Víctor Vázquez ontving ons bij hem thuis in Mexico. Een jaar geleden werd de ex-speler van Club Brugge nog verkozen tot Profvoetballer van het Jaar en zondag zal hij voor de match tegen KV Oostende gehuldigd worden in het Jan Breydelstadion.
Op de dag van onze ontmoeting met Víctor Vázquez is Mexico-Stad ontwaakt onder een onheilspellende deken van luchtverontreiniging. Het biedt een verontrustende aanblik en het is helemaal in overeenstemming met de clichés die over de Mexicaanse hoofdstad van 20 miljoen inwoners de ronde doen: vervuild, overvol, gevaarlijk… Maar Mexico, waar het verkeer uitgerekend vandaag aan banden is gelegd om tenminste een beetje te proberen de lucht te zuiveren, is meer dan alleen maar dat. Als je naar de andere kant van de ringweg rijdt en enkele controlepunten voorbij geraakt, dan openen zich voor je de poorten van een gezellige wijk met heel veel groen, waar je zuurstof à volonté kunt inademen. Je hoort er bijna alleen het zingen van vogels. Het is daar dat Víctor Vázquez woont sinds zijn komt naar Cruz Azul, de club waar hij zich tijdens zijn eerste seizoen in de basis speelde.
Vázquez begroet ons met de glimlach. Het is bijna dertig graden en dus gaat hij gekleed in een jeansshort en een T-shirt. Ook zijn vrouw Andrea komt gedag zeggen, terwijl zoontje Leo (drie jaar), die door zijn eerste weken in een Vlaamse crèche vooral Nederlands babbelt, een middagdutje doet. Víctor nodigt ons uit in zijn kleine tuin, waar een miniatuurvoetbaldoel staat. Víctor is heel open en duidelijk in zijn schik met de eerste maanden in Mexico. Toch kende de beste voetballer van de Jupiler League in 2015 ook al zijn eerste grote ontgoocheling bij de cementeros van Cruz Azul: na een forse nederlaag tegen de Tigres van de Franse aanvaller André-Pierre Gignac (0-3), eindigde Cruz Azul pas negende in het Torneo Clausura 2016, de eerste kwalificatieronde voor La Liguilla (de kleine liga). Dat zijn de Mexicaanse play-offs die de LigaMX afsluiten en waaraan de eerste acht ploegen mogen deelnemen. Maar ‘elk nadeel heb zijn voordeel’, zoals Johan Cruijff zei: door die niet-kwalificatie kan Vázquez de laatste wedstrijd van Club Brugge, thuis tegen Oostende, bijwonen.
Maar voor het zover is, praten we met hem over zijn nieuwe habitat.
Mexico schijnt je goed te bevallen. Hoe komt dat?
VÍCTOR VÁZQUEZ: ‘Je eigen taal kunnen spreken maakt alles veel eenvoudiger en het leven lijkt hier meer op wat ik kende van Spanje. De dagen zijn langer, de cultuur is Latijns. We voelen ons hier echt goed, het is hier rustig.’
Rustig, zeg je? In een grootstad van 20 miljoen inwoners?
VÁZQUEZ: ‘Wat ik bedoel is dat de mensen hier alles gemoedelijker opnemen. In België moet je zorgen dat je voor vijf of zes uur naar de winkel geweest bent. Hier kun je na de training een siësta doen en nadien nog naar het park of het shoppingcenter gaan. Maar in een stad met 20 miljoen inwoners is er natuurlijk ook stress, door de vele files bijvoorbeeld.’
Was je wat beducht om zo ver weg van Europa te gaan?
VÁZQUEZ: ‘Niet echt. Al dacht ik wel dat de aanpassing langer zou duren, want van België naar Mexico, dat is toch een hele stap. Maar ik had me goed laten inlichten, onder meer door te praten met mijn landgenoot en ploegmaat Marc Crosas, die ik van bij Barcelona kende en die al vier jaar in Mexico speelt. Hij heeft me goede raad gegeven, gezegd dat ik geen angst moest hebben voor het geweld, dat ik in een rustige wijk zou wonen. En hij vertelde me ook dat het Mexicaanse voetbal me zou liggen. Minder snel en fysiek dan in Europa, maar wel een heel competitief kampioenschap. Alle ploegen hebben goede spelers.’
