Dario Smoje voetbalde zich in een mum van tijd tot publiekslieveling van AA Gent. En de Kroatische verdediger rekent op meer : ‘Mijn beste jaren komen er nu aan.’

Charismatisch, welopgevoed en uiteraard een begaafde voetballer”, zo omschreef Georges Leekens, trainer van AA Gent ons Dario Smoje, de Kroatische chouchou van de Buffalo’s. Het eerste klopt alvast. Voor ons lijkt wel Aragorn, weggelopen uit Lord of the Rings, te zitten. We begrijpen meteen waarom Smoje – stoppelbaard van drie dagen en gitzwarte lange manen waaronder twee even donkere ogen ons indringend opnemen – zo snel de harten van de vrouwelijke fans veroverde. Slecht nieuws trouwens voor hen : Smoje zwoer zijn vriendin Kristina zo’n vier maanden geleden eeuwige trouw.

Het verhaal van Smoje is ondertussen genoegzaam bekend. Het 18-jarige toptalent trok, te jong en onbezonnen, naar het grote AC Milan om er te verdrinken in “the city that never sleeps” – zijn eigen woorden. Na vier jaar keerde hij met hangende pootjes terug naar zijn vaderland, waar hij na jaren financiële malaise door wanbetalingen zelfs zonder club belandde. Toeval bracht hem op het veld van La Louvière, in een invallerswedstrijd tegen AA Gent. Het kennersoog van Georges Leekens viel op Smoje en deze lijfde hem zonder verpinken in bij de Buffalo’s.

Ondertussen is de Kroaat bijna een jaar in België en een onbetwistbare steunpilaar in de Gentse defensie. Hoe hij zich in Gent voelt ? “Prima. Ik verbleef al vier jaar in Italië, dus zo’n ervaring is niet echt nieuw voor mij. Ik kende bijgevolg geen al te grote aanpassingsmoeilijkheden, ook omdat ik heel wat vrienden heb hier. De taal is voorlopig wel een ander paar mouwen. Een echt probleem vormt dat niet, iedereen spreekt hier goed Engels. En, niet te vergeten, Gent is een prachtige stad. Vooral het historisch hart kan me bekoren.”

En op voetbalgebied ? Vorig jaar behoorde hij steevast tot de uitblinkers bij Gent. Dit jaar zagen we nog niet de beste Smoje aan het werk. “Ja, dat klopt, ik haalde mijn beste niveau nog niet, zeker de eerste wedstrijden van het seizoen, maar dat gold eigenlijk voor het hele team.” Leekens vindt ook dat hij zijn uitstraling nog meer moet vertalen naar echt leiderschap. “Ja, dat is ook waar. Ik moet meer ‘mijn stem zelf’ in het spel betrekken. De trainer vroeg me al om meer mijn medespelers te coachen, iedereen geconcentreerd te houden en de defensie te organiseren. Ik heb het er wat moeilijk mee omdat ik niet het type speler ben dat aldoor loopt te brullen. Aan al die punten probeer ik te werken.”

Eerst bevestigen

Smoje gaf het al aan : AA Gent voetbalt nog niet op het niveau dat hij ervan verwacht. Hoe hoog moeten volgens hem de ambities van de club liggen ? “Je moet de lat altijd proberen hoger te leggen. Vorig jaar eindigden we als zesde, dus nu proberen we te mikken op Europees voetbal. We maken zeker een kans als je naar de concurrentie kijkt. RC Genk doet het niet bepaald schitterend en ook Brugge beleeft moeilijke tijden.”

Hij mikt hoog met Gent en dat ondanks de vertimmerde ploeg. “Automatismen kweek je sneller dan je denkt. Bovendien beschikken we zeker over voldoende kwaliteit. Met Herpoel hebben we een prima keeper en daarnaast kunnen we rekenen op een aantal ervaren rotten, aangevuld met jonge, gretige veulens. Zoals Boussoufa : schitterende dribbels, altijd onverwacht, echt een speler voor wie het publiek komt kijken.”

En twee ex-Milanista’s. “Aliyu Datti bedoel je ? Goeie speler, maar hij is jonger en we speelden nooit samen bij Milan. We spreken nog wel eens over onze periode daar en steken dan de draak met Ariedo Braida (sportief directeur van Milan, nvdr). Die beloofde altijd veel, maar er kwam nooit veel van in huis. We kunnen er nu wel om lachen.

