Westerlo verloor met 0-1 van Bergen. Che miseria !

Er is in het leven aangenamer vertier denkbaar dan kijken naar Westerlo – Bergen. Want Westerlo, weet je, wil wel mooi voetballen, maar kan dat niet altijd. En Bergen, tja, dat wil niet eens weten of het dat kan. Groot is dan ook onze verrassing als in de tweede minuut al Kenmogne door de Westelse verdediging wandelt, een schot lost en dat via het been van SadioBa in doel ziet belanden. Niet te geloven zeg ! We zullen hier toch geen leuke wedstrijd gaan beleven, zeker ?

Maar die hoop blijkt al gauw ijdel als Bergen weer met vijf achteraan voetbalt en Brio’s spelers vervolgens tonen perfect te hebben opgepikt wat hij na de wedstrijd op AA Gent had aangegeven. Namelijk dat de spitsen van Bergen – wie zoekt die vindt er misschien wel één – cynischer moesten voetballen.

Hartverwarmend is dan ook het gekir dat halverwege de eerste helft van de tribunes rolt. Westerlo krijgt even buiten het strafschopgebeid een vrije trap en dat beroert de van lieverlee met jeugdspelertjes opgevulde zitjes. Want het zullen niet de 58 supporters van Bergen zijn die de boel komen opvrolijken. Zowaar 4500 toeschouwers zitten er in het Kuipje, wordt aangegeven. Maar soms lijkt, als we onze blik over de tribunes laten glijden, ook in het Kuipje de wens wel eens de vader van de gedachte.

Ondertussen staan Delen, Mennes en Janssens achter de bal en schreeuwt JanCeulemans ook de achterin gebleven Sadio Ba naar voren. Maar als die tegen zijn kwaliteiten in óók achter de bal gaat staan in plaats van in de vrije ruimte voor het strafschopgebied, slaat Ceulemans radeloos de handen voor het gezicht. Wat een trainer lijden kan ! En het schot ? Helaas, ook dat blijkt een schaarse spaander die vlam vat, maar weer uitdooft.

Gelukkig is er Sergio Brio nog die met zijn gesticuleer aan de lijn al eens voor vermaak wil zorgen, al lijken zijn nerveuze raadgevingen meer in de richting van artistiek turnen dan voetbal te gaan. Daarom verbaast het ons des te meer dat hij eigenlijk nog van geen enkele speler een muilpeer heeft gekregen. Maar als hij tijdens een fase waarin alle spelers met hun rug naar hem toe gekeerd lopen, nóg staat te wijzen waar de pass heen moet, weten we waarom : hij doet maar alsof, jongens !

Maar we moeten wel naar het veldspel blijven kijken, want Delen schoot zopas op de lat. En Dosunmu gaat neer ! Penalty ! Jawel, ongelooflijk ! Commotie in het Kuipje ! Chris Janssens gaat de strafschop trappen en… pfff. VandePutte pakt het slappe schot zonder problemen.

In de tweede helft staat Bergen met tien man binnen de lijnen van het eigen strafschopgebied als Haraldsen… ach, dat wil u allemaal niet weten.

Het is een breed begrijnsde voorzitter Leone die we na de wedstrijd naar de Bergense kleedkamer zien gaan. Hij heeft met AlbertoMalusci nog een Italiaanse libero bij gehaald in de ploeg en ziet zijn club door het verlies van Charleroi wegsluipen van de degradatieplaatsen.

Westerlospelers dwalen ondertussen rond door de gang en in de kleedkamer. Verloren en verdwaasd, maar niet teleurgesteld. “Als zelfs Brugge al anders begint te voetballen als ze de ruimte voor zich hebben, dan weet je het wel”, zegt Wim Mennes tegen onze watertandende blik terwijl hij in een stuk flantaart hapt. “Op de paar topploegen na kan er in België niemand de ruimte opzoeken tegen zo’n ploeg. Je ziet dan ook dat onder de bovenste vier alles samenhangt in de rangschikking.”

In de kleedkamer haalt Sadio Ba nog snel een paar vingers gel door zijn haar. Ba was al linksachter, rechtsachter, mandekker, libero bij balverlies en verdedigende middenvelder bij balbezit, maar lijkt dit seizoen de vaste rechtsachter van Westerlo te worden. “Ik ben, denk ik, de meeste polyvalente voetballer in België”, grijnst hij. “Soms is dat ook een nadeel, natuurlijk, maar onze sterkte is nog altijd dat iedereen vervangbaar is. Als er eentje uitvalt, moeten we niet denken dat het een ramp gaat zijn. Plus dat we een ploeg met veel ervaring zijn. Vroeger dacht ik dat dat blabla was, maar nu besef ik hoe belangrijk dat is voor de rust in een elftal en om te weten wanneer je als ploeg moet aanvallen en wanneer verdedigen. Maar het grootste verschil van dit Westerlo met dat van vorig seizoen is dat we er na nieuwjaar Haraldsen en Dosunmu bij kregen. Iedereen besefte toen dat er gevochten moest worden voor een plekje en dat heeft ons in de terugronde 26 punten opgeleverd. Een aantal dat we ook deze ronde moeten kunnen halen. Want reken maar dat ze hier meer ambitie hebben dan naar buiten wordt gebracht : als we niet in de linkerkolom eindigen, zal het een mislukt seizoen zijn.”

In de perszaal herbekijken Jan Ceulemans en zijn technische staf – dat is traditie – de wedstrijd nog eens in een glas Tongerlo. “Wacht, mannen, nu ga ik moeten nadenken”, grapt Jan Ceulemans naar zijn gezelschap, voor hij zijn stoel onze kant op draait en een ernstiger toon aanslaat. “Allez, we moeten daar eerlijk in zijn, joeng, zo’n ploeg als Bergen verdient hier toch geen punten, hé. Je verwacht een counter en zelfs die kwam niet. Tegen zo’n ploeg kunnen wij niet voetballen, wel tegen ploegen die willen meedoen. Pas op, het is hun recht zo te spelen, hé, en ik kan dat begrijpen als je onderin staat, maar wedstrijden tegen Genk, Beveren of Lierse, dat zullen normaal gezien voetbalwedstrijden zijn.

“Wij gaan ons niet blind staren op dat klassement, want we weten dat we tegen ploegen van ons niveau normaal weinig weggeven. Na de rust hebben we het geprobeerd met Brogno in plaats van Verheyen, drie achterin en de zijkanten meer benutten. Maar als je twee vleugelspelers hebt die niet van het type zijn om de achterlijn te halen en een voorzet te geven, weet je dat je het tegen een verdedigende ploeg als Bergen altijd moeilijk zal hebben. Bedoeling was om Ba en DeConinck meer naar voren te laten aansluiten, maar het probleem was dat we de bal te veel hielden achterin. Maar naar wie moeten die jongens hem geven ? We kennen onze zwakte en dat is dat we niet over de grote techniek beschikken in de ploeg, dus ik kan mijn spelers echt niks verwijten. Maar je zou af en toe eens op dat plein moeten kunnen meelopen om te zeggen : daar en daar moet je staan, hé.”

Want wat Jan Ceulemans ook riep of gebaarde, het was, beseft hij, met een tegenstander als Bergen hopeloos. Net als voor Sergio Brio overigens, voor wie eigenlijk alles al bij voorbaat hopeloos lijkt. Maar dat komt omdat hij Italiaan is. En trainer van Bergen natuurlijk.

door Raoul De Groote

‘Af en toe zou je eens moeten kunnen meespelen.’ (Jan Ceulemans)’Wij gaan ons niet blind staren op dat klassement.’ (Jan Ceulemans)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content