De vondst die paars-wit in de buurt van Buenos Aires deed, smaakte naar meer. Na Nicolás Frutos laten ook Christian Leiva en Lucas Biglia de pampa’s even voor wat ze zijn. Enkele kenners in hun thuisland verklappen wat de Brusselaars straks op hun bord krijgen.

Vooral berusting weerklinkt uit Argentinië. “Opboksen tegen het grote geld uit Europa”, zegt Martin Georgudakis gelaten, “is onmogelijk.” Hij is medewerker bij Atlético Independiente, de club waar middenvelder Lucas Biglia, een van de nieuwe aanwinsten van Anderlecht, het afgelopen seizoen actief was. “Wij kampen in Argentinië met hetzelfde probleem als jullie in België : we slagen er niet in talentvolle spelers te houden.” Hij verwacht dat meer spelers in de sporen van Biglia zullen treden. “Er lopen in dit land nog heel wat voetballers rond die ook over de kwaliteiten beschikken om het bij jullie te maken. Waarschijnlijk worden hier in de toekomst andere jongens op dezelfde manier opgevist. Het niveauverschil tussen de Belgische en de Argentijnse competitie is immers niet echt groot. En elke voetballer in dit land droomt van Europa.

“België is de voetbalhemel niet, maar dat is niet belangrijk. Het is een economisch paradijs in vergelijking met wat je hier ziet. En uiteraard is het veel makkelijker om vanuit jullie landje in de Italiaanse of Spaanse competitie te raken dan vanuit Argentinië.”

Afnemen en doorgeven

De kans dat Biglia op een dag in een van die landen aan de bak komt, acht Georgudakis groot. “Hij behoort tot de beste spelers van Argentinië op zijn positie, die van centraal controlerende middenvelder. En Biglia is tevens inzetbaar op andere plaatsen, ook op de linker- of rechterflank kan hij zijn plan trekken.

“Wat opvalt in zijn spel, is dat hij voor enorm veel balrecuperatie zorgt. De bal afnemen en hem dan snel doorgeven, dat is zijn manier van spelen. Hij is niet iemand die lang met het leer loopt. Ideaal is het als hij korte passes kan geven, die zijn verzorgd. Hij kan goed druk zetten en de tegenstander opjagen.

“Biglia is geen grote speler, meet 1,69 m. Het kopwerk is niet aan hem besteed, maar hij beschikt wel over een goede balvaardigheid en heeft vanop middellange afstand een aardig schot in huis. Daarom blijft hij bijvoorbeeld bij corners rond de zestien meter hangen. Ook als hij tijdens het veldspel in de buurt van het strafschopgebied komt en een mogelijkheid ziet, waagt hij zijn kans. Succes oogstte hij daar het afgelopen seizoen echter niet mee, hij maakte geen enkel doelpunt. Maar dat hangt samen met de meer defensieve rol die Biglia dit jaar vervulde bij Independiente.

Christian Leiva, de andere Argentijn die Anderlecht strikte, speelt in feite op dezelfde positie als Biglia. Ze zijn ook een beetje dezelfde types. Ik ken het tactische plan van Anderlecht niet. Maar als ze met één controlerende middenvelder willen spelen, lijkt het me aangewezen om daarvoor Leiva te gebruiken en de iets meer offensief ingestelde Biglia een beetje naar voren te schuiven. Leiva kan eventueel ook een beetje naar rechts opschuiven.”

Progressiemarge

Sportjournalist Martin Castilla van de krant La Nación vindt dat Biglia kan terugblikken op een mooi seizoen. “Bij Independiente mocht hij zich bij de betere spelers van de ploeg rekenen”, geeft Castilla mee. “Hij was dit jaar ook een van de jongens met de meeste speelminuten achter zijn naam bij Independiente.

“Een belangrijk pluspunt bij Biglia, die zuiver rechtsvoetig is, vind ik dat hij telkens een goed overzicht op het spel behoudt. Op het technische vlak is hij vrij precies. Maar hij is niet erg snel en legt vaak pauzes in zijn spel. Qua positionering behoudt hij nog een ruime progressiemarge. En ik vind ook dat het Biglia nog een beetje aan temperament ontbreekt.