“Ik kwam naar hier om mijn carrière opnieuw op de rails te krijgen, want ik wist dat ik het voetbal nog iets kon bieden. Voorlopig lukt dat aardig. Niet vergeten dat ik pas 27 ben, niet eens zo oud dus, zeker niet voor een verdediger. Mijn beste jaren komen er nu aan. Ik voel me gelukkig hier, dat is momenteel wat telt. Gent bood me aan mijn contract te verlengen tot 2009 en ik moest er niet lang over nadenken om te tekenen. Eerst hier bevestigen en dan zien we nog wel.”

Vorig jaar was er al vage interesse van Anderlecht en Club Brugge. Wat als die concreet wordt ? “Ik zou het zeker overwegen om erop in te gaan. Anderlecht is een club met een grote uitstraling die me qua stijl – ze brengen technisch verzorgd voetbal – wel zou liggen. Bij Brugge zou ik dan weer een aantal landgenoten terugvinden : Bosko Balaban en Tomislav Butina.”

Er zou ook belangstelling bestaan vanuit het buitenland. “Echt ? Mij hebben ze alvast niets laten weten. (Lacht.) Waarschijnlijk zijn ook dat alleen maar geruchten. Maar als alles gunstig evolueert, sluit ik een overstap in de toekomst natuurlijk niet uit. De Franse competitie bijvoorbeeld trekt me wel aan : zeer technisch, zeer zwaar.”

Nieuwe kans

Bij de jeugd haalde Smoje altijd de nationale selectie, maar voor het eerste elftal van Kroatië staat de teller nog maar op één. “Zolang ik voor Gent speel, wordt het ook moeilijk dat team te halen, want ik denk niet dat de Kroatische voetbalbond de moeite zal doen hier te komen scouten. Als je speelt voor een grote ploeg, krijg je altijd voorrang, wat volgens mij niet altijd even correct is. Het probleem is niet zozeer dat er betere spelers zijn centraal achterin, maar ze voetballen wel bij grotere ploegen: Robert Kovac bij Juventus, Josip Simunic bij Hertha Berlijn. Ik speelde al samen met hen en weet dat ze intrinsiek niet beter zijn.”

Desondanks twijfelde hij er dus geen seconde aan om bij te tekenen bij AA Gent. De steun van de supporters zat er zeker voor iets tussen, zegt hij. “Dat is zeer belangrijk voor het kopje van een voetballer. Vanaf de eerste dag stonden ze achter mij. Vorig jaar werden we tijdens Gentse feesten feestelijk gehuldigd op het Sint-Baafsplein. Crazy ! Zo’n massa volk.”

Misschien nog belangrijker: erkentelijkheid, eer. “Ik zat in Kroatië zes maanden zonder club. Gent haalde me uit het slop en is altijd zeer correct geweest. Het voetbal in Kroatië is zeker niet slecht, maar wordt verteerd door wantoestanden zoals corruptie, geweld. Voetbal is een manier om weg te raken uit die malaise, de problemen die je er hebt. Vergelijk het een beetje met de stroom Brazilianen die elk jaar hun geluk komen beproeven overal in Europa. Voor hen is het een vlucht voor de armoede. Niet dat we in Kroatië in zware armoede leven, maar de levensstandaard daar kan je onmogelijk vergelijken met die in België. Gent heeft me een nieuwe kans gegeven en zoiets vergeet ik niet.”

In de omgang lijkt hij wel de tegenpool van Bosko Balaban, die nukkig overkomt, zeker tegenover de media. “Bosko is mijn boezemvriend van klein af, ik ken hem heel goed. Als je de kranten erop naslaat, zou je kunnen denken, die Balaban is crazy, er scheelt blijkbaar altijd wel iets aan. Maar Bosko is een goeie kerel, alleen sluit hij zich snel af van de buitenwereld en toont hij zelden zijn ware gelaat. Hij heeft bijvoorbeeld een ongelooflijk gevoel voor humor, hij is echt de grapjas van onze bende.” l

JAN EVENS

‘GENT HAALDE ME UIT HET SLOP EN ZOIETS VERGEET IK NIET.’