Ruim twintig jaar geleden had SK Beveren een abonnement op de finale van de beker van België : het won hem in 1978 en ’83, verliezen deed het in 1980 en ’85. Dat het hem opnieuw speelt in 2004, ten koste van Anderlecht, is een heus mirakel. Beveren degradeerde uit de eerste klasse in 1996, en alleen door de financiële debacles van Eendracht Aalst en RWDM gebeurde dat niet opnieuw in 2002. Toen voorzitter Frans Van Hoof drie jaar geleden samen met ondervoorzitter en financier Georges De ColfmaekerYou’ll never walk alone zong en zijn publiek toesprak met de woorden dat Beveren weldra Europees zou spelen, lachte iedereen hem uit. Vrijdagavond liet hij niet na daar even aan te herinneren.
Een Canadese tv-ploeg kwam langs vrijdag, een tv-team van Antenne 2 deed dat eind vorig jaar al. Beveren haalde het Amerikaanse Time en vorige week het Duitse Der Spiegel, met bij het artikel een foto van godbetert Filip Dewinter. In een regio waar het Vlaams Blok hoog scoort is het quasi homogene Ivoriaanse elftal opmerkelijk. Toen Jean-Marc Guillou voor weinig geld de zo goed als overleden club van zuurstof voorzag met spelers en ook nog eens van Arse- nal wat geld kon losweken om de ergste financiële nood te lenigen, was de scepsis groot. Zowel sportief (te kleine spelers, lichtgewichten, te jong) als politiek (mensenhandel) werd hij veelvuldig bekritiseerd. Maar Guillou, een van zijn gelijk sterk overtuigde Fransman, lapte alle kritiek aan zijn laars. Ook de diverse overheden konden niks vinden om Beveren op te pakken. Vlaams minister van Werkgelegenheid Renaat Landuyt stuurde tot twee keer toe zijn sociale inspecteurs op de club af met de dwingende boodschap iets te vinden. Wat niet lukte.
Sportief keerde het tij mondjesmaat. Het eerste seizoen werd nog afgesloten met amper 14 punten, maar vorig jaar eindigde het Ivoriaanse Beveren al elfde, een positieve trend annex veel lof voor het speelse voetbal die zich nu doorzet. De gemiddelde leeftijd van de ploeg draait steevast rond 20, 21 jaar en dan hoeft het niet te verbazen dat de ploeg na de rust meestal een terugval kent – zoals vrijdag tegen Anderlecht. In functie van de licentie werden spelers verkocht in de winterstop, maar de ploeg leed er nauwelijks onder : met Romaric denkt niemand nog aan Yaya, en Marco Né deed zijn broer Arsène ook al vergeten. Het reservoir lijkt wel onuitputtelijk. Guillou blijft opleiden in Ivoorkust en staat na vier jaar op het punt om ook in Madagascar te oogsten.
De Freethiel leeft weer, supporters daagden massaal op vrijdag en economisch gaat het iets beter, al waren er net als vorig seizoen problemen met de sponsor. Maar het draagvlak blijft te smal en de gemeente moet bijspringen. De staantribune voor bezoekers wordt in augustus een nieuwe tribune voor thuisfans, en wellicht wordt ook de oude eretribune aangepakt. Maar of men tijdig klaar zal zijn om de Europese licentie te halen, betwijfelt men in Beveren. Zodat het zijn Europese campagne straks toch elders zal moeten afwerken.
Het draagvlak blijft te smal in Beveren en de gemeente moet bijspringen.
door Peter T’Kint
