Jean-Luc Dompé is het witte konijn bij KAA Gent. Een risicobelegging, een stevige gok of dan toch een onmiddellijke meerwaardespeler? Slaagt Yves Vanderhaeghe er in deze woelwater te temmen? Niet eenvoudig, want veel trainers beten hun tanden al stuk op de Franse bliksemschicht.
Wat bedremmeld stond hij langs de zijlijn van de Oost-Vlaamse eersteprovincialer KVE Drongen, aan de zijde van een vriend. Na de eerste helft van de tweede oefenwedstrijd gaf Yves Vanderhaeghe rust aan Jean-Luc Dompé (22), die op zijn pet als opschrift ‘icon’ droeg, de dag na de ondertekening van zijn tweejarige overeenkomst. Duidelijk onwennig, zoekend naar een plaats in alweer een nieuwe omgeving, want de flitsenvoetballer kende al beide zijdes van de medaille in zijn prille profloopbaan.
Komeet
Een goede zet was het van Philippe Bormans, als algemeen manager van STVV, om in de zomer van 2015 voor een opleidingsvergoeding van amper 180.000 euro de rechtsbuiten weg te halen bij Valenciennes FC. Zeker omdat de Franse bliksemschicht zich kort daarop nog in de kijker speelde met de U20 op het prestigieuze en internationale beloftetoernooi van Toulon. Marseille lag op de loer, maar kwam te laat voor de speler die zeventien duels had afgewerkt en einde contract was. Een driejarig contract lonkte op Stayen, in de wetenschap dat de flankaanvaller aanvankelijk dacht bij Standard terecht te komen en die boodschap ook zo verspreidde via de sociale media. Deze misvatting bevestigde ook een uitspraak van toenmalig hoofdtrainer David Le Frapper, tevens zijn begeleider bij de U19. ‘De harde schijf in zijn hoofd heeft een heel beperkte capaciteit om te horen, te luisteren en te begrijpen. Het is voorbij, ondanks al onze goede raad. In ons project is geen plaats voor hem.’
Veel van zijn jeugdvrienden zijn in de gevangenis beland.
Onder de vleugels van Yannick Ferrera schiet Dompé samen met Edmilson Jr. als een komeet omhoog. Door zijn bevliegingen beleeft hij een opmerkelijk debuut. ‘Een klasse apart’, oordeelt de Brusselaar, die zijn flankspelers veel vrijheid geeft en hen acties laat maken op snelheid en behendigheid. Verdedigende blokken worden kapot gespeeld. ‘Jean-Luc is een schitterende voetballer. Hij ligt goed in de groep, communiceert perfect en kan een leider worden.’ Na het vertrek van Ferrera in september 2015 richting Luik stapelt Dompé de lichte blessures op. De pingelaar haalt enkel nog het nieuws wanneer hij met zijn Mini Cooper tegen een boom knalt.
Brokkenpiloot
Daniel Van Buyten haalt in januari 2016, via makelaar Roger Henrotay, Dompé dan toch naar Sclessin, voor een transfersom van bijna 2 miljoen euro plus een percentage bij een eventuele doorverkoop. De jonge controlerende middenvelder Alexis de Sart maakt net als rechterflankspeler Damien Dussaut de omgekeerde beweging. De oud-Rode Duivel, gehaald als raadgever van voorzitter Bruno Venanzi, haalt daarmee zijn slag thuis met een contract tot 2019 voor Dompé. Ferrera zet dan weer het bestuur onder druk voor zijn poulain Edmilson Jr. Een dubbelslag als vervangers voor Anthony Knockaert, waarbij men hoopt op de bevestiging van hun complementariteit en showgehalte. ‘Alleen wanneer ik veel vrijheid krijg, kan ik het me best ontplooien. Ik haal mijn inspiratie bij Cristiano Ronaldo. Het is voor mij gemakkelijker om een schaarbeweging uit te voeren dan een eenvoudige kap’, zegt de in de Parijse regio opgegroeide flankaanvaller, die in de Franse tweede klasse was gelanceerd door oud-international Bernard Casoni. ‘Jean-Luc kan alles in vuur en vlam zetten.’ Dat lukt slechts eenmaal, in maart 2016, bij de bekerfinale in het Koning Boudewijnstadion, waar Dompé (met rugnummer 10) na een knappe dubbelpass met Ivan Santini voor de openingstreffer zorgt met rechts en uiteindelijk de Cofidis Cup in de hoogte mag steken.
