Royal Knokke Football Club – KSV De Ruiter, nummer een tegen nummer twee in eerste provinciale, de mondaine badstad versus de Roeselaarse wijkploeg. Zondag, op de laatste speeldag, maakten ze onder elkaar uit wie volgend seizoen in bevordering voetbalt.

Een donderdagnamiddag in De Ruiter, een gehucht net buiten de Roeselaarse stadskern. Een anonieme stip op de kaart, doorkruist door het Collievijverpad en de fietsroute Kappelletjestocht Zuid, een vrome rit langs de stille getuigen van katholiek Vlaanderen: Fonten Paulkes, Lievens en de Ruiterkapel, waar de voormalige Brugse bisschop Roger Vangheluwe ooit zijn eerste preek gaf.

Een wijk van 625 inwoners, landelijker dan landelijk, waar boeren op tractoren zich op de smalle weggetjes naar hun akkers manoeuvreren. Een oudere man in grijze werkschort wiedt met een aandoenlijke sérieux het onkruid, een vrouw kijkt in haar peignoir goedkeurend toe. ‘Vreemdelingen’ worden er zo uitgepikt, aan de overkant van de straat wordt een gordijntje opzijgeschoven.

Het gehucht telt een café, De Nieuwe Ruiter, waar Johan Debrauwer vijftien jaar achter de tap stond. “Het supporterslokaal van de voetbalclub was meer dan honderd jaar in het bezit van de familie, vijf jaar geleden hebben we het verkocht”, zegt de jongere broer van cineast Lieven, die in 2001 met zijn eerste langspeelfilm Pauline en Paulette de publieksprijs op het filmfestival van Cannes kreeg.

Aan de deur hangt een grote affiche:

Supportersclub KSV De Ruiter

ZONDAG 27 APRIL 2014

Match voor het kampioenschap

Royal Knokke Football Club – KSV De Ruiter

Voor de match van het jaar kunt U de reis naar Knokke maken per bus.

Volwassenen: 15 euro – Kinderen -16 jaar: 10 euro

Inclusief toegang staantribune en T-shirt

Verzamelen om 13 uur in Café De Nieuwe Ruiter

“We gaan met vier bussen naar Knokke”, klinkt het bij Debrauwer, in een ver verleden nog mascotte, ex-speler en jeugdvriend van Peter Van Poucke, hoofdsponsor en voorzitter. “Peter sponsorde het volleybal in Menen, tot ik hem vroeg om zijn schouders onder de voetbalclub te zetten. Een keerpunt.”

De club voetbalde begin de jaren zestig even in tweede provinciale, maar kwakkelde de volgende vijftig jaar in derde of vierde provinciale. Tot de komst van Van Poucke, bedrijfsleider van Allflor, een cash & carry voor bloemisten. Titel in vierde (2006) en derde provinciale (2008), promotie naar eerste (2011), nu wenkt voor het eerst bevorderingsvoetbal. “Onwaarschijnlijk voor een wijkploegje. Soms hoor je wel eens: ‘Mocht ik geld hebben, dan zou ik het zeker niet in een voetbalclub steken.’ Maar uiteindelijk beslist Peter zélf. ‘Ik zeg toch ook niets als je met een auto van 50.000 euro rijdt?’ Hij ís ambitieus, maar niet koste wat het kost. Een paar jaar geleden was er hier een speler met wie hij een overeenkomst gemaakt had, tot die gast zei dat zijn trainingskledij op kosten van de club gewassen moest worden. Dat wilde Peter niet, het stopt ergens.”

Het mag ‘iets’ meer zijn

Drie dagen erna, 61 kilometer noordwestwaarts: Knokke-Heist, 34.000 inwoners, totaal andere wereld. Parel aan de oostkust, naar welstand gekneed door graaf Leopold Lippens, sinds 1979 burgemeester van de exclusieve badstad. De temperatuur is matig, het zonnetje schraal, maar aan het Albertplein – place m’as-tu vu in de volksmond – zoeven de cabrio’s voorbij. Zien en gezien worden: Porsche, Jaguar, Maserati, van een ‘gewone’ Mercedes kijken ze hier niet meer op.

Langs de Zeedijk, bezaaid met kunstgaleries en chique boetieks, zoeken wandelaars een plaatsje op een van de terrassen. Eerst een coupke, daarna gezellig tafelen. Op het einde van de wandelvrije dijk, het meest oostelijke punt van de badstad, ligt het residentiële wooncomplex Finis Terrae. Wonen in een appartement aan ‘het einde van de wereld’ lijkt nog mee te vallen – zicht op de duinen en de zee -, alleen hangt daar een prijskaartje van minstens vier à vijf miljoen euro aan vast. Vorig jaar werd een gemeubeld appartement van 600 vierkante meter – met 300 vierkante meter terras – voor iets meer dan twintig miljoen euro verkocht. In Knokke mág het ‘iets’ meer zijn.

Op de Kustlaan, waar elk zichzelf respecterend modemerk een filiaal heeft, houden de tientallen elektrische golfkarretjes het verkeer op. Hemeltergend. Links een wegwijzer naar Royal Zoute Golf Club, een van de troetelkinderen van de burgemeester, die er geregeld aan de tee staat.

