Voldaan maar kritisch blikt hij terug op zijn Anderlechtperiode. Besnik Hasi, de nieuwe middenvelder van Lokeren, wil weer wat betekenen. ‘Op het veld was mijn rol in Brussel uitgespeeld. Ik ben geen dromer, maar een realist. Je moet dat durven toegeven.’

A imé Anthuenis geeft graag veel vertrouwen aan mensen die hij goed kent. Zijn nationale ploeg draaide vorig jaar niet, maar de bondscoach bleef zijn groep trouw. Het wekt dan ook weinig verbazing dat de nieuwe trainer van Lokeren de steven naar zijn ex-ploeg Anderlecht wendde toen zijn aanvoerder Arnar Vidarsson naar Twente verhuisde. Hij vond er Besnik Hasi, dit seizoen in Brussel op een zijspoor. De 34-jarige Albanees speelde vorig seizoen bijna alle wedstrijden, tot hij net voor de winterstop geblesseerd uitviel. Een tweede blessure, na een contact met Aruna Dindane in de laatste minuten van de stage, hield hem tot de zomer aan de kant. Het voorbije najaar gebruikte Anderlecht hem amper. Omdat hij er nog weinig perspectief had, antwoordde Hasi positief op het verzoek van Lokeren om naar het Waasland te komen. Hij vond er Olivier Doll terug. En Zvonko Milojevic. “Ik voelde me hier snel thuis,” zegt hij, “dit is voor mij een weerzien met veel mensen.”

Bleef je daarom in België ?

Besnik Hasi : “Ja. Ik had wel wat andere contacten, maar vooral in het buitenland. Dat zag ik niet zitten. Mijn zoon gaat volgend jaar voor het eerst naar school. Nu nog alles veranderen, op mijn leeftijd… Neen. Anderlecht liet me de keuze.”

Je was er ook geen rotte appel in de mand.

“Anderlecht heeft mij ontzettend veel gegeven, ik ben de club heel dankbaar.”

Keer je er nog terug, als trainer ?

( Lacht) “Er is over gepraat, maar nog weinig concreet. Dat zien we dan wel.”

Alle trainers – Anthuenis, Broos, Vercauteren – loofden er je inzet, maar ze stelden je wel niet altijd op.

“Ik heb er seizoenen gekend van 30 wedstrijden en van 26 wedstrijden, maar ook andere, ja. Aimé gebruikte me aanvankelijk vaak Europees, als het iets behoudender moest. Af en toe had ik een blessure. Alleen het laatste jaar was echt moeilijk. In de hele heenronde startte ik slechts één keer, en twee keer viel ik in. In mijn hoofd heb ik een knop moeten omdraaien, na gesprekken met de trainer. Als volwassenen. Mijn mening over hem is niet beïnvloed door of ik al dan niet speelde. Die is ? Frank Vercauteren is een kenner. Héél weinig mensen kennen er zoveel van.”

Her en der proeven we de eerste twijfels, want de resultaten volgen niet.

“Niet terecht. Is het de schuld van de trainer dat Anderlecht zoveel domme doelpunten slikt ? Iedereen moet zijn taak doen en daar schort het aan. Voor de match worden er tal van afspraken gemaakt. Op dat gebied is Vercauteren een perfectionist, alles ligt vast. En toch pakken we veel goals op stilstaande fazen. Dat is echt niet normaal, dan ligt het aan de spelers, aan de concentratie en de communicatie.”

Vind je het terecht dat men na de verrassingen op de eerste speeldag na de winterstop lacherig deed over het nut van winterstages ?

“Flauwekul ! De ploegen die hier bleven hadden het geld niet om op stage te gaan, zo eenvoudig is het. Anders waren ze ook vertrokken. Een stage is geen garantie op succes, maar wel een ideale manier om een seizoen voor te bereiden. Leuk weer, goeie grasmat, veel rusten, lekker eten. Maar mensen vergeten dat bijna alle spitsen van Anderlecht de hele stage misten. Als die jongens terug zijn en in vorm raken, maak ik me echt geen zorgen voor Anderlecht.”

Worden zij kampioen ?

