Bondscoach: Kasper Hjulmand (DEN)
Geboren Aalborg, 9 april 1972
Toen Kasper Hjulmand in juni 2019 aangeduid werd als nieuwe bondscoach voor na Euro 2020, als opvolger van de Noor Age Hareide die de Denen geplaatst had en hen aanvankelijk ook nog zou begeleiden op het eindtoernooi, opteerde de Deense voetbalbond voor iemand die vertrouwd was met de Deense manier van voetballen en vooral in eigen land succesvol was geweest.
Hjulmand moest als speler al op zijn 26e stoppen met een knieblessure. Zijn trainerscarrière kwam echt goed op gang toen hij in 2006 hoofdcoach werd van Lyngby maar nog meer toen hij twee jaar later aan de slag ging bij Nordsjaelland, eerst als assistent maar vanaf 2011 als hoofdtrainer. Met hem won de club in 2014 zijn eerste Deense titel.
Zijn manier van voetballen wekte de aandacht van Mainz 05 dat in hem de opvolger zag voor Thomas Tuchel, maar wat eerst een sterk punt leek keerde zich tegen hem. Dat hij ook nog eens slecht Duits sprak, hielp niet. Na nog geen jaar eindigde in februari 2015 al zijn Bundesliga-avontuur.
Begin 2016 keerde hij terug naar Nordsjaelland, maar op zoek naar een nieuwe uitdaging ging hij gesprekken aan met Anderlecht. Die leverden geen contract op, ook al omdat Anderlecht de afkoopsom die de Deense club voor zijn nog onder contract liggende coach vroeg niet wilde betalen. Ontgoocheld haakte Hjulmand af, waarop Fred Rutten trainer werd van paars-wit. Uiteindelijk verliet de trainer in maart 2019 zijn Deense club. Op 1 juli 2020 werd hij de nieuwe bondscoach van Denemarken. In zijn huidige functie is hij erg geliefd bij de spelers en de pers om zijn moderne aanpak en omdat hij een goed contact houdt met alle partijen en met iedereen praat zonder boos te worden. Normaal gaat hij ook na dit toernooi door. Alleen een onverwachte uitschakeling in de groepsfase kan daar een stokje voor steken.
De kenner: Leif Rasmussen, Deens journalist
‘De speelstijl is veranderd. Hjulmand staat voor technisch voetbal, Hareide was meer een pragmatische coach. De Deense bond wilde een bondscoach die speelde zoals de nationale jeugdploegen. Hareide paste zijn systeem van match tot match aan. Het oogde een beetje saai, maar hij was wel succesvol. Hjulmand kwam in een gespreid bedje terecht. Terecht zei hij dat achter het succes van dit team niet één, maar twee bondscoaches staan. Een mooi compliment voor zijn voorganger.
In de selectie zitten een paar verrassingen. Verdediger Mathias Jörgensen bijvoorbeeld, die er toch bij is na een barslecht seizoen. Maar hij is wel een man die er staat in de grote matchen. Anders Christiansen van Malmö is ook een verrassing, op zijn plek werd Jens Jönsson van Cádiz verwacht. De afwezigheid van Jönsson en Lasse Schöne, die het laatste jaar veel geblesseerd was, zijn de verrassingen.
‘De verwachting is dat we met een team waarin dit voor een aantal sleutelspelers wel eens het laatste toernooi kan worden minstens de tweede ronde halen. Een kwartfinale moet haalbaar zijn, mits wat meeval misschien zelfs een halve finale.’
Rising star: Jonas Wind
De 22-jarige spits van FC Kopenhagen, het team van Jess Thorup, zou wel eens dé verrassing kunnen worden in dit Deense team. Hij speelde een sterk seizoen in clubverband, met 11 goals in 18 matchen, en was ook één van de beteren in de interland tegen België, één van de zes interlands die hij tot nog toe speelde sinds hij als international debuteerde onder Kasper Hjulmand in oktober vorig jaar. Het gaat in de spits tussen hem en Andreas Skov Olsen van Bologna, maar verwacht wordt dat hij de voorkeur krijgt omdat hij de laatste tijd alleen maar goeie matchen speelde. Hij is ook de reden waarom Marcus Ingvartsen van Union Berlin (voordien bij KRC Genk) afviel. Wind is gewoon beter, zeker op dit moment.
De jonge spits stond al eens op de rand van de doorbraak een paar jaar geleden, toen hij met FC Kopenhagen sterk presteerde in de Champions League, maar net toen hij klaar leek voor de nationale ploeg viel hij uit met een kruisbandletsel dat hem bijna een jaar van de velden hield. Pas dit seizoen kon hij weer voluit gaan.
Zijn enig minpunt is dat hij niet snel is, maar hij is wel sterk en goed in de zestien. Hij creëert ook ruimte voor de anderen, weet waar te lopen en ziet er niet tegen op om, wanneer het niet goed gaat, de mouwen op te stropen.
Wind komt uit een voetbalfamilie. Zijn broer is spelersmakelaar en zijn vader keepertrainer bij FC Kopenhagen, waar hij in het verleden onder meer samenwerkte met Ariël Jacobs.
4
Vier van de 26 internationals komen nog uit in eigen land. Met drie spelers is het FC Kopenhagen van Jess Thorup ook de best vertegenwoordigde club in de hele selectie.
Christian Eriksen
Van de huidige selectie is Christian Eriksen de Deense topschutter met 36 goals. Daarmee staat hij al op de tweede plaats in de alltime ranking, na Jon Dahl Tomasson die er 50 binnen trapte. Toen hij bij Ajax zat, werd Eriksen op Nederlandse les gezet een eindje buiten Amsterdam. Toen de taalschool vroeg hoe hij daar zou geraken, antwoordde de studiebegeleider van de club: ‘Nou, gewoon met de fiets.’
10
De positie van Denemarken vandaag op de FIFA-ranking. In 2016 was dat nog 46e. Hoogtepunt was de zesde plaats in 1993 en 1996.
Tactiek 4-3-3
Meestal hanteert Hjulmand een 4-3-3 met in doel Schmeichel en een verdediging die steunt op het sterke en ervaren centrale duo Kjaer– Christensen. Joakim Maehle heeft zich in een paar jaar ontpopt tot een sterkhouder die op beide flanken kan uitgespeeld worden, maar uiteindelijk op links verwacht wordt, omdat Wass van Valencia rechtsback is. Als ze een meer verdedigend ingestelde linksback nodig hebben, kan Maehle vervangen worden door Boilesen van Kopenhagen die ook centraal achterin uitgespeeld kan worden.
De centrale man op het middenveld, nog steeds de draaischijf en de man van de ideeën, is Christian Eriksen, geflankeerd door Højbjerg en Delaney. Centraal voorin staat Wind, met naast hem Poulsen of Skov aan de ene kant en Braithwaite aan de andere zijde.
