De hele wereld is verontwaardigd over het niveau van de arbitrage sinds het begin van het WK. En met reden : dit is het jaar 2006 en de resultaten van bepaalde wedstrijden worden vertekend enkel en alleen door de arbitrage, terwijl videobeelden dat perfect kunnen oplossen. Nochtans, we weten al lang dat er hard gekonkelfoesd wordt op het niveau van de aanstelling van scheidsrechters voor internationale toernooien. De grote Europese clubs hebben altijd al op tijd en stond geprofiteerd van verdachte arbitrale beslissingen. Ik denk echter niet dat de scheidsrechters instructies ontvangen vanuit hun federatie. Maar iedere scheidsrechter heeft zijn eigen karakter. En zo ziet men al eens dat er een geneigd is om de lokale ploeg te bevoordelen, de ene fluit bij elk contact, de andere is toleranter… Het volstaat om precies degene aan te stellen die de benodigde kwaliteiten heeft om de balans naar de juiste kant te doen overslaan !

Dat is waarom de FIFA en de UEFA weigeren om de uitslag van een match betwistbaar te maken in geval van een fout, zelfs niet van een monumentale blunder, van de scheidsrechter en dat is waarom ze hun vingers in hun oren stoppen als het over arbitrage met ondersteuning van videobeelden gaat.

De continentale en de wereldwijde federaties riskeren hun controle (relatief, maar niettemin reëel) te verliezen over de ontwikkeling van de competitie. Een dergelijke beslissing zou het aantal arbitrale vergissingen fors verminderen, doordat het zo mogelijk zou zijn om een twijfelachtige beslissing van een scheidsrechter bij te sturen, zelfs midden in een match. Ik vind de smeekbede van de FIFA en de UEFA om de menselijke kant van de arbitrage te bewaren hoe langs om meer belachelijk en anachronistisch.

De financiële belangen zijn tegenwoordig gigantisch. Er wordt dus meer ingezet op een groot land met een aantrekkelijke markt, want de FIFA en de UEFA denken aan de heruitzendrechten van de grote televisiezenders. Daarom betwijfel ik het ten zeerste dat de Champions League ooit gewonnen zal worden door een club als Rode Ster Belgrado. Dat valt te wijten aan hetzelfde soort kapitalistische, ultraliberale drift die zoveel clubs dwingt om spelers te gaan kopen aan een bespottelijke prijs in Afrika of in het Oostblok om daarna te proberen hen zo snel mogelijk door te verkopen aan een sterke prijs in plaats van te investeren in de opleiding van de lokale jonge spelers. Kortom, leve het voetbal, leve het geld, en jammer voor het voorbeeld dat aan de jongere generaties wordt gegeven.

ERIC JOUVE, WOLUWE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content