“Voor de thuiswedstrijden maak ik me geen zorgen, maar ze moeten wel het probleem oplossen dat ze in uitwedstrijden hebben. Sommige spelers zijn op verplaatsing niet zo gemotiveerd als thuis. Ander- lecht heeft er veel die met een flits een match kunnen beslissen. De sfeer in het eigen stadion motiveert hen meer. Het zou niet mogen, maar het is de realiteit. Voor een Vanderhaeghe of een Hasi maakt dat geen verschil, maar wel voor anderen. Onze sterren moeten uit meer brengen.”

Zijn het échte sterren ?

“Zeker geen moeilijke jongens. Ze zijn op jonge leeftijd sterren geworden en spelen in de beste ploeg van België. Alle aandacht gaat naar hen. Ik vind ze al bij al vrij goed omgaan met dat statuut. Kompany zeker. Schitterende jongen. Je moet hem weten aan te pakken, maar als je dat goed doet, zal hij luisteren. Nooit met hem problemen gehad, en ik zweer je : ik heb hem soms hard aangepakt. Dan lacht hij. Okay Papy. Als je hem een opmerking maakt, zal hij je nooit direct gelijk geven, maar zo is Deschacht ook. Direct in de tegenaanval, die jongens. Maar later merk je dat ze wel hebben nagedacht over wat je zei.”

Anthony Vanden Borre lijkt iets minder coachbaar.

“Hij geeft een geweldig nonchalante indruk, maar als je hem wat zegt, dringt het wel door hoor. Ook hij wil leren, al heb je soms wel de indruk dat hij in zijn wereld leeft. Op dat vlak is er toch heel veel veranderd vergeleken met vorig jaar. Vercauteren is daar goed mee bezig. Elke speler weet op elk moment wat er van hem wordt verwacht.”

Soms is de coach voor de buitenwereld toch moeilijk te volgen. Pujol liet volgens alle waarnemers een goeie indruk tijdens de winterstage, maar vliegt tegen Cercle weer naar de bank.

“Sommige keuzes zijn om sportieve of extrasportieve redenen moeilijk te begrijpen. Je moet je daar bij neerleggen. Ik heb dat ook moeten doen.”

Wat zijn in deze extrasportieve redenen ? Dat een aanwinst voor een bijna uitverkocht huis moet spelen ?

“Kan zijn. Maar het kan ook zijn dat die jongen beter past bij een snelle spits als Wilhelmsson. Ik was tot twee dagen voor de wedstrijd op de training en daar klikte het heel goed tussen die twee. Vercauteren is een intelligente, moderne trainer die heel goed de capaciteiten van zijn spelers inschat. Kijk maar naar de manier waarop hij zijn middenveld zet : altijd een controlerende, een balvaste en een infiltrerende speler. Wilhelmsson heeft andere kwaliteiten en dus gebruikt hij hem meer en meer als spits.”

De strijd bovenin is spannend, maar toch durft hij experimenteren. Is dit het ideale moment om Vincent Kompany de stiel van middenvelder aan te leren ?

( Lacht en heft zijn handen op) “Hoelang vragen jullie daar al niet om ? En nu hij het doet, worden daar vragen bij gesteld. Zelf heb ik het Vincent ook al gezegd : ‘Als jij nu naar een topclub vertrekt, spelen ze je daar op het middenveld uit. ‘ Niet achterin. Hij moet immers een paar punten in zijn spel veranderen.”

Mist hij de hardnekkigheid van een topverdediger ?

“Ja. Hij is hard genoeg, kan tackelen, kan slaan, maar hij heeft zoveel snelheid en techniek dat hij altijd denkt dat hij de bal kan afpakken zonder tackelen. Puur op klasse. Op stage ging het goed als middenvelder, dus houdt de trainer daaraan vast. Dat ene gelijkspel zal de trainer niet van mening doen veranderen. Vercauteren heeft een visie en volgt die.”

Maar o wee als je die in vraag durft te stellen…

“Daar kan hij niet tegen, neen. Maar het is een echte kenner, die alles ziet en alles weet, omdat hij zo kort bij de groep staat. Hoe wil jij dan als buitenstaander iets in twijfel trekken ? Ik hoop alleen dat de resultaten hem straks snel gelijk geven.”

Soms hoor je wel dat hij voor de ene speler wat minder rechtlijnig is dan voor een ander, dat hij zijn favorietjes heeft.

“Jij ook toch ! Kan jij voor 32 spelers hetzelfde zijn ? Niemand kan voor iedereen goed doen.”

