Met dank aan respectievelijk Hugo Broos en Franky Vercauteren : de Tsjechen Daniel Zitka en Martin Kolar behoren inmiddels tot het basiselftal van Anderlecht. ‘Wij hebben goede spelers, Club Brugge heeft een goede ploeg.’
Allebei zijn ze afkomstig van Tsjechië en allebei streken ze vorige zomer bij Anderlecht neer. Niet zonder moeite hebben ze inmiddels een stamplaats bij paars-wit afgedwongen : Daniel Zitka (ex-Lokeren) en Martin Kolar (ex-Bohemians Praag) trekken tijd uit voor een tussenbalans.
“Van de prestaties van de ploeg had ik meer verwacht”, steekt Daniel Zitka van wal. “We hebben natuurlijk nog uitzicht op een tweede plaats, die ons Europees voetbal bezorgt, maar bij de aanvang had ik toch op de landstitel of op zijn minst de beker van België gehoopt. Maar daar pakken we dus naast. Het enige waar Anderlecht zich gedurende een hele tijd aan heeft kunnen optrekken, was de uitschakeling van Bordeaux in de achtste finales van de Uefabeker. In Frankrijk wordt dat als een referentie bekeken.
“Op het persoonlijke vlak had ik over het algemeen meer voldoening, al zijn er de laatste tijd dingen gebeurd die mijn geestdrift hebben getemperd. Ik had nooit durven dromen dat ik al zo vlug mijn kans zou krijgen. Dat Filip De Wilde aan het seizoen zou beginnen, was voorzien. Maar ik werd al vroeg opgeroepen om hem te vervangen, toen Filip geblesseerd uitviel. Na een moeilijke beginperiode, waarin ik te veel doelpunten incasseerde, geraakte ik stilaan beter op dreef en denk ik dat ik heb bijgedragen aan Anderlechts sterke periode op het einde van de heenronde. Na de winterstop ging ik op dat elan verder, zonder dat ik daarom beresterke matchen heb gespeeld.
“Dan volgde de wedstrijd op Panathinaikos Athene, waar ik me compleet misrekende bij de eerste goal van de Grieken. Een bepaalde pers wilde toen mijn vel en wilde De Wilde weer in het doel – Filip had net zijn revalidatie achter de rug en was weer fit. Ik ben er Hugo Broos dankbaar voor dat hij zijn vertrouwen in mij bewaarde en niet toegaf aan de druk van de omgeving. Ik denk dat ik sindsdien niet teleurgesteld heb. Ik hoop bijgevolg dat ik de rest van het seizoen mijn positie als eerste keeper kan behouden. Als ik daarin slaag, lig ik al behoorlijk voor op het schema dat ik voor mezelf had opgemaakt. Het was mijn ambitie om pas vanaf het seizoen 2003/04 het statuut van titularis te verwerven.”
“Ik had ook meer van de ploeg verwacht”, haakt Martin Kolar in. “Vooral omdat Anderlecht autoritair aan het seizoen begon met een negen op negen, terwijl daar toch moeilijke uitwedstrijden tegen Westerlo en Standard bij zaten. Het vervolg was helaas een stuk minder glorieus. Zowel voor het team, dat in de rangschikking weggleed, als voor mezelf want ik geraakte niet meer in de basisploeg. Ik kwam voor het laatst aan de aftrap in de wedstrijd tegen Antwerp – dat was op de vijfde speeldag. We verloren die match met 2-1, waarop Hugo Broos een tactische omschakeling van 4-4-2 naar 4-3-3 doorvoerde. Bij die wijziging werden Gilles De Bilde en ikzelf geslachtofferd, er was voor ons geen plaats in de ploeg meer.
