Vorige week dinsdag Dortmund, gisteren een Ligabekerwedstrijd tegen Chelsea en zaterdag de topper tegen Liverpool, gevolgd door een uitwedstrijd in Dortmund én een bezoek aan Old Trafford: als de Arsenalfans willen weten hoever hun vernieuwde team écht staat, kunnen ze na volgende week hun conclusies trekken. Tot dusver loopt het zeer goed. In de competitie was er weliswaar de uitschuiver op speeldag 1, tegen Aston Villa, maar daarna presteerde het team van Arsène Wenger zeer regelmatig. Idem dito in de CL. Van Dortmund werd dinsdag wél verloren, maar dat was omdat de ploeg ‘naïef’ speelde en het zichzelf moeilijk maakte, vond de coach. Onderuit gaan tegen de finalist van vorig jaar, in eigen huis en uitgerekend op de verjaardag van de coach (nu 64) was vervelend, maar geen drama, gezien de goeie start in de moeilijkste groep in de CL. Dus luidt de conclusie eind oktober: Wenger heeft het eindelijk weer voor elkaar.
Dat mag best verrassend heten, want tijdens de zomer bleef het lang stil op het transferfront en nam het gemor van de fans toe. Tot Wenger in de slotfase toesloeg en Mesut Özil voor 50 miljoen euro bij Real weghaalde. Daar was hij mentaal te zwak om voor zijn plaats te vechten, oordeelde Zinédine Zidane streng.
De komst van de Duitser, zeer sterk op spelhervattingen, betekende dat op het Londense middenveld niet langer alle offensieve impulsen van Santi Cazorla moesten komen. Arsenal beschikt nu op offensief vlak over een dartel middenveld waar het gevaar van alle kanten komt. Op dit moment spelen naast Özil en Arteta ook JackWilshere en Aaron Ramsey (tot wat die in staat is, zagen we nog tijdens Wales-België). In de wachtkamer zitten nog Rosicky en de van blessures herstellende Engelse internationals TheoWalcott en AlexOxlade-Chamberlain.
Slot op de deur op dat offensieve middenveld is Mathieu Flamini (29), wiens transfervrije komst eind augustus veel minder aandacht kreeg, maar die net zo belangrijk blijkt als Özil. Flamini was er niet bij tegen Dortmund. Hij werd vervangen door Bacary Sagna, en dat scheelde. Flamini, soms lichtgeraakt en flirtend met rood, is de organisator, de stofzuiger, de fysieke kracht op een middenveld dat vorig seizoen zonder hem wat licht uitviel en soms gedesorganiseerd was, zodat het er achterin rommelig uitzag. Dat is dit seizoen door zijn komst opgelost. Vijf jaar Italië (AC Milan) hebben de Fransman tactisch op punt gezet.
Afgelopen zomer was Wenger ook naarstig op zoek naar een diepe spits. Na het wegvallen van Robin van Persie leek die vacature onvoldoende ingevuld door Olivier Giroud. Maar ook deze Fransman is bezig aan een heropleving. Hij scoorde in de competitie en Europees aan de lopende band. Voor hem is er niet direct een alternatief, tenzij de weer opgeviste Deen NicklasBendtner. Giroud fit houden wordt dus essentieel. Hij scoorde vorig jaar in zijn debuutseizoen slechts 11 keer in 33 wedstrijden en is nu op weg om beter te doen. Logisch, zeggen ze in Frankrijk. Ook bij Montpellier en eerder bij Tours was zijn tweede seizoen altijd beter dan zijn eerste.
Het succes van Arsenal in eigen land dankt het ook aan een relatief makkelijke kalender, op het thuisduel tegen Tottenham na. Of de fans écht mogen dromen van een eerste trofee in acht jaar, zal de komende weken duidelijk worden.
DOOR PETER T’KINT