“Maar hij is pas 20 jaar, die zaken hangen allemaal een beetje samen met zijn leeftijd. Het is normaal dat hij in het algemeen nog wat ervaring mist. Hij nam vorig jaar wel deel aan het WK voor min-20-jarigen in Nederland en werd er met Argentinië wereldkampioen. Qua ervaring opdoen kan dat alvast tellen.”

“Het gebrek aan ervaring komt vooral tot uiting bij het uitkiezen van de momenten om mee te schuiven naar voren”, vindt sportjournalist Ernán Castillo van het dagblad Clarín. “Daarbij maakt hij wel eens de verkeerde keuzes.

“Christian Leiva is acht jaar ouder en kent dat probleem niet. Bij hem viel me op dat hij zich het afgelopen seizoen bij Atlético Banfield meer en meer als een leider begon op te stellen. Hij praatte veel, zijn ploegmakkers toonden respect voor hem en verscheidene keren mocht hij ook de aanvoerdersband dragen.

“Leiva, die tweevoetig is, werd dit seizoen wat meer offensief uitgespeeld en maakte drie of vier doelpunten. Het wijst erop dat hij goed bezig is. Het potentieel zat er al een tijdje in, dit jaar kwam het er ook uit.”

Ondersteuning

Castillo’s collega Daniel Meissner, die ook bij La Nación werkt, karakteriseert Leiva in de eerste plaats als een werker. “Vooral zijn overgave en inzet vallen op. Hij loopt onwaarschijnlijk veel, ziet tijdens een match alle uithoeken van het veld en levert een voortdurende strijd om de bal te bemachtigen. Kracht en opoffering, om die dingen draait het bij hem. Hij is een heel snelle en sterke speler, die regelmatig presteert.

“Leiva is niet erg technisch aangelegd, maar zijn kwaliteiten op dat vlak volstaan volgens mij wel voor de Belgische competitie. Hij heeft er een goed seizoen opzitten, vooral als je er rekening mee houdt dat hij eigenlijk maar bij een middelmatig team voetbalde. Voor Banfield zal het niet makkelijk worden om hem te vervangen. Het betekent een groot verlies voor de club, want eigenlijk ontpopte hij zich de laatste tijd tot het uithangbord van het soort voetbal dat Banfield wilde brengen. Aanpassingsproblemen zal Leiva in België niet kennen, denk ik.

“Een goede ondersteuning voor een ploeg, maar niet iemand die zelf het verschil maakt”, zo omschrijft Martin Vogd van het dagblad La Razón Christian Leiva. Ook hij legt de nadruk op de werkkracht van de middenvelder.

“Leiva houdt nooit een vaste positie, loopt altijd naar de plaats waar de bal is, zoekt het spel op en wil er constant aan deelnemen. Veel kaarten slikt de middenvelder niet, hij is een vrij propere speler.

“Bij Banfield speelde hij centraal, maar werkte hij ook enkele matchen op de rechterflank af. Onthoud daarnaast maar dat Leiva een goed afstandsschot in huis heeft. Vanop 25 à 30 meter durft hij wel eens gevaarlijk uit te halen.”

België

Leiva tekende in Anderlecht een contract voor drie seizoenen, met een optie voor een bijkomend seizoen. Lucas Biglia kreeg bij de landskampioen een contract voor vier seizoenen met optie op een vijfde jaar.

Maar weet de doorsnee-Argentijn eigenlijk wel waar al die nationale voetbalhelden naartoe trekken, kent de man in de straat België en Anderlecht ? “Ja hoor”, zegt Ernán Castillo van Clarín. “Wij volgen elke maandag de samenvatting van jullie kampioenschap op tv. Wij zien wel hoe goed N icolás Frutos het daar bij jullie doet.”

“Natuurlijk kennen wij België !” roept Daniel Meissner van La Nación als hij dezelfde vraag voorgeschoteld krijgt. “Herinner je je de Mundiale van 1986 niet meer ? Daar troffen wij in de halve finale de Rode Duivels. Bij ons ligt dat nog vers in het geheugen hoor.”

KRISTOF DE RYCK

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content