De Yellow Tigers veroverden op het EK voor vrouwen de harten van de Belgische sportliefhebbers. Aanvalster Lise Van Hecke over een historische volleybalweek.

Amai, dit is ongelooflijk”, was het eerste wat Lise Van Hecke zaterdagavond uitbracht na de overwinning tegen uittredend Europees kampioen Servië. Het was een fantastisch einde van een uitzonderlijk parcours. Van Hecke, een van de Belgische uitblinksters op het EK, blikt dan ook tevreden, maar toch een klein beetje met een dubbel gevoel terug op de vijf eindrondewedstrijden van de Yellow Tigers.

Van Hecke: “We vertrokken naar het EK met als doel de eerste ronde te overleven door als tweede te eindigen in de pouleronde. Dat was realistisch na onze goede voorbereiding in de Euro League. We versloegen Duitsland en Servië een paar keer en haalden de finale. Die resultaten gaven ons vertrouwen met het oog op wat moest komen.”

België begon nochtans aarzelend aan zijn EK. In de confrontatie met Frankrijk, vooraf meteen bestempeld als een sleutelwedstrijd, kwamen de Tigers moeizaam uit de startblokken. “We wisten dat het geen eenvoudige opdracht zou worden. In de voorronde hadden we al eens van Frankrijk verloren, waarna we thuis de scheve situatie moesten rechtzetten. Waarom het in de eerste set op het EK niet lukte? Dat is moeilijk te zeggen, maar misschien waren het toch de zenuwen, die altijd meespelen tijdens de eerste wedstrijd op zo’n toernooi. Het belangrijkste was echter dat we ons snel herpakten en vanaf set twee de match onder controle hadden. We gingen uit van onze eigen kracht, van ons eigen spel, en dan bleek dat we sterker zijn dan de Fransen.”

België speelde niet zijn beste wedstrijd, maar won. “En dat was het belangrijkste”, weet Van Hecke. “Verlies je, dan kom je meteen onder druk. Nu konden we meer relaxed aan de volgende wedstrijd beginnen.” Die volgende wedstrijd, tegen gastland Zwitserland, heette een makkie, maar ondanks de 3-0-cijfers boden de Zwitsers meer weerwerk dan verwacht. “We kwamen hen al tegen in de WK-kwalificatie, maar toen waren die meisjes nog maar een paar weken aan het trainen. Ze hadden op weg naar ‘hun’ EK duidelijk progressie gemaakt. Ze volleybalden heel georganiseerd, maar qua individuele capaciteiten konden ze hun voet niet naast de onze zetten.”

Talent en cohesie

Doel bereikt en niets te verliezen tegen Italië, klonk het. “We vatten de wedstrijd inderdaad aan met de ingesteldheid vrijuit en zonder stress te volleyballen”, bevestigt Van Hecke. “Alles mocht, niets moest. Organisatorisch en tactisch hebben we tegen Italië onze beste wedstrijd gespeeld. Dankzij het scoutingwerk van onze staf wisten we perfect hoe we de gevaarlijkste aanvalsters konden lamleggen. We speelden het ideale ploegspel dat nodig is in dé ploegsport bij uitstek.”

De Yellow Tigers toonden tegen het nummer vier van de wereld twee belangrijke kwaliteiten: talent in combinatie met cohesie. “Veel speelsters volleyballen al samen van in de jeugdselecties. Bovendien zijn we met deze groep al een drietal jaar hard aan het werken. We kennen elkaar door en door en zijn echte vriendinnen. Het aanwezige talent kon zich onder meer ontwikkelen in de Volleybalschool. De meeste meisjes trokken naar Kieldrecht of Gent, waar ze ons een week konden aanbieden met twintig trainingsuren. Daarna zetten veel speelsters de stap naar het buitenland om helemaal professioneel met volleybal bezig te zijn. Zo konden we groeien als individu én als team.”

In de kwartfinale kruisten de Belgische vrouwen opnieuw de degens met Frankrijk. België begon als favoriet tegen een team dat het eerder in de week al “onder controle had”, zeker door de twee dagen extra rust. “De Fransen hadden een megavijfsetter achter de rug, dat klopt”, zegt Van Hecke. “Ze waren dus misschien enerzijds vermoeid, maar ze zaten anderzijds nog vol adrenaline. Wij kwamen eigenlijk nooit in de match, alleen de vijfde set wonnen we overtuigend. We omzeilden de klip hoofdzakelijk op karakter, dankzij onze vechtlust.”

Opvallend tegen Frankrijk was de donderpreek van coach Gert Vande Broek tijdens een time-out. “Om ons wakker te houden of ons erop attent te maken dat het beter moet, kan Gert wel eens uitvliegen. Ik denk dat zijn uitbrander ons die wedstrijd heeft doen winnen. Gert is de bezieler van dit project, de man die het heeft opgestart. Zijn rol in het succes is niet te onderschatten.”

Mentale weerbaarheid

Vrijdagavond leek de finale lange tijd te wenken voor de onoverwinnelijke tijgerinnen, maar uiteindelijk werden ze een halt toegeroepen door Duitsland. De Belgische speelsters lieten zich door de ruim 8000 toeschouwers – Van Hecke: “dat was gewoon kicken” – in Berlijn niet overweldigen. “We zijn een emotionele ploeg en zo’n publiek geeft ons een boost. De stress lag eerder bij hen. Wij moesten het gewoon afmaken, maar dat hebben we niet gedaan.”

Een 2-0 uit handen geven doet pijn, getuigt Van Hecke. “We hebben een unieke kans laten liggen op de finale van het EK.” Hoe kon het nog mislopen? “Met de Duiters ben je nooit klaar. Ze blijven vechten en hun organisatie behouden, ook op cruciale momenten. Wij begonnen net foutjes te maken op een ogenblik dat het niet mag.” Een gebrek aan ervaring bij een jonge ploeg, heet dat dan. “Ja, maar we mogen ons daar niet achter blijven verschuilen. We moeten stappen vooruitzetten.”

Een eerste stap werd meteen gezet in de strijd om het brons. Servië gold voor aanvang van het EK als een van de grote kanshebbers op eindwinst, maar onder meer dankzij 35 punten van toernooitopscoorster Lise Van Hecke pakte België na alweer een marathonthriller de verdiende podiumplaats. De nederlaag tegen Duitsland viel de Belgische volleybalsters zwaar, maar in hun slotwedstrijd toonden ze een grote mentale weerbaarheid en maturiteit. Ziedaar nog twee kwaliteiten van een topploeg als de Yellow Tigers.

DOOR ROEL VAN DEN BROECK – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“Gert is de bezieler van het project.” Lise Van Hecke

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content