“Pas toen de trainer weer naar het oorspronkelijke concept teruggreep, keerde ik terug in het elftal. Ik hoop dat ik nu goed vertrokken ben. Tijdens mijn verwijdering uit de ploeg en het moment dat ik weer werd opgevist, heb ik de moeilijkste periode uit mijn jonge loopbaan meegemaakt. Behalve fysieke problemen, een gevolg van het feit dat ik op een voetbalveld altijd tot het uiterste ga, kreeg ik ook nog familiale ellende over me heen gestort. Mijn ouders, die aanvankelijk in de wolken waren over mijn debuut hier, konden maar niet begrijpen waarom het ineens verkeerd liep. Ze meenden zich met alles te moeten bemoeien. Er hing toen tussen ons constant spanning in de lucht, terwijl ik juist sereniteit nodig had. Uiteindelijk ben ik erin geslaagd die privé-zaken te regelen en kreeg ik ook op voetbalgebied opnieuw een goed gevoel. En nu telt alleen nog de toekomst.”
Waarin verschilt Anderlecht van jullie vorige clubs, Lokeren en Bohemians Praag ?
Zitka : Ik wist van tevoren dat er bij Anderlecht niet dezelfde sereniteit aanwezig zou zijn als bij Lokeren. Maar ik ben toch enorm geschrokken van het verschil op dat vlak. Bij Anderlecht wordt alles ongelooflijk opgeschroefd, de kleinste misstap wordt uitvergroot. Als Lokeren tegen Beveren verliest, noemen ze dat daar een accident de parcours. Maar als Anderlecht onderuit gaat tegen Westerlo, is het bijna revolutie. Elk akkefietje wordt bij Anderlecht opgeblazen tot een staatszaak. Dat geldt zowel voor de prestaties en de resultaten als voor de meest onschuldige uitspraak. In het begin van het seizoen zei ik eens dat het groepsgevoel bij Anderlecht toch niet hetzelfde als bij Lokeren was. Ongelooflijk hoeveel opschudding die woorden in de groep veroorzaakten, terwijl het een constructief bedoelde uitspraak was. Sindsdien heb ik geleerd om zeven keer met mijn tong te draaien alvorens op een vraag te antwoorden.
Kolar : In vergelijking met Bohemians Praag, waar het leven vredig verliep, heerst er bij Anderlecht natuurlijk veel meer opwinding. En het is ook duidelijk dat je hier niets als verworven kunt beschouwen. Dat heb ik dus persoonlijk ondervonden toen ik uit de ploeg vloog. Dat blijft me verwonderen : hoe alles hier altijd in twijfel wordt getrokken. Telkens als een resultaat niet met de verwachtingen correspondeert, wordt alles veranderd en de hele boel omgegooid : spelers, het tactisch systeem. En ook de kwaliteiten van iedereen worden prompt ter discussie gesteld. Ik denk dat iedereen erbij zou winnen, als er een meer rigide gedragslijn zou zijn. Rekening houdend met de vele verschillende nationaliteiten bij Anderlecht moet je volgens mij de zaken niet onnodig ingewikkeld maken door veel variaties in te voeren. Eén systeem goed onder de knie krijgen is al lastig met zoveel verschillende talen in de ploeg, laat staan dat je meerdere systemen moet beheersen. Dan moet je niet verwonderd opkijken als er zoveel misverstanden in het spel sluipen. Ik heb het zelf ervaren tijdens onze wedstrijd op Genk. Ik begreep maar niet waar Aruna Dindane op uit was, het wilde niet klikken. Normaal toch : ik had nog nooit samen met hem in de spits gespeeld. In het begin van het seizoen was hij geschorst en toen hij in het team kwam, had Hyeon Seol mijn plaats ingenomen. Zo wordt het natuurlijk extra moeilijk.
Bij jullie vorige clubs waren jullie onbetwistbaar titularis, bij Anderlecht moesten jullie leren leven met de scherpe concurrentie. Hoe hebben jullie dat ervaren ?
Zitka : Er zijn tussen Filip en mij nooit problemen geweest. Ik denk dat hij mijn houding bij het begin van het seizoen heeft geapprecieerd. Ik heb hem toen gezegd dat ik het gezien zijn staat van verdienste en zijn ervaring normaal vond dat hij als eerste keeper aan het seizoen begon.
