Het seizoen 1966/67 kondigde zich voor Anderlecht aan als een moeilijk jaar. Paars-wit was met Pierre Sinibaldi net drie keer op rij kampioen geworden, maar de Corsicaan was net vertrokken naar AS Monaco. Zijn opvolger was de Hongaar Bandi Beres. Die had nog met Ferenc Puskas gevoetbald, maar ontvluchtte na de volksrevolutie van 1955 zijn land. Via Nederland en Luxemburg (waar hij met Spora zijn trainersloopbaan begon) werd hij in België trainer bij Beerschot. Na vier jaar haalde Anderlecht hem daar weg, waarop Beres de Belgische nationaliteit aanvroeg. Beres hield van technisch voetbal, maar had één probleem, zegt Georges Heylens die op de ploegfoto de bal vasthoudt: “Hij was véél te braaf. Maar hij werd wel door de spelersgroep geaccepteerd. Tenminste: dat eerste jaar.”
Achterin stapte Beres af van Sinibaldi’s systeem met vier verdedigers op één lijn. Eén centrale verdediger moest, afhankelijk van de kant waar de bal was, dekking geven aan de andere. Doorgaans kweten Julien Kialunda en Jean Plaskie (niet op de foto) zich van die taak. Onder Beres haalde Anderlecht zijn vierde titel op rij. Het had twee punten voorsprong op Club Brugge en acht op Club Luik. Tilleur en AA Gent degradeerden dat seizoen. Anderlechtdoelman Jean Trappeniers bleef ongeslagen van de 46e minuut tegen Club (17 september 1966) tot de zevende minuut tegen Lierse (8 januari 1967) en is daarmee nog steeds de langst niet gepasseerde paars-witte doelman.
Het volgende seizoen verloor Beres de greep op de spelers en werd vervangen door Noulle De Raeymaeker. Met hem won Anderlecht in ’68 de vijfde opeenvolgende titel: een unicum in het Belgische voetbal. Beres trainde nog Daring, Berchem, opnieuw Beerschot en werd vervolgens spelersmakelaar. In 1978 haalde Club Brugge hem als vervanger voor Ernst Happel, maar één speeldag voor het eind van de competitie werd hij weggestuurd en vervangen door Mathieu Bollen. Beres bleef in België wonen en overleed in april 2007 in Boom.
Georges Heylens (66, op de foto staand links) voetbalde als rechtsachter voor paars-wit van 1960 tot 1973. Hij woont in Dilbeek en liet zijn sportzaak in Anderlecht al meer dan tien jaar geleden over aan zijn zoon.
Jean Trappeniers (65), afkomstig van Vilvoorde, keepte voor paars-wit van 1956 tot 1972 en beëindigde zijn spelersloopbaan in 1983 met KFC Peutie. Voorheen actief als autoverkoper is hij nu met pensioen en woont in Dilbeek.
Julien Onclin (63) was centrale middenvelder. Bij Anderlecht, dat hem in ’66 weghaalde bij Club Luik, speelde hij maar één jaar. In ’67 verhuisde hij als eerste Anderlechtspeler ooit naar Standard, in een ruiloperatie met Paul Vandenberg. Toen Standard ochtendtrainingen invoerde, haakte hij om professionele redenen af en keerde terug naar Club Luik. In 1982 zette hij een punt achter zijn loopbaan bij provincialer Alliance Melen-Micheroux. Drie jaar geleden ging hij als directeur van een betonfabriek in Luik met pensioen. Hij woont in Soumagne, bij Luik.
Julien Kialunda (geboren op 24 april 1940 in Matadi, Belgisch Congo) speelde van 1965 tot 1972 als verdediger of middenvelder bij Anderlecht, dat hem weghaalde bij Union. In 1973 vertrok hij naar derdeprovincialer FC Leopold waar hij zijn voetballoopbaan in 1976 beëindigde. Hij overleed op 14 september 1987 in Antwerpen aan aids en is begraven in Anderlecht.
Jean Cornelis (66) voetbalde van 1955 tot 1971 als linksback bij Anderlecht en beëindigde zijn spelerscarrière in 1978 bij La Louvière. Hij werkte bij Assubel, is nu met pensioen en woont in Sint-Pieters-Leeuw.
Pierre Hanon (71) voetbalde van 1954 tot 1970 voor paars-wit, als rechtsbuiten en later als libero. Hij werkte voor de plantsoendienst van de gemeente Anderlecht, is nu met pensioen en woont in Alsemberg.
Gerard Bergholtz (68, geboren in Maastricht) was de eerste Nederlander bij paars-wit (dat hem weghaalde bij Feyenoord), waar hij als spits voetbalde van 1965 tot 1970. In 1970 verhuisde hij naar Racing White. In ’79 stopte hij als speler bij Bilsersche VV. Werkte tot zijn pensioen als vertegenwoordiger bij een reclamebedrijf uit Zele. Woont in Lanaken en runt nog steeds de jeugdvoetbalschool die hij 30 jaar geleden opstartte in Zonhoven.
Jef Jurion (70), de allereerste Anderlechtspeler die de Gouden Schoen won, werd door paars-wit in 1954 weggehaald bij Ruisbroek en voetbalde als centrale middenvelder. In 1968 verhuisde hij naar AA Gent, aan zijn spelersloopbaan kwam een einde in 1976 bij Ruisbroek. Jurion is met pensioen en woont al sinds lang in Knokke.
Jan Mulder (62) werd in 1965 weggehaald bij Winschoten VV en voetbalde tot 1972 als midvoor voor Anderlecht. Daarna verhuisde hij naar Ajax waar hij in 1975 zijn spelersloopbaan afsloot. Woont in Bussum en werkt als columnist voor Humo en als voetbalanalist voor de Nederlandse commerciële zender.
Paul Van Himst (64) tekende, amper acht jaar oud, een aansluitingskaart bij Sporting waar hij tot 1975 vooral als aanvallende middenvelder of als spits speelde. Won vier keer de Gouden Schoen. In 1975 verhuisde hij naar RWDM, in 1977 beëindigde hij zijn spelersloopbaan bij Eendracht Aalst. Van Himst woont in Groot-Bijgaarden en leidt nog steeds koffiebranderij Brésor.
Wilfried Puis (geboren in Oostende in 1943) werd door Anderlecht in 1961 weggehaald bij VG Oostende en voetbalde als centrale middenvelder bij paars-wit tot 1971, toen hij overstapte naar Club Brugge. Beëindigde zijn spelersloopbaan in 1981 bij KVV Coxyde en overleed dat jaar op 20 oktober na een slepende ziekte, amper 38 jaar oud. S
door geert foutré