Verdedigende middenvelder spelen, is geen makkelijke taak bij Anderlecht. ‘Daar heb je ervaring voor nodig’, zegt Vanderhaeghe.

( Lacht luid) “Uiteraard zegt Yves dat ! Pas op, ik kan hem volgen. Ik heb zelf ook graag ervaring in de as van de ploeg. Anderlecht heeft heel veel offensief ingestelde spelers, zodat er nood is aan een man die op die plaats zijn positie wil houden. Ook daar nog voor de bal spelen, is moordend. Je moet er veel ruimte belopen, veel in duel gaan, opkuisen, onpopulaire dingen doen. Niemand ziet je werk, maar je hebt wel kilometers gelopen. Misschien heb je wel ervaring nodig om dat allemaal in te zien en je in die rol te schikken. Daarom zal Vercauteren nooit Vanden Borre op die positie zetten. Als hij hem op het middenveld uitspeelt, is het omdat we daar weinig spelers hebben die infiltreren. Geloof me, Anderlecht heeft een zéér goeie ploeg, alleen maakt het een groot verschil of die vier spitsen er wel of niet bij zijn. Als zij in vorm zijn en Frutos is aangepast… Al kan je van die jongen niet direct wonderen verwachten. Koller was ook niet de beste toen hij aankwam. Maar op het einde was hij wel 70 procent van de ploeg. Misschien kan die jongen dat ook worden. Al zeg ik niet direct dat hij een nieuwe Koller is of diens capaciteiten heeft. ( schudt het hoofd) Koller was een actieman met een behoorlijke snelheid. Verdedigend ook sterk. Negatieve pressie, als aanvaller wat terugverdedigen. Deed Jan allemaal. Ook op corners. Hij had nooit een man, maar pakte in zijn zone wel alle ballen. Frutos heeft andere kwaliteiten.”

Als Jestrovic niet speelde, zou hij iedereen die in zijn buurt kwam onderuitgeschopt hebben. Sommigen dachten er dan niet eens aan om hem te tackelen op training. Hoe kwam het dat jij altijd zo positief bleef ?

“Als het mij in Genk was overkomen, had ik de boel ook kort en klein geslagen. Maar je moet je positie in een groep kennen. Ik ben nu wat ouder, meer ervaren, kan meer relativeren. Ik ben een realist, geen dromer. Voor mij was dit het hoogst haalbare.”

Yves Vanderhaeghe kon er moeilijker mee om als hij niet speelde.

“Ach, Yves. Fantastische jongen. We waren concurrenten, maar hadden nooit een probleem met elkaar. Veel onderling respect. Yves moet alleen leren begrijpen wanneer het genoeg is. Ik sprak er hem een paar keer over. Hij wil spelen, maar ik vrees dat hij de kans niet meer zal krijgen. De trainer ziet het anders. Er zijn jonge gasten die komen, die misschien de beste zijn. Ik denk dat het voor ons beiden moeilijk was om bij Anderlecht nog in de ploeg te komen. Ergens moet je je voorbereiden op het einde. In het hoofd. Ik heb getekend voor 2,5 jaar en ik zal proberen tot het einde mijn best te doen.”

Zal Anderlecht de goals van Jestrovic missen ?

” Jestro is een killer die in zijn beste vorm altijd speelt. Alleen : die jongen heeft twee heel zware blessures achter de rug. Eigenlijk is het een wonder dat hij weer op niveau is. Als het mij was overkomen, vergeet het dan maar. Daarnaast is er op privévlak veel gebeurd. Misschien dat het allemaal niet waar was, maar hij had er wel anders op kunnen reageren. Niet zoveel in de krant. Maar Jestro is een krantenmens, negatief of positief, dat maakt niet uit. Dat is tegen hem gebruikt. Ik heb hem de raad gegeven dat hij beter andere oorden opzocht. Alleen snap ik de bestemming niet. Financieel heeft hij zich ongetwijfeld verbeterd, maar hij had naar een ander land moeten gaan, zodat hij mee kon naar het WK. Dat heeft Jestrovic verdiend. Hij deed veel voor zijn land, maar raakte door alle privéproblemen en de blabla errond ook daar zijn plaats kwijt. Jammer, want het is een schitterende gast. Nooit een saaie dag met hem beleefd. Hij wilde ook nooit iets toegeven, dat is zijn aard.”

