser destijds zei dat Arjen Robben op zijn zestiende niet verder stond dan Anthony. Maar Robben leerde wel enorm goed dat er nog andere dingen gevraagd worden die hij moet uitvoeren en daarom is hij wereldtop geworden.’
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Zulke talenten zijn speciaal, ze wijken al eens af van de rechte lijn.’ – PIERRE DENIER
