Hoe hebben jullie elkaar leren kennen ?

Ik kom uit Castelforte, hetzelfde dorp als Dominique. Elk jaar kwam hij er met vakantie, en zo hebben we elkaar leren kennen. Drie jaar zijn we verloofd geweest. Ik was negentien jaar en hij negenentwintig toen we getrouwd zijn. Ik was secretaresse in een onderneming, maar ik heb alles voor hem opgegeven. Ik heb hier ter plaatse Frans moeten leren, dat was niet gemakkelijk. Gelukkig heeft Dominique dankzij het voetbal altijd een heel netwerk van relaties gehad. Dat was goed, want in het begin miste ik mijn ouders erg. Met de geboorte van de kinderen is dat gevoel verminderd.

Was er iets speciaals aan jullie bruiloft ?

We zijn getrouwd op de dag van de finale van het WK 1982, met daarin Italië. Bovendien zijn we in de namiddag getrouwd. We hebben vijf televisietoestellen moeten huren en die hebben we in het restaurant geplaatst. Er waren tweehonderd genodigden. We aten terwijl we naar het voetbal keken en toen Italië won, was er natuurlijk een dubbele reden om te feesten.

Hou je van voetbal ?

Ja. Ik supporter voor Inter Milaan. Dominique heeft het meer voor Juventus en Lazio Roma.

Wat doe je voor werk ?

Ik pas op de kinderen van de kleuterschool. Tussen de lessen door zijn ze bij mij : ’s morgens, tijdens de middagpauze en ’s avonds als de school eigenlijk al uit is, zorg ik voor de bewaking. De kinderen zijn drie en vier jaar. Sommigen van die gastjes hebben al serieus karakter. Het heeft niet veel gescheeld of ik was er mee gestopt. Sommige kinderen zijn echt niet goed opgevoed. Maar je krijgt ook veel terug van die kinderen. Dan komt zo’n kind zeggen : “Mevrouw, volgend jaar zit ik niet meer bij u, maar als ik u zie, zal ik u zeker een kus komen geven.” Ik heb altijd van kinderen gehouden. Eigenlijk wou ik onderwijzeres worden, maar daar wou mijn vader niet van weten : de school lag op dertig kilometer van ons dorp en god weet wat er me onderweg allemaal zou kunnen overkomen, nietwaar ( lacht).

Ben je zelf sportief ?

Vóór de geboorte van de kinderen, deed ik aan gymtonic. Sinds de kinderen er zijn, heb ik geen tijd meer. Misschien begin ik er opnieuw aan, samen met Vanessa. Onze dochter is een echte cinefiele, maar ze houdt ook van voetbal. Ze supportert voor de Italiaanse nationale ploeg, en ze vereert Maldini. Ze heeft een foto van Maldini uit Sport/Voetbal Magazine geknipt. Ze is nog maar één keer naar een wedstrijd van Standard gaan kijken. Dat was toen haar vader vijftig werd.

Neem je vakantie ?

Dominique is al vier jaar niet mee met vakantie geweest. En als hij vrij is, hebben de kinderen net examens. Ik ga tijdens de vakantie altijd met de kinderen naar onze familie in Italië. Over enkele jaren, als de kinderen wat groter zijn, kunnen Dominique en ik misschien met ons tweetjes gaan. We hebben al sinds twee jaar geen vrij weekend gehad. En ik maak me geen illusies : als hij tachtig jaar is, zal Dominique nog altijd van voetbal bezeten zijn. ( Dominique : “Ik heb het uitzonderlijke geluk dat ik een vrouw heb die me begrijpt en die zich aan mij aanpast, want anders zou het met ons huwelijk dezelfde weg opgaan als met dat van onze vrienden : van het tiental koppels waarmee we bevriend zijn, zijn wij het enige koppel dat nog samen is.”)

Wat zijn je hobby’s ?

Ik ga graag in de stad wandelen en winkelen. Op restaurant gaan we niet veel. Als we vrije tijd hebben, brengen we die graag in familieverband door. Ook de kinderen blijven graag met het hele gezin thuis. En ik volg ook het nieuws zeer intens. Ik kijk naar de Rai en ik lees de kranten.

door Pascale Piérard