Zelfs toen hij niet meer voor de nationale ploeg werd geselecteerd, noemde hij zichzelf nog steeds belangrijk voor die ploeg.

( Lacht) “Dat is zijn stijl. Schitterende vent, maar je moest hem nemen zoals hij is. Hij kon niet tegen die bank, moest daar altijd wat van zeggen. Porde me ook aan. ‘Besnik, waarom hou jij je mond ?’, zei hij dan. ‘Omdat ik al te lang in België ben’, antwoordde ik dan om te lachen. ‘Ik heb hier geleerd mijn mond te houden. ‘ Dat is niet waar hoor. Als ik vond dat ik wat moest zeggen, deed ik dat. Maar onder vier ogen met de trainer, nooit via de krant. Hij deed dat wel. Maar daarom is hij geen beter of slechter persoon. Ik heb het anders gedaan, geïnvesteerd in mijn carrière, stap voor stap. Toen ik Genk wilde verlaten, kwam Real Sociedad. Ik heb het voorstel nog steeds liggen. Getekend en al ! Maar ik koos Anderlecht, omdat ik titels wilde. Ik ben een Albanees, voor mij is dat belangrijk. Niet zoveel spelers uit dat land hebben zoiets bereikt. Maar als iemand kiest voor het geld, kan je hem dat ook niet kwalijk nemen.”

Jij werd twee keer kampioen met Anderlecht.

“Op vijfenhalf jaar is dat één keer te weinig. Misschien maken ze dat komende zomer goed. Niks in de beker, dat is ongelooflijk. Een keer een halve finale, tegen Beveren. Honderd kansen en geen goal. Veel ligt aan de mentaliteit. Beker ? (blaast) Stelt niks voor. Titel ja ! In de kwalificatiewedstrijden voor de Champions League konden we ons wel opladen voor twee matchen. Conclusie : het is de mentaliteit van de spelers, niet die van de club.”

In Brugge concluderen ze daarom dat zij de ploeg van de laatste tien jaar zijn. Altijd eerste of tweede in de eindstand en regelmatig bekerwinst of een finale.

( Maakt een wegwerpgebaar) “Alsjeblieft, laat me niet lachen. Anderlecht is nummer één, voor Brugge en Genk. De rest mag dromen… Anderlecht heeft champagnevoetbal gespeeld, ook Europees. Brugge nooit. Ik heb alleen spijt van de laatste twee Europese campagnes. Twee keer pech met de loting. Wij hebben nog steeds talent, maar de rest heeft het de laatste vier, vijf jaar financieel gewoon veel beter gekregen. In Anderlecht huiveren ze al als ze voor één speler 2 miljoen euro moeten betalen. Elders vinden ze dat een belachelijke som, iets voor een verdediger die je niet altijd nodig hebt.”

Hoe los je dat op ?

“Minder ploegen, zodat de rest meer volk lokt en meer kwaliteit op het veld kan brengen. Anderlecht, Brugge, Standard, Genk, altijd veel volk. Hier ook.”

In Lokeren ! ? 6000 zal je bedoelen…

“Toen ik hier met Anderlecht speelde, zat er veel meer.”

Hoeveel tegen Moeskroen ?

( Zucht) “Niet veel, ik was wat ontgoocheld. Maar ik heb ook de tijd van Genk meegemaakt, dat we in de tweede klasse voor 3000 man speelden. Achteraf riep iedereen dat ze al heel hun leven supporter van Genk waren, maar toen zag je ze niet. Maar hier, zit er niks meer in ?”

Ik ben bang van niet. Oost-Vlamingen werken op zaterdag hard en komen dan met het fietske naar de match. Dit is het aristocratische Brussel of het warmbloedige Genk niet.

( Lacht) “Niks mis met dat fietske, toch ? Ik zal het wel zien. Als iedereen fit is, hebben we een goeie ploeg. Als…”

Tot slot : stop je nu met de nationale ploeg ?

“Was ik van plan, ja, maar na een gesprek met de trainer en de voorzitter ga ik nog even door. Ik ben er libero en volgens hen zijn er voorlopig geen alternatieven. Zodra er een opvolger is, stop ik ermee.”

PETER T’KINT