Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, ziet in Radja Nainggolan de de ontbrekende schakel bij Antwerp om vol voor de titel te gaan.
Met de aanwerving van Radja Nainggolan heeft Antwerp kleur bekend: de jacht op het kampioenschap is ingezet. Dat mag voor een traditierijke club die 64 jaar geleden, in 1957, zijn laatste titel behaalde en het past bij de grootste metropool van Vlaanderen die voor het Euro 2000 geen passend stadion had om wedstrijden te organiseren. Antwerpen leek toen een verweesde voetbalstad, pas later werd de inhaalbeweging ingezet.
Die moet nu een hoogtepunt hebben bereikt. Nog nooit werd er op de transfermarkt zoveel geld uitgegeven. Het kadert in de grenzeloze ambitie van voorzitter Paul Gheysens die de strijd met Club Brugge en Bart Verhaeghe wil aanbinden. En het verhoogt het verwachtingspatroon van een kritisch publiek dat met Radja Nainggolan nu een nieuwe vedette in de armen sluit, zijn Beerschotverleden ten spijt. Of de middenvelder echt een leemte gaat opvullen, hangt af van zijn fysieke paraatheid. Nainggolan is een uitstekende voetballer met overzicht en inzicht, hij voetbalt in één tijd en maakt het spel snel, als verdedigende middenvelder, maar beter nog als hij een etage hoger speelt en zich niet vastgebonden voelt.
Antwerp lijkt meer dan ooit klaar om zich in het titeldebat te mengen.
Onbesproken is Radja Nainggolan nooit geweest. Dat leek enigszins te escaleren toen de middenvelder in 2018 door bondscoach Roberto Martínez niet werd geselecteerd voor het WK. De Spanjaard ging daarmee tegen de stroom in, op een moment dat een sliert Europese topclubs de Antwerpenaar wilde inlijven. Martínez sprak over een tactische keuze, maar evenzeer lag de levenswandel van Nainggolan aan de basis. De bondscoach wilde werken met voetballers die in het gareel lopen, op en naast het veld en bij hem leefde het idee dat de middenvelder bij een niet-selectie een stoorzender zou zijn.
Inmiddels zijn we ruim drie jaar verder. Nainggolan werd door Inter, dat hem in de zomer van 2018 voor 38 miljoen euro had aangetrokken van AS Roma, verhuurd aan Cagliari waar hij als controlerende middenvelder werd neergezet. Nu werd zijn contract met Inter ontbonden en keert hij terug naar België, zestien jaar nadat hij voor een Italiaanse avontuur bij (toen nog) Germinal Beerschot vertrok. Hij moet op de Bosuil de ontbrekende schakel worden.
Zo blijven de clubs hun kernen versterken. Anderlecht trok met Joshua Zirkzee op uitleenbasis de spits aan die het nodig heeft. De Nederlander speelde zondag op Cercle Brugge een ijzersterke eerste helft, niet alleen door zijn twee doelpunten, maar ook door zijn bewegingen, zijn rust aan de bal en zijn combinatievermogen.
Niet evident blijft het om in deze fase van het seizoen witte merels te vinden. Toch blijven trainers roepen om versterking. Bij OH Leuven bijvoorbeeld, waar Marc Brys om een forse kwaliteitsinjectie schreeuwt en zijn spits Thomas Henry aan AA Gent dreigt te verliezen. Of bij STVV waar Bernd Hollerbach nood heeft aan versterking in de aanval. Zo blijven clubs schikken en herschikken, beginnen en herbeginnen.
Maar soms loont het ook om op continuïteit terug te vallen. Het verbazende Union blijft wervelen met de ploeg die vorig seizoen in 1B kampioen werd, en met het geraamte van vorig seizoen werkt ook Eupen onder zijn nieuwe trainer Stefan Krämer, die zijn intrede in de Jupiler Pro League niet heeft gemist. De Duitser was al even onbekend als zijn landgenoot Alexander Blessin toen die vorig seizoen bij KV Oostende neerstreek. Ook nu geeft Blessin bij het hertimmerde KV Oostende blijk van zijn vakmanschap.
Uiteindelijk zal het de hiërarchie in ons voetbal niet veranderen. Club Brugge demonstreerde op Zulte Waregem, KRC Genk raasde over OH Leuven en Antwerp lijkt meer dan ooit klaar om zich in het titeldebat te mengen.
