Zo moeilijk Club Brugge er in Europa in slaagt de nul te houden, zo gemakkelijk gaat het in de Belgische competitie.
Ook op het Kiel, waar het de voorbije jaren geregeld punten verloor, hield Club Brugge de nul. Moeiteloos bijna, leek het, dankzij een opvallend sterke prestatie van de verdediging dit keer. Slechts vijf doelpunten tegen in dertien competitiewedstrijden, het is opmerkelijk. Eigen sterkte of zwakte van de tegenstand ? “Ik denk dat het een combinatie is van veel dingen”, zegt Trond Sollied, hoofdtrainer van Club Brugge en gewezen centrale verdediger. “Tot nu toe zijn we goed geweest en als speler groeit dan je vertrouwen. Het hangt ook niet alleen van de verdediging af, maar ook van wat ervoor gebeurt : op het middenveld en voorin. Het is ook belangrijk dat de spitsen goed werken, om de tegenstander te forceren te spelen waar wij hem willen. We proberen altijd een goede balans te vinden tussen aanvallen en verdedigen en in de meeste wedstrijden slaagden we daarin, zelfs als we wisselen.”
Er waren voor het seizoen nochtans twijfels, want : Dany Verlinden gestopt, Tomislav Butina geflopt bij een paar gelegenheden. Maar de Kroaat doet het goed. “Dany levert op het mentale vlak goed werk met de keepers”, aldus Sollied over het belang van zijn keeperstrainer Dany Verlinden. “Hij zegt : ‘Tommy is mijn eerste keeper, hij speelde een goed EK en kwam met meer zelfvertrouwen terug.’ Als je dan een beetje slaagt, groeit je zelfvertrouwen nog meer. Op training merken we dat hij veel beter is nu. Logisch, want er zijn niet veel spelers die slagen in hun eerste jaar. Je hebt tijd nodig om te acclimatiseren. Deze competitie is veel beter dan waar Tommy vandaan komt en we trainen ook veel harder. Alles ging sneller. Vorig seizoen speelde hij niet veel. Je kunt geen balans maken voor iemand heeft kunnen tonen wat hij in zich heeft. Het is belangrijk dat iedereen nu tevreden is over hem en vertrouwen in hem heeft. Dany kon dat opbouwen over vele jaren, Tommy niet. Tommy heeft lengte en kan klasrijke reddingen verrichten. Soms moet je wat fouten maken en je daar dan overheen kunnen zetten alvorens de ware persoon verschijnt. Dany had ook zijn minpunten, die van Tommy zijn andere. We moeten proberen Tommy op zijn pluspunten te nemen en zijn minpunten niet te forceren. Ik voel dat Dany dat goed doet op training. Tommy heeft zijn mentale steun nodig.”
Op links schopte Peter Van der Heyden het weer tot international, op rechts loste Hans Cornelis bij afwezigheid van Olivier De Cock de problemen op. In het centrum van de verdediging wisselde de combinatie al geregeld, vooral door blessures. De competitie werd begonnen met het duo Philippe Clement– Marek Spilar. Sinds de nederlaag in Dnepropetrovsk maken Birger Maertens en David Rozehnal er de dienst uit. “Na drie stupid goals moest er een reactie komen,” zegt Sollied, “want dat kunnen we niet accepteren. Ik niet en de medespelers ook niet. Was Marek toen fit geweest, dan was behalve Philippe misschien ook Bicky ( Birger Maertens, nvdr) ernaast gevallen. Nu kozen we voor Bicky en David. Ik voel dat Bicky en Philippe niet zo goed samen gaan als andere koppels. De chemie is niet zo goed tussen hen. Je voelt het vooral als je individuele gesprekken voert en het hen op de man af vraagt. Soms selecteert een team zichzelf. Raar, hé ( glimlacht).”
In Europa is het anders, daar worden tegen betere tegenstanders dan in België meer goals toegestaan. In Donetsk en in Dnepropetrovsk dit seizoen nogal gemakkelijk zelfs, zoals de voorbije jaren ook in Lyon en in Bordeaux. En als het eens misloopt, wordt ook telkens de vraag gesteld of de trainer niet wat meer zekerheid had moeten inbouwen. Of hij niet te veel eist van zijn centrale verdedigers vooral.
