Beerschot wist het zéker: dit seizoen zou er een bij de grote jongens worden. Promotie lukte niet via de promotiefinale en niet via de rechtbank. Stamnummer 13 moet zich dan maar opmaken voor eersteklassers in de beker, zoals vanavond tegen Anderlecht.
‘Schaamteloos likkebaardend.’ Zo omschreef Peter Vandenbempt eind vorig seizoen de houding van Beerschot. Met die woorden joeg de sportjournalist het Kiel de kast op. Maar er was een stevig argument voor zijn woordkeuze. Francis Vrancken, mede-eigenaar van de 1B-club, had op 14 maart 2019 aan de Gazet van Antwerpen verteld dat hij ‘100 procent zeker’ was dat Beerschot naar 1A zou gaan. Een dag later liet ook een andere krant, Het Laatste Nieuws, de topman van bouwbedrijf DCA aan het woord. Bij dat interview prijkte een foto waarop Vrancken alvast met een glas champagne poseerde. Straf, want op dat moment moest de terugwedstrijd in de promotiefinale tegen KV Mechelen nog gespeeld worden, nadat de heenmatch op 0-0 was geëindigd.
We moeten nu spelerscontracten honoreren die beter zouden passen in een 1A-club.’ – Francis Vrancken
De kaarten lagen op dat moment wel héél slecht voor KV Mechelen. Er hing die club een tuchtrechtelijke procedure boven het hoofd. In het kader van de zogenaamde operatie Propere Handen werd Malinois verdacht van matchfixing op het eind van het seizoen 2017/18. Beerschot was inhoudelijk niet betrokken bij die omkoopaffaire, maar rook wel de kans om er munt uit te slaan. Het gerecht had telefoontaps doorgespeeld aan het bondsparket. Omdat ze die taps als erg overtuigend inschatten, gingen de Antwerpenaren ervan uit dat KV Mechelen in geen geval naar 1A zou mogen. Beerschot zou in het slechtste geval als verliezend finalist van de promotiefinale via de groene tafel toch naar het hoogste niveau promoveren. Dáchten de Beren.
Operatie Abo
Tussen de kalklijnen liep het op het ultieme moment mis. In de terugmatch van de promotiefinale stond Beerschot tot de 87e minuut met één been op het hoogste niveau, maar plots knalde Clément Tainmont de 2-1 voorbij Mike Vanhamel. Zo herhaalde de geschiedenis zich. Een jaar eerder had Beerschot ook al eens in de promotiefinale gestaan en ook toen moest het feestje in extremis worden afgeblazen, na een strafschop voor Cercle Brugge. Toen de Beren dit jaar voor het tweede jaar op rij naast de jackpot hadden gegrabbeld, achtten de fans van KV Mechelen hun moment gekomen om de grootspraak van Francis Vrancken te counteren. Op Facebook verscheen een foto van het Malinwa Supportersorgaan. Het beeld toonde een leeg podium op het Kiel en daarbij de woorden: ‘Te koop, 2 jaar oud (niet gebruikt), contact: W. Damen, F. Vrancken.’
Die Damen is Walter Damen, ondervoorzitter van Beerschot. Ook hij had zich met steekjes richting KV niet populair gemaakt in het Mechelse. En vlak na de verloren titelfinale liet de bekende strafpleiter verstaan dat Malinois met zijn matchfixingdossier ‘een groot probleem’ had. Toen eind april dan ook nog eens bondsprocureur Kris Wagner overtuigd bleek van de schuld van Malinois en eiste dat die club in 1B zou blijven, raakte een nog groter deel van het Kiel ervan overtuigd dat de buit binnen was. In mei, op een moment dat het matchfixingproces nog maar pas begonnen was, lanceerde Beerschot op zijn website Operatie Abo, een niet toevallig gekozen naam. De boodschap luidde: ‘Koop een abonnement in 1A voor dezelfde prijs als het voorbije seizoen in 1B.’ De voorbarigheid van Vrancken, waarop eerst intern nog veel kritiek was gekomen, had zich intussen als een lopend vuurtje door het Kiel verspreid. Op transfervlak wachtte Beerschot evenmin op de eindbeslissing in het matchfixingdossier, die héél lang uitbleef. Anders zouden interessante spelers immers elders tekenen. En ook bij die inkomende transfers liet het Kiel zich leiden door de verwachting in 1A te zullen aantreden. Beerschot strikte onder anderen Raphael Holzhauser en Jan Vorogovski.
