De enige smet op dit WK zijn de scheidsrechters. Nog nooit maakte ik een WK mee waarop er zo slecht gefloten werd. Akkoord, de stress is groot, voor iedereen, maar ik denk dat we stilaan moeten afstappen van het idee dat bij de refs elk continent vertegenwoordigd moet zijn. Die mensen uit Costa Rica of Australië zijn het niet gewoon om topwedstrijden te leiden en kunnen de druk niet aan. Je moet heel erg sterk in je schoenen staan als scheidsrechter om die strafschop in de wedstrijd tegen Australië niét te fluiten voor het grote Italië. Maar eerlijk is eerlijk : ook een Duitser als Markus Merk, anders toch een Europese topper, deed het tot nog toe niet goed.

Een andere reden voor die belabberde arbitrage zijn volgens mij de richtlijnen. Er wordt veel te snel kaarten getrokken. En waarvoor ? ! Het is zonde wanneer dan een artiest als Zinédine Zidane een wedstrijd geschorst wordt voor twee belachelijke gele kaarten. Richtlijnen moeten er zijn, maar als scheidsrechter moet je toch een beetje de wedstrijd kunnen aanvoelen. Nu, ik begrijp de moeilijkheid voor hen wel, want wat moeten ze doen ? Er bestaat geen uniforme FIFA-richtlijn. En dan zie je dingen gebeuren zoals in de wedstrijd Portugal-Nederland. Waarbij Boulahrouz eigenlijk meteen rood moest krijgen bij die doodschop op Cristiano Ronaldo, en Figo ook met die kopstoot, maar zij mogen blijven staan en een brave jongen als Deco krijgt wél rood. De arbitrage bepaalt in grote mate het beeld van een WK, vergeet dat niet.

Los daarvan kunnen we in Duitsland spreken van een heuse feestgekte. Jürgen Klinsmann overtrof ieders verwachting. Voor aanvang had toch iedereen zijn vragen, ik ook, bij de niet-selectie van bijvoorbeeld Kevin Kuranyi en het wel selecteren van David Odonkor. Toch krijgt hij nu gelijk. Ook in de hele doelmannenkwestie tussen Jens Lehmann en Oliver Kahn bewees Klinsmann zijn juiste feeling voor wie de ploeg het meeste kan bijbrengen. Akkoord, Klinsmann kan tellen op een sterke centrale as : Jens Lehmann (die zijn laatste kans greep om uit te blinken op een WK), Michael Ballack (de absolute leider) en Miroslav Klose (de voorbije twee jaren geëvolueerd tot een Europese topspits).

Maar zijn grootste verdienste bestaat erin dat hij elke speler boven zichzelf deed uitgroeien. Hij pompte enorm veel zelfvertrouwen in deze Mann- schaft. Je ziet aan alles dat Klinsmann een jonge, moderne coach is. Hij laat veel ruimte aan zijn spelers, zowel privé als sportief. En hij heeft heel goed begrepen dat communicatie en professionele omkadering zeer belangrijk zijn. Zo bracht hij vanuit de VS twee fitnessmanagers mee die normaal gezien NFL-teams (American Football) conditioneel prepareren, en een ploeg die fysiek sterk staat – zoals Duitsland – geraakt altijd ver op een toernooi. Bovendien beseft Klinsmann heel goed dat met iemand als Joachim Löw naast hem, de spelers een vertrouwensman in de staf hebben bij wie ze terechtkunnen met al hun vragen of problemen. Zeer belangrijk is dat voor de goede spirit in een ploeg. Een goeie trainer moet een goeie secondant naast zich hebben.

Ten slotte moet ik toch even Zinédine Zidane in de bloemetjes zetten. Hij loodste zijn Frankrijk voorbij Brazilië en hoewel Ronaldinho op dit moment eigenlijk de beste middenvelder van de wereld is, toonde Zidane dat hij bij wijlen nog les kan geven aan eender wie. Ronaldinho hebben we dit WK in feite amper gezien. Volgens mij volkomen logisch als je twee seizoenen op rij zowat alle clubwedstrijden moet spelen. Tweemaal zeventig duels. Dan ben je stikkapot op een WK. Maar het is Zidane gegund, voor Frankrijk en hém is dit de laatste kans op een huzarenstukje. Het zou fantastisch zijn als hij acht jaar na een eerste wereldtitel nog eens kon triomferen op een WK. Uniek !

Hans-Peter Lehnhoff is teammanager van Bayer Leverkusen.

HANS-PETER LEHNHOFF

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content