“Wie elke Europese tegengoal analyseert, zal merken dat ze allemaal verschillend zijn”, is zijn antwoord. “En we speelden in Europa ook al op zóveel verschillende manieren, maar ja… Ik ben het niet die Stevie Wonder vraagt om commentaar te leveren op een voetbalwedstrijd, hé. En we zijn natuurlijk ook Real Madrid of AC Milan niet. We proberen iedere wedstrijd te winnen, maar er zullen er altijd zijn die zich niet in ons voordeel ontwikkelen. Bij mijn weten is dat in het leven net hetzelfde.
“Mijn team is op zijn best met Timmy ( Simons, nvdr) op het middenveld, op voorwaarde dat het achterin oké is. Soms haal ik hem naar achteren, soms kies ik voor drie centrale verdedigers. Maar tegen één centrumspits zal ik er nooit drie zetten, want dan zoek je problemen. Dan zal je heel de tijd op je eigen helft staan en daar meer balverlies lijden. Dan is het voor de tegenstander makkelijker om ons onder druk te zetten. En dat zijn we niet gewoon, want in België zijn we altijd baas.
“We moeten niet bang zijn, want dan verliezen we van onze kracht. In Dnepr pakken we een goal op corner. Speel je heel de tijd laag, dan krijg je veel meer corners en vrije trappen tegen. Je kunt natuurlijk ook altijd hoge muren bouwen, zoals in Israël, maar ook dan ben je nog niet honderd procent zeker. Zie België in Spanje : het raakte er geen leer.
“Als we niet durven te spelen, kunnen we nooit beter worden. Dan kan je je niet ontwikkelen, collectief noch individueel. Het enige wat we kunnen doen als we de bal hebben, is aanvallen op een collectieve manier. Individueel hebben we niet dezelfde klasse om het verschil te maken. Maar collectief hebben we in Europa wel een zekere klasse. We toonden dat we in staat zijn om ook buitenshuis goals te maken, wat een van de belangrijkste zaken is in voetbal. Buitenshuis zijn we vrij goed. Ik herinner mij ook wedstrijden waarin we het op het einde net niet haalden, maar die eigenlijk wel goed waren. Achter elk resultaat kan je een verhaal met veel gezichten vinden.”
Theorie is theorie. Hol. Leren is beleven, bewustwording gebeurt via mislukkingen. “Spelers moeten voldoende keren in een situatie komen om het zich te kunnen herinneren”, doceert Sollied. “Maar wedstrijden zijn zo verschillend. Daarom proberen wij de trainingen zo goed te maken als de wedstrijden. Dagelijks proberen we ons te herinneren wat we doen en waaróm we het doen, waarom we winnen en waarom we verliezen. Als je dat kunt zien, maak je progressie. Maar fouten maken we nog altijd, omdat alleen robots geen fouten maken.”
Zegt hij die zo streeft naar automatisering, die over voetbal praat in termen van product en produceren, die zijn team graag the machine noemt û let the machine go ! Maar voetballers blijven mensen, ook aan het begin van de 21e eeuw. Perfect noch onfeilbaar. Zoals hijzelf. “Ik hoop dat iederéén bijleert, elke dag”, zegt hij met een glimlach. “Dat is mijn boodschap.”
“Hoe meer kansen je krijgt, hoe meer kansen om te slagen”, besluit Sollied. “Ik stel vast dat dit mijn vijfde seizoen hier is en dat we al aan vijftig Europese wedstrijden komen. Dat is minstens tien per seizoen. We wonnen veel meer dan we verloren en we scoorden veel meer dan we lieten scoren. Tussen enkele ongelukkige matchen zaten er ook goede tot zeer goede. Vergeet niet dat we bijvoorbeeld ook al wonnen in AC Milan. Er zijn mensen die zich blijkbaar alleen de fouten en de sléchte dagen herinneren, maar dat is in België dan ook een beetje de cultuur.”
Dromen mag, maar met de voeten stevig op de grond. “Soms is het big show, maar meestal is het op een voetbalveld hard werken voor succes.”
door Christian Vandenabeele
‘Ik ben het niet die Stevie Wonder vraagt om commentaar te leveren op een voetbalwedstrijd, hé.’