Groot was de ontnuchtering op het Kiel toen het Belgisch Arbitragehof voor de Sport (BAS) twee weken voor de competitiestart besliste om KV Mechelen wel aansprakelijk te stellen, maar de club geen degradatie op te leggen. Ook nu, dik twee maanden later, kunnen Francis Vrancken en zijn rechterhand Luc Neefs, ook een Beerschotbestuurder, dat BAS-verdict nog altijd moeilijk verkroppen. Vooral de vreugdetaferelen in Mechelen schoten de DCA-mannen in het verkeerde keelgat, zoals de overwinningsspeech van KV-topman Dieter Penninckx, die niet persoonlijk betrokken was bij het schandaal. Hij sprak de KV-fans triomfantelijk toe bij de eerste thuismatch van het seizoen. Een beetje meer nederigheid en schuldgevoel waren op hun plaats geweest, blijven Vrancken en Neefs vinden. ‘KV Mechelen was blij en euforisch omdat een bewezen fout, een misdrijf, amper gesanctioneerd werd’, aldus Neefs. Volgens de Beerschotters kleeft het label ‘valsspelers’ niet prominent genoeg op KV Matchfixers, zoals de Mechelse club tegenwoordig op het Kiel genoemd wordt. Naar hun zin wordt KV Mechelen al te vaak bejubeld, bijvoorbeeld vanwege de onvoorwaardelijke steun van de fanatieke fans. Bij Beerschot vinden ze het ook niet eerlijk dat hun voorbarigheid nu op de korrel wordt genomen, terwijl volgens de Antwerpse club vooral de BAS-beslissing vreemd was. ‘Maar uiteindelijk hebben we die affaire en onbegrijpelijke uitspraak als club goed verwerkt’, aldus Vrancken en Neefs. ‘Het maakte ons op alle vlakken nóg strijdvaardiger.’
De rug rechten
Naast frustratie overheerste op het Kiel begin dit seizoen ook ontgoocheling, omdat de club nóg een seizoen in dat armtierige 1B moest afwerken. Na het failliet van 2013 had het nieuwe Beerschot Wilrijk eerst vier promoties op rij gerealiseerd, een prachtig sprookje. Maar op de terugweg richting het hoogste niveau was Beerschot, na alweer een sterk seizoen, nu al voor de tweede keer op rij gestruikeld over de laatste horde. Ditmaal deed dat extra veel pijn, want terwijl Beerschot zich aan de uitgavezijde dus al had gedragen als een 1A-club, deed de BAS-beslissing aan de inkomstenzijde een nieuwe belangrijke sponsor nog afhaken. De club verkocht wel 6500 abonnementen (1000 meer dan vorig seizoen) en andere 1B-clubs kunnen enkel dromen van de toeschouwersaantallen op het Kiel, maar ook die cijfers zullen dit seizoen niet pieken zoals bij een terugkeer naar 1A. Het gevolg van dat alles is dat de begroting op het Kiel niet sluit. ‘Op dit moment moeten we spelerscontracten honoreren die beter zouden passen in een 1A-club’, zegt Vrancken. ‘Maar welke club aan de top van 1B draait geen verlies?’
De logische vraag die volgt: wie zal de financiële put bij Beerschot nu vullen? Onvermijdelijk glijdt de blik daarbij ook richting de Saudische prins Abdullah bin Mosaad bin Abdulaziz Al Saud. Hij beschikt over de 50 procent aandelen die niet bij Vrancken (30 procent) en DCA (20 procent) zitten. ‘De prins en wij gaan dat gat elk voor de helft dichtrijden’, zeggen Neefs en Vrancken. ‘Die afspraak is heel duidelijk, op basis van een gezamenlijk goedgekeurd budget.’
De uitkomst van het matchfixingdossier werd uiteraard ook in Saudi-Arabië niet op gejuich onthaald. Maar de prins gaf de ook zwaar gedesillusioneerde Jan Van Winckel al snel het order om de rug te rechten. De ex-conditietrainer van Beerschot leidt de voetbalavonturen van de prins. Van Winckel stelde de huidige sportieve staf op het Kiel samen en stuurt de technische commissie van Beerschot aan. Naast Van Winckel zetelen in die commissie ex-speler Hernán Losada, Marc Noé, Sander Van Praet en hoofdtrainer Stijn Vreven. De commissie buigt zich onder meer over de transfers.
