Een speciaal duel wordt het donderdag tegen Roebin Kazan, wanneer Karel D’Haene en SV Zulte Waregem in de Europa League kunnen overwinteren. De centrale verdediger kijkt terug op vijf memorabele wedstrijden uit zijn dertienjarige profloopbaan. ‘Play-off 1 was het toppunt van een emotionele rollercoaster.’

Karel D’Haene (33) oogt scherp, maar de ouderdomsdeken in het type-elftal van Francky Dury is ook oprecht blij. Hij kreeg een contractverlenging tot 2015 bij Essevee, zijn team draait vrij eenvoudig bovenaan mee in de Jupiler Pro League, de kwartfinales van de Cofidis Cup werden bereikt en Europees lonkt de volgende ronde. “Dit is qua rendement en efficiëntie misschien wel de beste ploeg waar ik ooit in speelde”, zegt de routinier. “De mentale weerbaarheid is gewoonweg fenomenaal.” En dat wil wat zeggen, want de clubs waar D’Haene voor speelde (SV Waregem, FC Antwerp, Trabzonspor, Manisaspor en Zulte Waregem) mogen er best zijn.

Seizoen 1998/99: SV Waregem – SV Roeselare 0-5

Karel D’Haene: “Mijn debuut, in tweede klasse, meteen goed voor de zwaarste thuisnederlaag ooit. (grijnst) Ik was nog student, eerste jaar handelsingenieur aan de EHSAL in Brussel. Veel les volgde ik daar niet, ik kaartte veel met Pieter Merlier. Trainen en spelen deed ik altijd met de beloften onder Rik Vande Velde. Wij werden dat seizoen tweede, na RWDM. Hoofdtrainer Gilbert De Groote had me al een paar keer meegenomen als zestiende man, één keer had ik zelfs mogen invallen. Tot mijn verrassing moest ik toen starten, als libero. Ik had geen stress, want ik had nooit gedacht te moeten starten. Misschien maar best. (lacht) Die namiddag had ik nog in Gent gewinkeld met Ine (zijn vrouw, nvdr). Aan de rust haalde De Groote mij aan als voorbeeld voor de rest. Hij vond het niet normaal dat ik als amper achttienjarige de beste was. Al de rest werd afgekraakt. Die appreciatie deed deugd. Aan meer dacht ik niet, ik werd ook nooit een volwaardig lid van de A-kern. Zelfs niet onder Leo Van Der Elst. Dat wrong helemaal niet, want ik amuseerde me liever bij de beloften. Voetbal was een hobby, er was als jeugdspeler geen druk voor een profcarrière. Maar Rik Vande Velde was wel de man die me voorhield dat ik potentieel had en in mezelf moest geloven. Ik heb dus veel aan hem te danken.”

Seizoen 2002/03: R Antwerp FC – Germinal Beerschot Antwerpen 5-3

D’Haene: “Ik was door Regi Van Acker opgemerkt bij een bekerwedstrijd tegen AA Gent. SV Waregem zat toen in bevordering. Zonder concrete ambitie vertrok ik naar eerste klasse, vooral voor de Hel van Deurne-Noord. Die sensationele stadsderby, zoiets vergeet je nooit. Waanzinnig gewoon, in een onwaarschijnlijke oorlogssfeer. We bogen die dag, in een uitverkocht huis, een 0-3-achterstand om in een 5-3-zege. Omar Mussa speelde de wedstrijd van zijn leven. Ik startte op de invallersbank. Trainer Henk Houwaart had het niet zo voor mij. Liever verkoos hij de beenhouwerstypes à la Harald Pinxten. Zijn boodschap voor de wedstrijd klonk simpel: ‘Hup, jongens, vandaag spelen we voor de supporters.’ Schitterende vent, maar als coach niet meer van deze tijd. Goed voor de ambiance en vooral de derde helft. Na 26 minuten scoorde Paul Kpaka al de 0-3, er kwam veel geroep en gefluit uit de tribune met de harde kern. Maar uit het niets scoren we voor de rust nog tweemaal. De Bosuil ontplofte, met veel Bengaals vuur, in de kleedkamer was het een en al adrenaline. De ogen van Bernt Evens stonden volledig opengesperd, hij zei: ‘We gaan ze opeten!’ Iedereen besefte dat een mirakel mogelijk was. Alles stond in lichterlaaie. Ik kwam bij de 5-3 in met een raar gevoel. Tijdens de opwarming waren we al aan het vieren en stonden we eigenlijk meer te supporteren. Gelukkig kwam ik in op het middenveld, een veilige zone. Ik kon niet veel meer fout doen. Na het laatste fluitsignaal was het alsof we de Europabeker hadden gewonnen. Een echt kippenvelmoment. Houwaart werd op de schouders gedragen door Patrick Goots en Harald Pinxten. Voorzitter Eddy Wauters glunderde en verklaarde letterlijk, op zijn manier met de borst vooruit, voor de tv-camera’s: ‘Dit is voer voor tien jaar.’ In het spelershome en de kantine vloeide nadien het bier met liters. Antwerp heeft het meest fanatieke publiek dat ik ooit meemaakte. Die verdienen het hoogste niveau in België.”

