Als jij in een klerenwinkel een stapel leuke sweaters ziet en de bovenste eraf neemt om die eens goed te bekijken, krijg jij die dan ook nooit meer deftig opgevouwen als je hem wilt terugleggen?

( lacht) “Dat overkomt mij redelijk vaak, ja. Dan frommel ik die mouwkes snel weg en lijkt hij redelijk opgevouwen, maar iedereen die eens goed kijkt, ziet direct het verschil.

“Kleren kopen is bij mij geen hobby. Ik doe dat weleens graag, voor een uurtje, maar een hele dag shoppen is niks voor mij. Ik vind trouwens niet makkelijk kleren die passen, want ik heb veel te lange armen en benen. Als volleyballer is dat natuurlijk een voordeel – ik ga daar dus niet over klagen -, maar het is voor mij bijvoorbeeld vrijwel onmogelijk om een hemd met lange mouwen te vinden dat deftig zit. Zijn de mouwen oké, dan heb ik aan mijn buik enorm veel plaats over. Past het aan mijn buik, dan zijn de mouwen te kort. Het is altijd wat.”

Door welke knappe verschijning zou jij in zo’n klerenwinkel graag eens geholpen worden?

“Oei, nu moet ik zien dat ik niet in andere meisjes hun gat bijt. ( denkt na) Adriana Lima. Haar ogen spreken me aan en ze heeft mooie borsten.”

Zit bij jou elke cd in een verkeerd doosje?

“Dat valt redelijk goed mee, daarin ben ik nogal ordelijk. Mijn auto kan dan weer wel een stort zijn. Maar als het te erg wordt, ruim ik wel op.

“In mijn cd-collectie vind je vooral hedendaagse muziek, van Coldplay bijvoorbeeld, The Script en The Kooks. Vóór ik naar de topsportschool ging, was ik vaker met muziek bezig dan nu. Ik volgde ook vier jaar zangles, op de muziekacademie. Ik heb wel wat aanleg om te zingen; mijn papa is professioneel zanger, hij zit bij het Vlaams Radiokoor. Zelf trad ik vijf jaar geleden eens op in een musical, Jane Eyre. Ik zong er mee met het koor en moest af en toe wat figureren en hier en daar een zinnetje zeggen. Dat was tof om eens mee te maken, maar uiteindelijk koos ik toch om voort te gaan in het volleybal, dat interesseerde me nog iets meer. ”

Brachten je ouders bij jou vroeger ook vaak een vork met eten als een ingebeeld vliegtuigje naar je mond?

( lacht) “Ik denk het wel, want ik lustte niet veel. Ik weet nog dat mijn pa op een keer spruiten had gemaakt en dat ik er drie moest eten. Ik wou niet, ik vond dat echt degoutant. Drie uur heb ik ernaar zitten kijken, zonder ze aan te raken. Toen mocht ik van tafel. De koppigaard in mij had gewonnen.

“Een andere keer aten we calamares. Ze zeiden tegen mij dat dat ringkip was, kip die in ringetjes gesneden was. Ik dacht: kip vind ik lekker, en dus was mijn bord tamelijk rap leeg. Toen ik achteraf hoorde dat het in feite inktvis was, vond ik calamares plots vies. Maar het was al te laat.

“Als ik iets niet lustte, werd dat eigenlijk meestal opgelost door bij mijn eten een berg appelmoes te kappen, dan ging alles plots veel vlotter. Ik at dat bij ongeveer alles. Als kind mengde ik zelfs appelmoes onder mijn spaghetti bolognaise. Ik vond dat echt lekker, het zou me nu nog smaken. Ik lust nog altijd heel graag appelmoes. Soms doe ik er wat curryketchup bij, zo maak ik mijn eigen cocktailsausje. Dat eet ik dan bij aardappelen of frietjes. Zálig.”

Naar het schijnt is het lastig om iemand te kussen die een beugel draagt. Heb jij daar ervaringen mee?

“Op de middelbare school kon je me geen slet noemen, maar ik was en ben wel redelijk vlot, zeker tegenover meisjes, en dus versleet ik wel al enkele liefjes. Bij hen zaten er natuurlijk die een beugel droegen en met hen kussen, ja, dat was anders hè. Je moet wat voorzichtiger zijn, want als je met je tong tegen die beugel botst, kan dat serieus pijn doen. En soms zit dat ding eens in de weg. Je hebt minder plaats in haar mond, het is daar wat krapper.” ( lacht)

In deze rubriek komen dit seizoen Belgische sportfiguren uit verschillende disciplines aan bod.

KRISTOF DE RYCK