“Misschien is onze competitie niet zo zwak als velen zeggen”, opperde Olivier Deschacht na het gelijkspel van Anderlecht in Dortmund. Een grapje of meende hij het en was dat zijn verklaring voor de vele uitglijders van Sporting in eigen land?
Nee, natuurlijk is de Jupiler League ijzersterk. Het is dan ook niet meer dan logisch dat Anderlecht met punten morst als een kleuter met verf. Club Brugge, KV Kortrijk, AA Gent, Lokeren en Racing Genk – en waarom ook niet Standard en Charleroi, zo groot is de achterstand op paars-wit in de competitie niet – zouden zich in groep D van de Champions League ook van een doorstart in de Europa League verzekerd hebben. De Belgische clubs: de schrik van Europa.
Meer zelfs. Al deze ploegen mochten dromen van een plaats bij de laatste zestien op het kampioenenbal. Veel commentatoren concludeerden immers dat paars-wit zich zonder pech voor de achtste finales gekwalificeerd zou hebben. “Als op Galatasaray en thuis tegen Arsenal…”, luidde het.
Tja, op deze manier krijgen we deze column ook gemakkelijk gevuld. Waarom denken veel waarnemers en analisten dat ze bij wedstrijden met ploegen uit eigen land als supporter moeten fungeren (sommigen hebben het zelfs steevast over ‘wij’) en niet zo objectief en eerlijk mogelijk moeten berichten? Niet iedere kijker, luisteraar of lezer is supporter van de betreffende club en waarom andere criteria gebruiken dan wanneer twee ploegen van eigen bodem tegenover elkaar staan?
Anderlecht heeft een geslaagde (u mag zelfs het adjectief ‘goede’ gebruiken) Europese campagne achter de rug. Laat daar geen onduidelijkheid over bestaan. Zeker als we vergelijken met de zes vergeefse pogingen van het voorbije decennium om de laatste plaats in de poules te ontlopen. Maar maak er alsjeblieft geen wereldprestatie van.
Laat ons eerst en vooral komaf maken met die ‘alsen’. In Istanbul ging de zege gedeeltelijk verloren door bange wissels en thuis tegen Arsenal waren de Engelsen zeventig minuten alleen aan de bal voor Sporting uit het niets scoorde en plots kans na kans kreeg en… miste. Dat er in de slotfase alsnog twee tegentreffers te betreuren waren, maakt duidelijk dat er achterin gaten vielen. Dat kan nu eenmaal pijnlijk worden tegen Sánchez en co.
Zelfs als we meegaan in de stelling dat paars-wit uit deze twee partijen vijf punten meer had kunnen puren, moet ook met een andere afloop in de overige wedstrijden rekening worden gehouden. Wat ‘als’ de 3-1 van Vanden Borre was afgekeurd vanwege overduidelijk buitenspel en wat ‘als’ Proto in Dortmund niet redding na redding had verricht?
Dat Anderlecht heel wat beter presteert in de Champions League dan in de Jupiler League is overigens niet echt onlogisch. Om te beginnen was de tegenstand heel wat minder sterk dan bij de loting verwacht werd. Galatasaray is maandenlang op de dool geweest, Arsenal een middenmoter in plaats van een titelkandidaat in de Premier League en Borussia Dortmund niet langer de ploeg die Bayern München naar de kroon steekt maar een degradatiekandidaat in de Bundesliga.
Voetballen in de miljoenenliga is ook heel wat makkelijker dan in eigen land. De spelers zijn supergemotiveerd om zich te tonen op het hoogste toneel en er is meer ruimte om te combineren, zodat de technisch vaardige paars-witte jongens voluit hun talent kunnen etaleren. Bovendien is het verwachtingspatroon niet zo groot. Iedereen ging ervan uit dat de Brusselaars weer laatste in hun poule zouden worden.
Binnen de eigen grenzen moet er iedere keer gewonnen worden. Vaak betekent dit: bikkelen. Tegen tegenstanders voor wie een duel met Anderlecht dé match van het jaar is.
Kortom, echt uitzonderlijk is de Europese campagne van paars-wit niet. Die eer komt voorlopig alleen FC Basel toe. Een team uit een zwakkere competitie dan de Belgische, in een land waar de wintersporten domineren en met een basisbudget van 25 miljoen euro (zonder Champions League of verkoop van spelers). Het is overigens al de tweede keer in drie jaar dat de Zwitsers overwinteren op het kampioenenbal. Tussendoor bereikten ze de halve finales van de Europa League. Even goed doen als FC Basel, dat moet in 2015 de uitdaging zijn voor Anderlecht.
DOOR FRANÇOIS COLIN
Even goed doen als FC Basel, dat is de uitdaging voor Anderlecht.