Als niet-voetbalkenners vertrouwen Vrancken en Neefs, net als de prins, op de sportieve kennis van Jan Van Winckel. Maar Van Winckel, op beslissingsniveau dus dé (enige) man met voetbalkennis, woont wel in de Verenigde Arabische Emiraten, op 6500 kilometer van het Kiel. ‘Veel dingen kunnen we regelen via mail’, zegt Neefs. ‘Daarnaast hebben we ook Skypemeetings. En als het echt belangrijk is, neemt Jan het vliegtuig naar Antwerpen.’ Vrancken: ‘Tijdens transferperiodes is Jan sowieso in België om samen met Hernán en Stijn de transfers te bespreken.’ Maar intussen vragen ook nog andere projecten aandacht en tijd van de prins en Van Winckel, zoals Sheffield United, de Engelse club waar de prins zich enkele jaren geleden inkocht en die deze zomer naar de Premier League promoveerde. Vorige week raakte bekend dat prins Abdullah alleen eigenaar wordt van die club, een verhaal dat over veel meer miljoenen gaat dan dat van Beerschot. ‘Maar ik denk dat Jan meer van zijn tijd in Beerschot steekt dan in Sheffield’, aldus Neefs.
KV Mechelen was blij en euforisch omdat een bewezen fout, een misdrijf, amper gesanctioneerd werd.’ – Luc Neefs
Eigenheid terug
Zelf dromen Vrancken en Neefs vaker over bakstenen dan over voetbal. Toen Vrancken een tijdje geleden een interview had gegeven aan De Tijd, koos die krant als kop: ‘Ik investeer niet in Beerschot uit liefde voor het voetbal.’ DCA, het bedrijf van Vrancken, draait een jaaromzet van meer dan 190 miljoen euro. Een item dat in die context altijd weer komt bovendrijven, is de idee van die langverwachte, nieuwe voetbaltempel in Antwerpen. Vrancken en Neefs blijven benadrukken dat die niét hun beweegreden was om in Beerschot te stappen, maar ze steken niet meer onder stoelen of banken dat ze met DCA wel graag zo’n nieuw stadion zouden bouwen. Beerschot wil dat deze keer niet op eigen houtje doen, wars van alles en iedereen, zoals onder het beleid van Patrick Vanoppen tien jaar geleden. ‘De stad liet al verstaan te mikken op een multifunctioneel project’, zegt Neefs. ‘Dat wil ze realiseren met een aantal private partners, waaronder Beerschot. Dus kunnen wij niet zelf een initiatief nemen.’ Vrancken: ‘We proberen de druk daar hoog te houden.’
In afwachting van een moderne infrastructuur voor het eerste elftal probeerde Beerschot het voorbije jaar alvast een antwoord te vinden op het gebrek aan terreinen waarmee de club in haar jeugdwerking kampt. Eind november kondigde Beerschot in dat kader een overname aan van Rupel Boom, een club in de hoogste amateurklasse. Er was sprake van een jeugduitwisseling die dit seizoen tot volle wasdom moest komen. Beerschot wekte daarover hoge verwachtingen door op de proppen te komen met oud-scheidsrechter Frans Van den Wijngaert, die manager zou worden van het jeugdproject, en met ex-hoogspringster en Beerschotfan Tia Hellebaut, die ’topsportadviseur’ zou worden. Maar vorige maand al stierf dat project een prenatale dood. Beerschot had goede en onderbouwde redenen om dat project on hold te zetten, zegt de club. Maar doordat Damen en co de overname vorig jaar met een heuse persconferentie hadden aangekondigd, was het vooral Beerschot dat een mal figuur sloeg bij het afblazen van dat project. ‘Misschien hebben we ons daar wat vergaloppeerd’, zegt Vrancken. ‘Maar ons United by 13-project gaat ruimer dan die samenwerking met Rupel Boom en wordt toch uitgerold. We hebben samenwerkingen met Puurs en Kontich en zijn aan het praten met nog drie clubs.’