VERTROUWEN IN BRUGGE
Wat zijn de voornaamste verschillen tussen de Jupiler League en de LigaMX?
VÁZQUEZ: ‘Het voetbal is hier technischer. Iedereen wil mooi voetbal brengen. Op de kleine velden in Waregem of Oostende kon de tegenstander veel druk zetten en werd er veel met lange ballen gespeeld. Bij Cruz Azul proberen we de bal goed rond te laten gaan – dat vraagt de trainer ons.’
Dat lijkt gesneden koek voor jou?
VÁZQUEZ: ‘Ja, al speelden we met Club onder Michel Preud’homme ook wel beter voetbal. We hadden ook technisch vaardige spelers als Lior Refaelov, Felipe Gedoz, Hans Vanaken en ikzelf. Ik amuseerde mij in Brugge en de staf en het bestuur hadden vertrouwen in mij, maar ik had nood aan verandering. Hier ontdek ik een nieuwe cultuur en een ander soort voetbal.’
Een grote verandering in je leven?
VÁZQUEZ: ‘Ik voelde dat ik niet meer zo gemotiveerd was als vroeger. Minder goesting, meer routine. Ik was wat verzadigd. Ik sprak daar met Michel over, zei hem dat ik me nog helemaal gaf op het veld, maar niet dezelfde motivatie meer had. Michel begreep dat en vond dat het goed was dat ik vertrok, om te groeien als voetballer. Maar hij waarschuwde mij ook dat dat ik niet zomaar moest vertrekken om te vertrekken, dat ik vooral een goede beslissing moest nemen.’
Je bent dus niet vanwege het geld vertrokken?
VÁZQUEZ: ‘Neen. Wanneer een prof dertig wordt, dan moet hij daar natuurlijk ook aan denken, want het gaat dan om de toekomst van zijn gezin. Maar meer dan het geld wilde ik verandering. Ik heb nu inderdaad een beter contract dan in België, maar met geld hou ik me pas bezig wanneer mijn contract hier afloopt en ik nog twee, drie jaar van mijn carrière heb. Ik heb aanbiedingen gehad uit China, maar dat interesseerde me nu niet. En er waren ook clubs uit Spanje geïnteresseerd, maar die konden mijn salaris of mijn transfer niet betalen.’
OP GROTE HOOGTE
Wat voor club is Cruz Azul?
VÁZQUEZ: ‘Ik vind Cruz Azul vergelijkbaar met Club Brugge. Ze hebben een beetje dezelfde kwaliteit. De cultuur is anders, maar de mentaliteit gelijkaardig. In België zou Cruz Azul meedoen voor de titel. We hebben veel internationals uit Zuid-Amerika in de kern en de kijk van coach Tomas Boy op het spel lijkt op die van Michel.’
Wat verlangt hij van jou?
VÁZQUEZ: ‘Hij wil dat ik veel aan de bal kom, dat men die bij balbezit snel naar mij passt zodat ik met mijn vista het spel kan sturen. Hij laat me veel vrijheid om in de bal te komen omdat ik dan de aanvallers het snelst kan bedienen. Dat was ook wat Michel van me vroeg. Bij balverlies moet ik natuurlijk mijn zone afdekken. We werken hier trouwens veel op tactiek, net als bij Club.’
Wat vertelde Boy je toen je hier aankwam?
VÁZQUEZ: ‘Hij drong er eerst en vooral op aan dat ik weer in vorm geraakte, want ik had drie maanden niet gespeeld. Mijn laatste match was op 20 december tegen Anderlecht. Maar nadat ik een week had meegetraind, vroeg hij me waar ik wilde spelen. Hij wou ook dat ik mijn eigen wensen meedeelde, waarom ik naar Mexico was gekomen. Ik zei hem dat ik kampioen wilde spelen met Cruz Azul, dat ik supergemotiveerd was. Ik zou liefst altijd spelen, maar ik moest wat geduld oefenen, ook om me aan de hoogte aan te passen.’
Precies: hoe is het om te spelen op 2000 meter boven de zeespiegel?