Wat ons verdeelt en ons probeert tegen elkaar op te zetten, dat zijn de omgeving en, jammer dat ik het moet zeggen, de pers. Sommige journalisten doen kennelijk niks liever dan oorlogje stoken. Dat geldt niet alleen voor mij. De coach, het bestuur en sommige ploegmaats krijgen met hetzelfde verschijnsel af te rekenen. Dat vind ik persoonlijk het moeilijkste. Er is de waarheid van het veld en de kleedkamer, én er is de waarheid van de kranten, en die twee waarheden liggen soms mijlenver uit elkaar. Ik denk terug aan dat tegendoelpunt tegen Panathinaikos. Meteen na die wedstrijd werd ik getroost door enkele ploegmaats, die oordeelden dat ze aan die goal evenveel schuld hadden als ik. Zoals Walter Baseggio bijvoorbeeld, die Emmanuel Olisadebe te veel vrijheid had gegund. De volgende dagen lieten de kranten uitschemeren dat bepaalde ploegmaats niet achter me stonden en de terugkeer van De Wilde wensten. Daar was dus niks van aan. Er zijn reporters die er een duivels genoegen in scheppen Anderlecht te destabiliseren. Ik vind dat triest.
Kolar : Dat ik meteen een basisplaats kon afdwingen, overtrof eigenlijk mijn verwachtingen. Na die tactische wijziging kon ik het vrij goed aanvaarden dat Seol me uit de ploeg hield. Hij dreef toen op zijn conditie van het WK en leverde sterke prestaties. Wat ik minder goed kon verteren was de aanduiding van Marc Hendrickx op mijn positie. Voor Marc was dat een hele omschakeling, hij was het seizoen begonnen als rechtsachter. In die keuze zag ik een motie van wantrouwen aan mijn adres. En omdat ik toen ook die privé-problemen kende, zat ik op dat moment echt wel op de bodem.
Ik mag een kaars branden voor Franky Vercauteren en de manier waarop hij me in die periode heeft begeleid. Hij heeft toen veel met me gewerkt, vooral aan mijn centers geschaafd. Hij maakte me duidelijk dat die voor verbetering vatbaar waren. Ik kon me wat betreft geen betere leraar inbeelden : zijn bananenvoorzetten zijn beroemd. Dankzij die vele uren werk heb ik op dat vlak vooruitgang geboekt. Ik denk dat de kwaliteit van mijn voorzetten die van Seol benaderen, want onze Koreaan kan er ook wat van. Maar ik geloof dat ik zulke voorzetten nu ook kan trappen. Ik ben dus niet verwonderd te vernemen dat Seol Anderlecht wil verlaten ( lacht).
Jullie contracten lopen tot 2006. Hoe zien jullie de toekomst bij Anderlecht ?
Zitka : Ik wil natuurlijk graag eerste keeper blijven en een of andere prijs winnen. Ik heb in mijn carrière nog niets gewonnen. Die leegte wilde ik dit seizoen al opvullen, maar dat is dus uitgesteld tot volgend seizoen. Ik hoop dat iedereen eens bij zijn geweten te rade gaat zodat we niet meer zo’n kwakkelseizoen meemaken als het huidige. Anderlecht heeft goede spelers, Club Brugge heeft een goede ploeg. Op het gevaar af weer op lange tenen te gaan staan, herhaal ik dat we te veel punten te grabbel gegooid hebben als gevolg van een overdreven individualisme.
Kolar : Ook ik wil graag in de ploeg blijven staan, al is de concurrentie messcherp met jongens als Dennis Calencov en Maarten Martens. Voorts zou ik graag eens aan de Champions League deelnemen. Een club als Anderlecht, met dat potentieel, zou daarin moeten slagen.
door Bruno Govers
‘De waarheid van het veld en de waarheid van de krant liggen vaak ver uit elkaar.’
‘Bij de minste tegenslag wordt hier meteen alles door elkaar gegooid.’
