2016 was ook het jaar van de opkomst van Dominique Lobbestael en zijn Footballheroes. ‘AS Roma toonde al een aantal van mijn werken op zijn sociale media.’ Een duiding van de man zelf.
Het begon met Mathew Ryan. En daarna volgden vele anderen. Onder meer de Rode Duivels Christian Benteke, Radja Nainggolan en Thorgan Hazard bezitten intussen een artwork van zijn hand. Maar er was ook het project voor de Paralympics én er was de tifo van 70 bij 20 meter en 170 kilogram naar aanleiding van 125 jaar Club Brugge.
2016 was ook het jaar van de opgang van Footballheroes. De man achter het merk is Dominique Lobbestael, die jarenlang artdirector was bij Sport/Voetbalmagazine. ‘Het is begonnen als spielerei’, zegt de West-Vlaming. ‘Ik was een nieuwe stijl aan het zoeken voor de 45e editie van het Panini-album: hoe kon ik iets brengen wat nog nooit eerder was gedaan? Zo ben ik beginnen te aquarelleren, tekenen en grafisch experimenteren met allerlei materialen en dragers. De rest is ondertussen geschiedenis.’
EXPERIMENT
Voor zijn voetbalartworks baseert Lobbestael zich op foto’s van spelers. ‘Die beelden koop ik aan bij Belga Image, dat me van het begin af aan steunde in mijn creatief proces’, vertelt hij. ‘Het gaat er mij om de emotie, de blik of de beweging van de sporter in beeld te brengen op een manier, in een stijl die je niet terug kan vinden in de fotografie. Het moet meer zijn dan dat, exclusiever en unieker. Toen ik mijn allereerste experiment, een artwork van Mathew Ryan, op de sociale media zette en zag dat het snel werd opgepikt, was dat voor mij een bevestiging van iets wat ik al veel langer vermoedde. Ik weet nog goed dat ik de woensdagnacht om halftwaalf een berichtje van Ryan zelf kreeg: Can I get a copy of this somehow? We spraken af in het Vero Caffè in Brugge en daarna is de bal aan het rollen gegaan. De dag erna reageerde JoséIzquierdo al, en anderen volgden: Felipe Gedoz, Brandon Mechele, Hans Vanaken, Brecht Dejaegere, Björn Engels, Jelle Van Damme, Tuur Dierckx, Junior Edmilson en Mbaye Leye onder meer. Bij Lior Refaelov ben ik zelfs zelf het werk bij hem thuis gaan ophangen’, lacht hij.
‘Dat was het begin, maar intussen is daar van alles bijgekomen wat ik niet voor mogelijk hield. Sporters en ook bedrijven komen bij mij langs met de meest uiteenlopende vragen. Ze herkennen in mijn stijl een stukje van wat zij willen uitstralen met hun brand. Vuur, passie, emotie, heldendom. Zo mocht ik voor Club Brugge posterdesigns voor de jeugdacademie en het logegebouw ontwerpen en kan je mijn designs in het Brugse terugvinden op de affiches en bannering ter ere van de Expo 125 jaar Club Brugge. Ook AS Roma toonde al een aantal van mijn werken op zijn sociale media.’
WORKAHOLIC
Dat de sportniche mogelijkheden bood, wist hij wel. ‘Absoluut. Sporters worden verheerlijkt, het zijn idolen met een sterrenstatus, maar in de artistieke sfeer wordt daar eigenlijk zogoed als niets mee gedaan. En van bij Sport/Voetbalmagazine wist ik ook: die jongens zijn vrij toegankelijk, makkelijk in de omgang en ze staan open voor leuke ideeën.’
2016 werd zo een hectisch jaar. ‘Ik werkte zowat het hele jaar door, nam slechts zes dagen verlof maar ik deed het met zo veel plezier dat het niet als werken aanvoelt. Wel moet ik opletten dat mijn gezin er niet te veel onder gaat lijden. Niet zelden word ik midden in de nacht wakker met een idee, sta ik op of begin ik te werken. Ik ben, vrees ik, een workaholic.’
Het laat hem toe volledig zelfstandig te zijn. ‘Ik ben altijd al met kunst bezig geweest, maar om daarvan te kunnen leven… da’s andere koek. Net daarom ontstond Footballheroes. In mijn sportsart lijkt het wel alsof alles waar ik gedurende twintig jaar mee experimenteerde tot leven komt. De puzzelstukken vallen ineen. Maar naast het commerciële luik is er ook dat van de kunstenaar Lobbestael: creëren vanuit het niets, gedichten van Fernando Pessoa omzetten in tekeningen, maatschappijkritische onderwerpen in beeld brengen, dat soort dingen. Ooit liet ik mijn zus, die dokter is, bloed van mij afnemen om daarmee dan een van mijn tekeningen van Jeroen Brouwers te bespuiten met een injectienaald naar aanleiding van het boek Bezonken Rood. In mijn laatste artwork probeerde ik dan weer het beste van twee werelden te combineren. Het werk van Dries Mertens is daar een mooi voorbeeld van. De torso is opgebouwd uit de clubs waar hij ooit speelde en de prijzen die hij er won. Dat is waar ik momenteel aan werk: beelden creëren die op het eerste gezicht perfect lijken maar eigenlijk opgebouwd zijn uit allerlei details, materialen en/of technieken. Het zijn stuk voor stuk perfect afgewerkte producten, feilloos verlijmd tussen twee glasplaten volgens een zeer duur en duurzaam gepatenteerd Zwitsers procedé. Allemaal zijn het unieke exemplaren: er bestaat er altijd maar één van. Zelfs mijn posterdesigns blijven op één exemplaar bestaan. Zo hernieuw ik mezelf. Ik ben al verscheidene keren gecontacteerd geweest om mijn artworks of designs te reproduceren, maar daar doe ik onder geen enkele voorwaarde aan mee. Dat interesseert mij niet. Ik blijf exclusief.’
Wat brengt 2017? ‘Er zijn een aantal heel grote projecten lopende, ook een aan de andere kant van de oceaan, maar daar kan ik nog niks over kwijt. Waar het zal eindigen, weet ik eigenlijk zelf niet. Hopelijk niet in mijn achtertuin.’ (lacht)
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – FOTO BELGAIMAGE – BENOIT DOPPAGNE
