Het is niet alleen in België dat met een bang voorgevoel de ontknoping wordt afgewacht van de wedstrijden die de laatste deelnemers aan het WK zullen aanwijzen. Het gigantische Aztekenstadion in Mexico was zondag tot in de nok gevuld voor de beslissende partij tussen de thuisploeg en Honduras en morgen/donderdag worden meer dan 100.000 moslims in het Shahid Keshvari Sports Complex van Teheran verwacht, waar Iran een 2-0-achterstand tegen Ierland wil goedmaken.
Op dat moment kennen de Rode Duivels hun lot al. Net als Duitsland, Brazilië en Roemenië, die – vooral de eerste twee landen – in de geschiedenis van de wereldbeker een voorname rol speelden. De Duitsers en de Brazilianen misten nog nooit een WK-eindronde. Zij leven met het bange voorgevoel dat dit nu toch eens kan gebeuren. Duitsland dwong in Kiev met 1-1 een substantieel voordeel af. Maar een ploeg die een paar maanden geleden thuis met 1-5 van Engeland verloor, kan zich toch niet helemaal gerust voelen.
Opmerkelijk in Oekraïne was de persboycot van de thuisploeg. Dat die boycot werd bevolen door coach Valeri Lobanovski verbaast dan weer allerminst. De man die ook Dynamo Kiev dirigeert, tracht de stress van de trainersbank te overwinnen door er tientallen sigaretten door te trekken en zijn schorre keel geregeld te spoelen met teugjes wodka. Eens de wedstrijd afgelopen, is hij zo van de kook dat hij het perspraatje aan zijn assistent moet overlaten.
Rudi Völler, die weet wat het zou betekenen, mocht de Mannschaft voor de eerste keer niet aanwezig zijn op een WK en dit vier jaar voordat de grootste en meest mediatieke sportgebeurtenis ter wereld in eigen land plaatsvindt, leeft op een krater. Hij moest het in Kiev rooien zonder Jeremies, Scholl en Deisler, met andere woorden meer dan de helft van de creatieve mogelijkheden van de ploeg en dat terwijl hij nog altijd niemand heeft gevonden om de leidende functie van Stefan Effenberg over te nemen. Door het 1-1-gelijkspel hebben de Duitsers genoeg aan O-O om er volgend jaar weer bij te zijn. Maar 0-0 thuis tegen Engeland zou ook voldoende geweest zijn…
De uitschakeling van de Mannschaft zou veel teweegbrengen, maar niet zoveel als de mogelijke uitschakeling van BrazilIë. In La Paz tegen het al afgeschreven Bolivia liep Brazilië vorige week een vierde nederlaag op in de Zuid-Amerikaanse kwalificatiegroep. De Europeanen kregen andermaal onvoldoende tijd om te acclimatiseren en dienden bovendien het enorm hoogteverschil te verteren. Om het effect daarvan te verlagen, arriveerde coach Scolari met zijn spelers amper twee uur voor de aftrap ter plaatse. Het hielp niet. Wie zag hoe de Bolivianen hun tweede doelpunt maakten, met een bal die gedragen door de ijle lucht over iedereen, keeper incluis, in doel belandde, weet wat voetballen op grote hoogte betekent.
Met de wetenschap dat Argentijnen en Brazilianen vroeger hun belangrijke wedstrijden wekenlang in trainingskampen gingen voorbereiden, mag gesteld worden dat de massale uittocht van de Braziliaanse sterren naar Europa nefaste gevolgen heeft voor de prestaties van de nationale ploeg. Niet alles moet dus in de schoenen worden geschoven van de eerder defensief ingestelde Scolari. Het is duidelijk : voor de topspelers is er in het huidige voetbal te veel geld en te weinig tijd. Toch blijft het hopen dat Brazilië het vandaag haalt van Paraguay : een WK zonder de erfgenamen van Pélé zou veel aan waarde inboeten. Echte voetballiefhebbers beven met de groten mee.
door Mick Michels