VÁZQUEZ: ‘Als je wandelt, voel je die hoogte niet, maar zodra je begint te trainen, merk je dat je sneller moe bent. Je komt in zuurstofnood, ook met de luchtvervuiling hier. Je moet dus doseren, geen twee sprintjes na elkaar trekken. Daarom ook dat het voetbal hier wat trager is. Vorige week speelden we in Toluca (in het zuiden van Mexico, op 2600 meter hoogte, nvdr) en men had me gewaarschuwd, ook al omdat we om twaalf uur speelden, wanneer het heel warm is. Ik wilde niettemin een stevige eerste helft spelen en dat heb ik in de tweede moeten bekopen. Maar in ons eigen stadion ben ik er al aan gewend.’
Hoe is de sfeer in de Mexicaanse stadions?
VÁZQUEZ: ‘Een groot verschil met België, ook al zijn het twee landen die het voetbal met passie beleven. In België zitten de supporters vaak dicht tegen het veld, in Mexico zijn de stadions groter en zitten ze verder weg. Het Aztekenstadion is gigantisch, dat was voor het eerst sinds Camp Nou dat ik onder de indruk was van een stadion. Het is bovendien een historisch stadion – het doet altijd plezier om in zo’n omgeving te voetballen. Met Cruz Azul spelen we in het Azulstadion. Daar kunnen 36.000 toeschouwers in, maar het zit zelden vol. Na de slechte resultaten van vorig seizoen hebben de fans er niet veel vertrouwen in.’
VERTELLEN OVER MESSI
Ben je verrast geweest door bepaalde gebruiken in het Mexicaanse voetbal?
VÁZQUEZ: (denkt na) ‘De manier van werken. Ze zijn erg professioneel maar laten je toch veel vrijheid. Er zijn hier minder normen en regels dan in België. We trainen om halfelf en moeten slechts dertig minuten op voorhand aanwezig zijn. Als we in Brugge om elf uur trainden, moesten we er kwart na negen al zijn. In België heerst een sterke werkcultuur, hier gaat het er meer ontspannen aan toe.’
Hoe hebben je ploegmaats je onthaald?
VÁZQUEZ: ‘Heel goed. Met enig respect toch wel, gezien ze wisten dat ik een verleden had bij Barcelona. Maar ze merkten snel dat ik ook maar een gewone mens ben, al heb ik samen gespeeld met Gerard Piqué, LionelMessi of Cesc Fàbregas. Ik hang de vedette niet uit.’
Vragen je ploegmaats je wel eens naar dat verleden?
VÁZQUEZ: ‘Dat gaat altijd zo: ze willen weten of Messi, toen hij jong was, ook al zo goed speelde. Dan zeg ik: ja, dat was hetzelfde.’
Kennen je ploegmaats België?
VÁZQUEZ: ‘Helemaal niet. Ik had evengoed van China of India kunnen komen. Ik vertel hen wel dat Brugge een grote club is. Voor mij zelfs de grootste, vanwege de manier waarop men er werkt, ook al werden we geen kampioen. Ik vertel hen ook dat het leven er iets complexer is. Er is minder sociaal contact, het is er kouder, het regent vaak – maar ik heb er toch mooie jaren meegemaakt.’
Hoe kijk je terug op die vier jaar?
VÁZQUEZ: ‘Ik ben er rijper geworden als profvoetballer en als mens. Voor ik naar Brugge kwam, had ik nog maar weinig profwedstrijden gespeeld. Bij Club heb ik geleerd wat het is om voor de titel te vechten, je voor de Champions League te kwalificeren, wedstrijden in de Europa League te spelen… Ik ben verantwoordelijker geworden, ik heb een kind dat Spaans en Belgisch is. En ik heb er vrienden gemaakt naast het voetbal.’
TRANSFERBEDRAG MET BONUS
Wanneer heeft Cruz Azul je voor het eerst benaderd?
VÁZQUEZ: ‘Begin november. Mijn makelaar kent Christo Stoitsjkov goed en die is zelf een vriend van Tomas Boy. Het eerste contact kwam er door bemiddeling van Stoitsjkov. Boy heeft een video van mij gezien en mijn spelstijl beviel hem. Daarop heb ik Bart Verhaeghe, Vincent Mannaert en ook Michel ingelicht dat ik graag naar Cruz Azul ging.’
Waarom hebben de onderhandelingen nadien nog zo lang aangesleept?
