Kismet Eris is tegenwoordig bekend als de makelaar van Christian Benteke, Christian Brüls en Mehdi Carcela. Voordien was de man leraar en opvoeder in Droixhe, de wijk waar hij zelf opgroeide. Hij kent er nog altijd iedereen – of toch bijna – als we afgaan op de hoeveelheid bonjours die op enkele uren tijd vallen. Een vrouw van in de veertig komt hem zelfs vragen om een formulier voor een uitkering te ondertekenen. “Eens sociaal assistent, altijd sociaal assistent”, lacht Kismet. “Ik ben Turk en zij is Armeense. Eigenlijk zouden we elkaar dus moeten haten, maar dat is helemaal niet zo. Droixhe is een familie, over de rassen heen. Ik ben opgegroeid in bittere armoede, maar er was wel solidariteit. Als we een bal hadden, waren we al gelukkig, hij mocht zelfs plat zijn. We waren voortdurend aan het sjotten. En net zoals in een centre de formation is het door de herhaling dat je een beweging onder de knie krijgt. “Pater Paul nam ons mee naar de club Pierreuse. Om negen uur ’s ochtends pikte hij de kinderen op. We waren zo opgewonden dat we dan al twee uur klaarstonden. Hij heeft echt zijn hemel verdiend, pater Paul, zoals hij zich voor de jeugd van Droixhe heeft ingezet. Hij gaf me zijn handschoenen, ze waren van Uhlsport, het merk van Toni Schumacher. Een geste die ik nooit zal vergeten. Ik heb ook geprobeerd om mijn best te doen voor Pierreuse en ik heb een zaalvoetbalploeg opgericht, MFC Droixhe. We zijn begonnen in derde provinciale en we zijn vier keer na elkaar gepromoveerd, met alleen maar jongens uit de wijk. Er was zo veel volk dat naar ons kwam kijken dat ik een regeling getroffen heb met de TEC ( de Waalse versie van De Lijn, nvdr) zodat we per bus naar de matchen gevoerd werden.

“Toen ik opvoeder was, heb ik daar ( hij wijst naar een hobbelig grasveldje tussen detorens) een toernooitje georganiseerd. We trokken lijnen om het terrein af te bakenen, plaatsten nadarafsluitingen en we kregen van het OCMW wafels en drank. We noemden het toernooi ‘de Wereldbeker’ ( de legende wil dat er zelfs scouts van Standard en Anderlecht op afkwamen, nvdr). Syrië, Armenië, Turkije en Congo werden vertegenwoordigd door bewoners van de wijk. Christian heeft al eens een Wereldbeker gewonnen, met Congo, op zijn twaalfde! ( lacht)

“Mehdi kwam vaak op het veldje voetballen, hij had minder discipline dan Christian, meer olé olé, maar het is iemand met een groot hart. Zakaria Bakkali daagde minder vaak op en als hij kwam, dan was hij altijd vergezeld van zijn broers, ze hadden een hechte band. Ik herinner me een keer, toen hij dertien of veertien was, dat hij een grote kerel uit de wijk zo uit evenwicht bracht door zijn dribbels dat die voorover op de grond viel. Hij had die helemaal zot gedraaid. Hij was het genie van Droixhe.”