Maar aan de boorden van de Maas is er niet langer sprake van echte passie tussen Ferrera – die werd gehaald via technisch directeur Olivier Renard – en Dompé, wiens nukken hij meer dan beu was. Wegens onprofessioneel gedrag en onvoldoende inzet op training wordt de Franse winger in augustus 2016 met Mohamed Yattara en Renaud Emond naar de B-kern verwezen. Die ziet echter het probleem niet van zijn vedetteneigingen, lacht hardop met de straf en begint overal rond te vertellen dat hij een protégé is van Big Dan.
Niet veel later botst het ook met de directe aanpak van de Servische trainer Aleksandar Jankovic. Gevolg: vaak te laat komen op training, totaal geen zelfdiscipline en nonchalance in plaats van dadendrang. Dompé blijft dus in hetzelfde bedje ziek. Een mogelijke reden kan zijn dat hij opgroeide in een verhitte wijk van het 91e departement, waar veel van zijn jeugdvrienden in de gevangenis zijn beland en hijzelf op zijn dertiende al het ouderlijke nest verliet voor een opleidingscentrum in Sochaux, op 450 kilometer van de Parijse rand. ‘Ik had het geluk altijd mijn grote broers te kunnen rekenen om me de juiste weg te wijzen. Zij lieten me vrij, maar ik diende hen altijd te vertellen waar ik naartoe ging en wanneer ik thuis zou komen. Veel heb ik aan hen te danken, ook al vermoed ik niet dat ik zou overgaan tot stommiteiten.’
Zijn reputatie van brokkenpiloot wordt echter verder gezet bij totaal mislukte uitleenbeurten aan KAS Eupen (tussen januari en juni 2017) en SC Amiens (afgelopen seizoen). Jordi Condom hekelt snel zijn mentaliteit en zet Dompé na slechts drie duels in de tribune. Bij de Franse tweedeklasser ging het niet veel beter, want al in oktober vorig jaar werd hij door Christophe Pélissier samen met vier ploeggenoten definitief aan de kant geschoven. Tweemaal komen dezelfde klachten over speelvogel Dompé bovendrijven: een gebrek aan maturiteit, iemand die beter zijn privéleven moet organiseren en het gemis van een professionele houding. Hoog tijd om nu eens definitief de stempel van enfant terrible en lastpak af te gooien?
‘Niet 5 voor 12, maar al 1 over 12’
‘ Jean-LucDompé weet maar al te goed voor welke loodzware opdracht hij staat’, benadrukt algemeen manager Michel Louwagie de gevoeligheid van dit transferdossier. Maar door de goede band met ‘adviseur’ en goede vriend Roger Henrotay werd toch een deal gesloten. ‘Dompé is een twijfelgeval. Hij blijft een profvoetballer met ongelofelijk veel troeven: bijzonder snel, zeker op de eerste meters, heel vinnig en technisch behoorlijk. Die explosiviteit valt moeilijk te vinden en zorgt voor verschil. Naar natuurlijk zitten we ook met zijn wispelturig karakter. Met de juiste discipline moet hij aan de top komen. Een mooie uitdaging, om te zien of Dompé dat kan opbrengen. De bal ligt in zijn kamp, want hij zit toch stilaan aan zijn ultieme kans. Voor hem is het niet 5 voor 12, maar al 1 over 12. Dompé zal zich vooral professioneel moeten opstellen en de juiste werkethiek tonen, wat hij vroeger niet altijd deed. Jean-Luc verkeerde in een uitzichtloze situatie. Het is een nu-of-nooitgeval.’
