De glans van onze Rode Duivels is ongezien. Nooit eerder waren er zo veel Belgische voetballers die zich een weg wisten te banen tot het Europese topvoetbal. Dit is niet meer dan een simpele vaststelling, opsommen is overbodig. Eenvoudige conclusie: het is nooit zo goed gegaan met het Belgisch voetbal als nu.
De start van de Jupiler Pro League anno 2016 moet iedereen echter van het tegendeel hebben overtuigd. We schrijven de laatste week van augustus, lijdzaam zien we toe hoe onze topclubs, vertegenwoordigers in het Europese voetbal, met de dag meer worden afgeroomd. We stellen vast dat onze competitie wordt overstroomd door buitenlanders, in negentig procent van de gevallen spelers met slechts één ambitie: zo snel mogelijk doorgroeien naar een hoger aangeschreven competitie. Onze clubs in 1A zijn een gemakkelijke prooi voor buitenlandse investeerders, die geen zier geven om opleiding van Belgisch talent en de blik vanaf het moment van aankomst enkel richten op andere, meer lucratieve competities. Uitleg hierover laat ik eveneens over aan de technici.
Zelf ben ik supporter van Bocholt VV, een derdeklasser (excuus, een tweedeklasser amateurs) met een traditie van jonge spelers. Ik wil het hier niet hebben over een opleidingsvergoeding, voor die strijd blijven zowel Pro League als Vlaamse regering selectief doof, al kunnen we in Bocholt bogen op jongens als Koen Van Langendonck (Westerlo), Leandro Trossard (KRC Genk), Wolke Janssens (STVV) en Geert Berben (Lommel), allen profspelers voor wie we nooit maar één eurocent opleidingsvergoeding hebben gekregen. De profclubs kan het alvast geen zier schelen, en de doorsneevoetballiefhebber wellicht ook niet.
Feit is dat in Bocholt rustig wordt voortgewerkt, met sinds jaar en dag het hoogste label voor jeugdopleiding, en ondanks alle (financiële) problemen. Onze club is blij met een bekermatch tegen een eersteklasser, zo traden we vorig seizoen nog aan op STVV met zes jeugdproducten aan de aftrap. STVV deed het met twee… Belgen.
Ik ben geen voetbalorakel, maar wel een trouwe abonnee van Sport/Voetbalmagazine, en zo las ik onlangs de Special over de Europese topcompetities. Ik zag de spelerskernen in Nederland, waar nog vaak wordt gewerkt met eigen talent, ondanks de steeds moeilijker positie op het Europese niveau. Zowel in Frankrijk als in Duitsland las ik over ‘coaches die de clubfilosofie bewaken’. De Engelse competitie was ooit de mooiste…
Maar één ding blijft me elk jaar weer frapperen, en het betreft geen marginaal clubje uit een marginale competitie. Eén club blijft als Don Quichot – zij het met succes – strijden tegen alle logica in het cynische, door managers en huizenhoge ego’s verrotte topvoetbal: Athletic de Bilbao. Neen, deze club zal de Champions League niet winnen, en wat moeten managers zich kapot ergeren aan de vooroorlogse filosofie van ‘enkel Baskische spelers’, maar als er één lichtbaken is in het hedendaagse clubvoetbal, moet het deze club wel zijn. Ze spelen tegenwoordig in een hypermodern stadion, voor vijftigduizend dolenthousiaste Basken en niet zonder succes in een topcompetitie.
Laten we ons met z’n allen de vraag stellen: willen we niet allemaal supporter zijn van Athletic de Bilbao?
Al uw reacties en sportgerelateerde zoekertjes zijn welkom bij Sport/Voetbalmagazine, Raketstraat 50 bus 5, 1130 Brussel of via e-mail : sportmagazine@roularta.be. De redactie behoudt zich het recht voor teksten in te korten of te weigeren. De schrijver moet zijn naam en woonplaats vermelden.
Chris Kwanten, Bocholt
