De zomer van 2018 zal door iedereen herinnerd worden als een van de heetste ooit. Op sportief vlak zal hij in ons collectief geheugen blijven als de zomer waarin de Belgen een coup pleegden op de Europese kampioenschappen.
Met maar liefst 6 gouden, 5 zilveren en 8 bronzen medailles keerden wij terug naar België vanuit Glasgow en Berlijn. Wat een prestatie. Wat een genot om naar te kijken. Het bundelen van de EK’s van verschillende sporten op één plaats was een schot in de roos. De kijkers konden meerdere sporten volgen, maar ook voor de atleten was het een meerwaarde. Net zoals bij de Olympische Spelen konden ze verbroederen over de sporttakken heen. Dat zorgde ervoor dat ze een voorbeeld namen aan elkaar: ‘Als jij boven jezelf kunt uitstijgen in jouw sport, waarom zou ik dat dan niet kunnen in mijn sport?’
Het turnen was alweer een streling voor het oog. Nina Derwael bevestigde haar status en verlengde haar Europese titel op de brug met ongelijke leggers. Daarnaast verraste ze vriend en vijand door een quasi perfecte balkoefening neer te zetten, beloond met zilver. Ook Axelle Klinckaert kwam met haar ‘Harry Pottergetinte’ grondoefening weer boven water na veel blessureleed. Het deed haar duidelijk deugd dat ze met het brons aan de haal ging.
Ook in het wielrennen deden de Belgen het fantastisch. Zowel op de baan als op de weg werden medailles behaald. De Ketele, Ghys, D’Hoore en Degrendele deden wat van hen verwacht werd in het baan wielrennen. Victor Campenaerts verlengde zijn titel in het tijdrijden en eerder verrassend werd Wout Van Aert derde in de wegrit.
Marten Van Riel bevestigde zijn zesde plaats op de OS twee jaar geleden met een bronzen medaille in de triatlon. Daarnaast behaalde hij ook nog een bronzen medaille met het gemengde triatlonteam.
Maar vooral de atletiek was een genot om naar te kijken. Bashir Abdi behaalde zilver op de 10 kilometer en inspireerde daarmee Koen Naert. Die behaalde op de laatste dag van de Europese kampioenschappen goud op de marathon. Wat een kerel! Wat een sportman!
Zoals verwacht volbracht Nafi Thiam haar grand slam. Na een olympische en een wereldtitel behaalde ze nu ook de Europese titel in de zevenkamp. Nog maar 24 jaar, laat ons dat vooral niet vergeten. Maar wat een atlete. Fenomenaal hoe ze met de druk omgaat. Ze kan nu al terugkijken op een meer dan geslaagde carrière, benieuwd wat ze in de toekomst nog kan brengen.
Ook de broers Borlée deden wat van hen verwacht werd: ze behaalden samen met de talentvolle Jonathan Sacoor opnieuw goud op de 4×400 meter. Van deze jonge Sacoor mogen we in de toekomst nog véél verwachten. Hij werd eerder dit jaar al wereldkampioen bij de beloften op de 400 meter.
En toch vond dé sportprestatie van deze zomer niet plaats op dit Europese toneel… Die was te vinden in het Deense Aarhus, waar Emma Plasschaert haar eerste wereldtitel behaalde in de Laser Radialklasse van het zeilen. Iets wat haar voorgangster Evi Van Acker haar nooit heeft voorgedaan. Van Acker was jarenlang dé leading lady van het Belgische zeilen, waardoor Plasschaert altijd in haar schaduw stond. Eenmaal uit de schaduw getreden, deed Plasschaert het met verve! Wat een atlete!
Het is nog even tot de verkiezingen van Sportman en Sportvrouw van het Jaar. Maar ik heb alvast mijn favorieten klaar: Koen Naert en Emma Plasschaert.
Al uw reacties en sportgerelateerde zoekertjes zijn welkom bij Sport/Voetbalmagazine, Raketstraat 50 bus 5, 1130 Brussel of via e-mail : sportmagazine@roularta.be. De redactie behoudt zich het recht voor teksten in te korten of te weigeren. De schrijver moet zijn naam en woonplaats vermelden.