Seizoen 2003/04: Galatasaray – Trabzonspor 1-2

D’Haene: “Die wedstrijd werd gespeeld in het Olympisch Stadion van Istanbul, waar in 2005 de Champions Leaguefinale tussen AC Milan en Liverpool werd afgewerkt. Galatasaray was dé titelfavoriet, Fatih Terim de succestrainer. Van de spelers herinner ik me vooral het atletische vermogen van Rigobert Song. Ik stond toen centraal achterin. Hakan Sükür en Hasan Sas waren daar serieuze vedetten. Net als Frank de Boer, die wat op de terugweg bleek. Bij de eerste goal ging hij stevig in de fout. Een oorverdovend gejoel weerklonk. Ik was met verstomming geslagen. (lacht) Een echte afgang toch, hé, voor een voormalige sterspeler van Barcelona. Je bent in Turkije ofwel een nul, ofwel een held. De Boer werd het eerste, in januari was hij al weg. Echt uitgespuwd. We kwamen daar toen 0-2 voor via Ibrahima Yattara. Die was daar net als Fatih Tekke en Gökdeniz Karadeniz een god en werd er echt aanbeden. Wat wil je? Een razendsnelle Afrikaanse dribbelkont en spektakelman met witte haardos, die verovert daar meteen de voetbalharten. Ook de bevestiging dat voetbal in Turkije toch nog altijd religie is. Het bestuur kwam dan na de match de kleedkamer binnen. De premies werden soms cash uitbetaald in een speciaal ingericht kantoor bij de boekhouder. We moesten dan de stad in om ons geld naar een bepaalde bank te dragen. Overschrijven, dat kenden ze daar precies niet.”

Seizoen 2005/06: Ankaraspor – Vestel Manisaspor 0-2

D’Haene: “Het eerste duel na de winterstop. We kenden als promovendus een moeilijke heenronde, in oktober kregen we Ersun Yanal als nieuwe coach. Die zit nu bij Fenerbahçe. Iemand met een beperkte houdbaarheidsdatum, die de citroen goed kon uitpersen. Hij was zeer veeleisend, bijzonder ambitieus en streefde nog naar Europees voetbal. Hij was keihard, met heel fysieke trainingen, de zwaarste die ik ooit meemaakte. Vijf keer acht minuten lopen met hartslag 170, dat was echt kapotgaan.

“Naast Lukas Zelenka kregen we ook nog drie jonge spelers van Galatasaray erbij, die werden gehuurd. Een van die jongens speelde naast mij als rechtsback, maar hij deed dat precies niet zo graag. Ik sprak een beetje Turks en moest hem constant terugroepen, want hij was enorm aanvallend ingesteld. Maar die gast ontpopte zich tot de clown van het gezelschap en werd direct de ambiancemaker doordat hij de trainer prachtig kon imiteren. Een echt geweldige grapjas, hij was pas achttien en kwam met een air alsof hij dé man zou worden. Hij smeekte me dus constant om hem te helpen en te coachen. Een geweldige voetballer, enorm sterk aan de bal. Een echt beest en wel wat showman. Het was Arda Turan, die nu indruk maakt als aanvallende middenvelder bij Atlético Madrid. Het voorbeeld dat een loopbaan snel kan gaan. Arda Turan had qua mentaliteit wat van Thorgan Hazard. Een veelbelovende voetballer, die heel bewust is van zijn kwaliteiten, maar ook en vooral openstaat voor advies.”

Seizoen 2012/13: SV Zulte Waregem – Club Brugge 5-2

D’Haene: “Het toppunt van de emotionele rollercoaster die play-off 1 toch was voor ons. Die eindronde bleek een onwezenlijke opeenvolging van hoogte- en dieptepunten, tien duels op het scherp van de snee en met een hoge intensiteit. Het absolute hoogtepunt was die spectaculaire thuiszege tegen Club Brugge, nadat Mbaye Leye ons daar eerder al een fantastische avond had bezorgd met een onwaarschijnlijke prestatie. Ik blijf die play-offs als een ongelofelijke climax beschouwen. Voor mij het bewijs dat er veel discipline zit in onze spelersgroep, in combinatie met een zekere nuchterheid en realisme. Davy De fauw en ik vielen elkaar vaak in de armen, die overwinningsroes was zo groot. Francky Dury pakte dat goed aan: we kregen vooraf een compilatie van overwinningsbeelden te zien, met aangepaste muziek. We dienden dat gevoel mee te nemen op het veld. Ongelofelijk maar waar, die dynamiek en drive zaten er direct in. We werden echt vooruit gestuwd door die drang naar Europees voetbal én die ene titelmatch op Anderlecht.

“De ontlading na Brugge was zodanig groot dat zelfs onze trainer achteraf onze twaalfde man via de microfoon toesprak en besefte dat er een uniek moment zat aan te komen. Hoe we achteraf op de Markt werden opgewacht door een grote menigte, die beelden blijven we koesteren. Om nooit te vergeten, want Zulte Waregem staat nu toch definitief op de Belgische en Europese voetbalkaart. Straf stuntwerk, dat smeekt om bevestiging.”

DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“Je bent in Turkije ofwel een nul, ofwel een held. ”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content