Stadion Olivier, thuishaven van Royal Knokke Football Club en de beloften van Club Brugge. “Daardoor is ons stadion goedgekeurd voor derde nationale, we zijn dus nog een tijdje gerust”, lacht ondervoorzitter Kristof Leliaert, ex-speler van Cercle Brugge en meer dan tien dienstjaren in het eerste elftal van Knokke. Alle zitjes in de grote tribune zijn uitverkocht, een staanplaats kost acht euro. “Ongeveer 1750 toeschouwers”, zegt Luc Noë, scout voor het eerste elftal, vandaag ook ticketverkoper.

Twee grote panda’s begroeten de supporters, een brassbandje perst er een It’s a long way to Tipperary uit. Bekend volk voor de titelmatch: Olivier De Cock (ex-Club Brugge), Tim Smolders, Hans Cornelis en Thibaut Van Acker (Cercle Brugge), Günther Vanaudenaerde (OHL), Khalilou Fadiga…

Betrokken bij de club

Schitterende grasmat, grote atletiekpiste, een ruime kantine en een vipruimte, waar de eregasten van het menu Cap Nord genieten.

Vandaag op het menu, voor 39 euro per persoon:

Gin tonic

*

Huisbereide garnalenkroketjes

*

Entrecote van het Charolaisrund met frietjes en peper- en/of bearnaisesaus

*

Irish coffee

De sfeer zit er goed in. “Vorig jaar hebben we een formule uitgewerkt voor vipsponsors – een fles champagne, het menu en een zitje in de hoofdtribune – die voor elke thuiswedstrijd vier gasten mogen uitnodigen. Een succes. Een 25-tal sponsors tekende in, voornamelijk relaties van onze voorzitter Vincent Van Honsebrouck (zaakvoerder van Immo Centrale en zoon van de Ingelmunsterse brouwer Luc, nvdr), waardoor we een breed financieel draagvlak hebben.”

Het Knokse bestuur is ambitieus. “We willen absoluut naar bevordering”, zegt Leliaert. De club voetbalde in de jaren dertig een aantal seizoenen in tweede klasse, maar de laatste keer dat hier nationaal gevoetbald werd, was in het seizoen… 1946/47. Guido Demey, momenteel erevoorzitter, hield nochtans van een stunt. Grote namen leidden de club – Kenneth Brylle, James Storme, Dennis van Wijk, Henk Houwaart… -, het succes was matig. Sinds vorig jaar zit Ignace Lanckriet in de dug-out, de Maldegemnaar die blauw-wit een paar maanden na zijn komst via de eindronde naar eerste provinciale loodste en vandaag de stap naar bevordering kan zetten. “Momenteel speelt een vijftal Knokkenaars in de eerste ploeg, niet vanzelfsprekend voor een club in eerste provinciale.”

Lanckriet beschikt over een mix van jong en oud(er), met onder anderen Peter Van der Heyden (37, Club Brugge, VfL Wolfsburg), Thomas Troch (31, Club Brugge, Eendracht Aalst) en Kristof Arijs (36, Cercle Brugge, Waasland-Beveren), samen met Tobin Stroo topschutter (23 goals). Bij de bezoekers deed Jens Kimpe met 25 doelpunten net iets beter, Jan Verhelst prikte er dit seizoen al 22 binnen. “Ik houd mijn hart vast. Vorige week verloren we nog de finale van de beker van West-Vlaanderen, geen goede wedstrijd, maar vandaag zijn onze twee spitsen er wél bij”, zegt ondervoorzitter Eric Lamsens.

Een Antwerpse cafébaas

Knokke, dat een puntje meer telt, heeft aan een gelijkspel genoeg, de bezoekers moeten winnen. Jean-Marie Pfaff en Vanessa Hoefkens geven de aftrap, in de grote tribune klinkt voor het eerst “We are Knokke, we are Knokke“. Zenuwachtig begin, bitse duels, Peter Van der Heyden pakt een gele kaart. Het spel gaat op en neer, de bezoekers dreigen, de Knokse doelman Kevin Pannecoucke veegt twee pogingen van goaltjesdief Kimpe van de lijn. De bezoekende supporters sakkeren en zuchten.

Even voorbij het half uur kopt Kristof Arijs het openingsdoelpunt binnen, zijn 127e goal in vijf seizoenen provinciaal voetbal. “Weer die Arijs”, blaast een bezoekende supporter, met T-shirt Come on De Ruiter. Aan de overkant hangt een vreemd spandoek: ‘Antwerpen 1 with De Ruiter’, een initiatief van… Andy Deruyter, cafébaas in Antwerpen, die met enkele vrienden naar Knokke afgezakt is.

De tweede helft wordt een maat voor niets. Knokke controleert, De Ruiter kan slechts een paar keer schuchter dreigen. “We are Knokke, we are Knokke“, de hoofdtribune maakt zich op voor een feestje. In de catacomben wordt de champagne bovengehaald, aftellen, game over. Knokke promoveert naar vierde nationale, KSV De Ruiter probeert vanaf volgend weekend via de provinciale eindronde alsnog een ticket voor bevordering te versieren. Euforie en verdriet, dichter kunnen ze niet bij elkaar liggen. De Knokse spelersvrouwen gaan samen op de foto, de mannen worden gekust en geknuffeld, matchwinnaar Arijs gaat op de schouders. Knokke gaat een lange feestnacht in.

DOOR CHRIS TETAERT – BEELDEN BELGAIMAGE

De Ruiter, de wijk waar de voormalige Brugse bisschop Roger Vangheluwe ooit zijn eerste preek gaf.

Met zijn 127e doelpunt in vijf seizoenen provinciaal voetbal kopte Kristof Arijs Knokke naar bevordering.