VÁZQUEZ: ‘Omdat Brugge veel geld wilde voor een transfer en Cruz Azul zo veel niet wilde betalen. Klassiek… Uiteindelijk heeft Vincent een bedrag voorgesteld met een bonus als ik een bepaald aantal wedstrijden zou spelen. Toen is de transfer afgerond.’
Twee maanden onderhandelen: leverde dat geen spanningen op?
VÁZQUEZ: ‘Het was een onzekere periode, maar de relatie met Brugge is nooit gespannen geweest, omdat beide partijen het spel eerlijk hebben gespeeld. Zij eisten dat ik tot het laatste moment alles zou geven, ook al hield dat een risico in op een blessure en het afspringen van de transfer – dat is de wet van het voetbal. En ik heb hen gezegd dat ze op mij konden rekenen, maar dat ze me ter compensatie wel moesten laten gaan, zodra er een goed bod was.’
Tijdens die match tegen Anderlecht wist je nog niet dat het je afscheid aan blauw-zwart zou zijn…
VÁZQUEZ: ‘Inderdaad. Tegen Kortrijk heb ik niet meer gespeeld omdat de transfer naderbij kwam, maar het is allemaal niet zo snel gegaan. Cruz Azul wou het transferbedrag in termijnen betalen, Brugge wilde alles in één keer. Ik heb dan aan Vincent gezegd dat ik liever naar Barcelona zou gaan om de kerst met mijn familie door te brengen. Afhankelijk van wat er uit de bus zou komen, zou ik het vliegtuig nemen naar Mexico of naar de ploegstage van Club in Marbella gaan. Vincent zei dat ik me geen zorgen moest maken, dat het wel in orde zou komen.’
Was je liever in andere omstandigheden vertrokken?
VÁZQUEZ: ‘Ja. Ik heb wel afscheid kunnen nemen van enkele ploegmaats, maar niet zoals ik het gewild had. Maar ik zal daar nog wel de kans voor krijgen tijdens de match tegen Oostende op 22 mei.’
PRATEN MET MICHEL
Hoe volg je Club vanuit Mexico?
VÁZQUEZ: ‘Via het internet. Ik probeer alle wedstrijden te zien, al is dat door het tijdsverschil soms moeilijk. Als Club om zes uur ’s avonds speelt, dan is het hier elf uur ’s ochtends. Dan bekijk ik na mijn ontbijt de wedstrijd op de computer. Maar als ze al om halfdrie spelen, dan is het hier halfacht, dat is vroeg, zeker als ik de avond voordien zelf gespeeld heb.’
Heb je nog contact met je ex-ploegmaats?
VÁZQUEZ: ‘Ja, vooral met de Zuid-Amerikanen, Felipe, José, want het is gemakkelijker als je dezelfde taal spreekt. Maar ik praat vooral met Michel, omdat ik de spelers niet wil storen. De dagen voor een match spreken we elkaar geregeld en een uurtje voor de wedstrijd wens ik hem veel succes.’
Dat je vertrokken bent zonder titel, is dat een groot gemis?
VÁZQUEZ: ‘Ja, dat is heel jammer. We hebben alleen maar een beker gewonnen, maar de mensen wilden het kampioenschap en dat is ons niet gelukt. We waren er twee jaar dicht bij.’
Hoe zie jij je toekomst in Mexico?
VÁZQUEZ: ‘Ik zie me hier momenteel wel mijn contract uitdoen. Ik heb hier een nieuw leven en ik ben gemotiveerd. Ik heb zin om hier te tonen wie ik ben en hier mooie herinneringen na te laten voor de mensen, net zoals ik dat in België heb gedaan.’
DOOR THOMAS GOUBIN IN MEXICO-STAD – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Er waren ook clubs uit Spanje geïnteresseerd, maar die konden mijn salaris of mijn transfer niet betalen.’ VÍCTOR VÁZQUEZ
‘Ik heb wel afscheid kunnen nemen van enkele Brugse ploegmaats, maar niet zoals ik het gewild had.’ VÍCTOR VÁZQUEZ
‘Ze zijn hier erg professioneel maar laten je toch veel vrijheid. Er zijn minder normen en regels dan in België.’ VÍCTOR VÁZQUEZ