De 13 in de naam United by 13 is een verwijzing naar het oude stamnummer van Beerschot. Dat verloor de club bij het failliet van 1999, maar kon het Kiel dit jaar heroveren. Met de 13 weer in handen is de eigenheid van Beerschot meer dan ooit terug. Ook is de term Wilrijk intussen uit de clubnaam geschrapt en is deze zomer afscheid genomen van Eric Roef. Hij gaf de voorzittersfakkel door aan Vrancken. Roef was de topman van KFCO Wilrijk toen die eersteprovincialer in 2013 de reddingsboei vormde voor de paarse aanhang. Als tegenprestatie mocht Roef ook voorzitter zijn van het nieuwe Beerschot Wilrijk. Uiteindelijk kon hij het in die functie zes jaar uitzingen. Maar nu is KFCO Wilrijk dus volledig opgegeten door Beerschot. Ook op dat vlak herhaalt de geschiedenis zich. Na het failliet van 1999 diende Germinal Ekeren zich op het Kiel aan voor een verstandshuwelijk, maar in 2011 schrapte Vanoppen de laatste verwijzing naar dat clubje door de naam Germinal Beerschot om te turnen in K. Beerschot AC.
Nog op schema
Nu de terugkeer naar het hoogste niveau langer aansleept dan verwacht, lijkt de druk om te promoveren toe te nemen. Maar Vrancken en Neefs, die intussen bijna twee jaar in de cockpit van Beerschot zitten, zeggen dat die druk niet hoger ligt dan een jaar geleden. Vrancken: ‘Toen we in de club stapten, hebben we onszelf meerdere jaren gegeven om naar 1A te gaan.’ Neefs: ‘We zitten jammer genoeg niet vóór op schema, maar wel nog op schema.’ Vrancken: ‘En we hebben enkele maanden geleden verscheidene keren een heel groot bod binnengekregen voor Marius Noubissi. ‘ Hij is het goudhaantje van de Beren. ‘Waren we daarop ingegaan, ‘ zegt Vrancken, ‘dan hadden we nu al break-even gedraaid. U ziet hoe dicht het bij elkaar kan liggen in de voetbalwereld. Dat we niét op dat bod ingingen, toont trouwens dat we allerminst panikeren en sportief ambitieus blijven.’
Ondanks het behouden van Noubissi moest Beerschot toch zonder de Kameroense spits aan dit seizoen beginnen: hij was in de eerste competitieweken nog geblesseerd. Ook Dante Vanzeir, die absoluut in 1A wou spelen, was er niet bij. Na de BAS-beslissing verliet hij het Kiel nog. Vanzeir trok zowaar naar KV Mechelen, een aderlating voor Beerschot. Zijn oud-ploegmaats, die wel op het Kiel bleven en die zich óók al verlekkerd hadden op matchen tegen Club Brugge en KRC Genk, schoten niet flitsend uit de startblokken. Dat deed het immer kritische Kiel nog maar eens sakkeren, ook over de tactische aanpak van Vreven, of het gebrek daaraan. Sommigen vrezen ook dat er door de veeleisendheid van Vreven niet veel rek meer zit op de relatie tussen de trainer en de spelerskern. Bij zijn vorige clubs, Waasland-Beveren en NAC Breda, boekte hij in eerste instantie ook goede resultaten, maar stopte zijn verhaal na ongeveer een jaar. De hoopvolle zielen zetten daar tegenover dat Beerschot vorig seizoen ook maar met een 6 op 15 begon en het toch nog tot de promotiefinale schopte. Vorig seizoen begon Beerschot aan een sterke reeks na de zestiende finale in de beker van België tegen Cercle Brugge. Afwachten of nu de bekerkraker tegen Anderlecht de vlam in de pan doet slaan.
Prins beslist over verkoop Vrancken
Vorige week raakte via de krant Het Laatste Nieuws bekend dat Beerschotvoorzitter Francis Vrancken overweegt om een deel van zijn aandelen aan Philippe Verellen te verkopen. Verellen is een goede relatie van Vrancken op zakelijk én persoonlijk vlak en werd met zijn smeeroliebedrijf Wolf Oil in Hemiksem eerder ook al shirtsponsor van Beerschot. Vrancken heeft 30 procent van de Beerschotaandelen en 20 procent zit bij zijn bedrijf DCA. ‘Het zou gaan om de helft van elk pakket’, preciseert Vrancken. Hij zit ermee verveeld dat het nieuws al uitlekte, ook omdat een dergelijke transactie blijkbaar eerst de goedkeuring vereist van de Saudische prins Abdullah, die de resterende 50 procent bezit. Vrancken: ‘Voor alle duidelijkheid: ik ben niet op zoek gegaan naar een koper voor mijn aandelen en ze zijn niet aan iemand anders voorgesteld. Dat een topondernemer zich bij Beerschot wil engageren, is een positief signaal. Maar als de prins een andere mening heeft over die verkoop, zal de transactie niet doorgaan en zoeken wij niemand anders.’
