Niet het arrest-Mitu, maar een merkwaardige passiviteit van de KBVB in 2005 én blunders nadien hebben geleid tot de bevriezing van het bondsdossier over gokchinees Zheyun Ye.

R ené Verstringhe, bondsprocureur van de KBVB, start zijn onderzoek op 19 februari 2006. Hij doet dat met een verhoor van Patrick Deman, de ontslagen hulptrainer van Lierse die zich in ruil voor kwijtschelding van straf zélf is komen aanbieden.

Twee weken zijn dan verstreken sinds de veelbesproken Panorama-reportage over de Chinese gokmaffia, anderhalve maand sinds een opmerkelijke artikelenreeks in Humo, dik drie maanden sinds de publieke uitlatingen van Roland Duchâtelet en Leo Theyskens na aanwijzingen van gokmanipulatie bij de wedstrijd STVV-La Louvière (1-3), zeven maanden sinds de allereerste onthullingen in Sport/Voetbalmagazine, en tien (sic) maanden sinds Verstringhe persoonlijk door een bestuurder uit het Belgische voetbal van het vermoeden van bedrog op de hoogte is gebracht. Dat gebeurde eind april 2005. Het gerucht loopt dan al enkele maanden dat een Chinese textielhandelaar in een of meer clubs probeert te infiltreren. Clubs waarvan zeker is dat ze toentertijd rechtstreeks of via een tussenpersoon zijn benaderd door Zheyun Ye, zoals de Chinees heet, zijn Verbroedering Geel, Germinal Beerschot, Charleroi, Bergen, Roeselare, Kortrijk, Ronse en waarschijnlijk ook Moeskroen. Veel meer dus dan alleen Lierse en La Louvière.

Open kaart met Jan Peeters

Aanleidingen genoeg dus, maar toch doet het bondsparket niets. Een verklaring daarvoor is nooit gegeven, maar misschien speelde dit wel mee : kort nadat de bondsprocureur is ingelicht, gaat David Delferière als zelfstandig consulent aan de slag bij La Louvière. Delferière, van beroep humanresourcesmanager bij Dexia, is een zwaargewicht uit het Belgische voetbal : hij is ondervoorzitter van de KBVB en maakt deel uit van het strategisch comité onder leiding van Anderlechtvoorzitter Roger Vanden Stock dat de bond moet hervormen. Na het ontslag van clubmanager Stéphane Pauwels vraagt Filippo Gaone, voorzitter van La Louvière, Delferière om in het niemandsland op Tivoli administratief orde op zaken te stellen.

Het zijn de hoogtijdagen van Ye en Delferière ontkent niet dat hij hem er ook heeft gezien. Hij verklaart zelfs hierover altijd open kaart te hebben gespeeld met bondsvoorzitter Jan Peeters. Op 26 oktober 2005 geeft de bobo zijn opdracht onverwacht terug aan Gaone. Volgens insiders omdat hij zaken heeft gezien en gehoord die hem zijn reputatie kunnen kosten. Delferière geeft achteraf toe dat hij zich daar inderdaad zorgen om maakte. Het weekend voordien heeft La Louvière Lierse geklopt met 1-0, een bal door de benen van Cliff Mardulier. Het is de eerste wedstrijd onder Gilbert Bodart, die twee dagen voordien in het bijzijn van Delferière op het kantoor van advocaat Laurent Denis als de nieuwe trainer is aangesteld. Drie dagen na Delferières ontslag wordt STVV-La Louvière gespeeld.

Jan Peeters stuurt zijn kat

Het is ook tijdens Delferières en Ye’s aanwezigheid op Tivoli dat Roger Vanden Stock de transfer van Silvio Proto van La Louvière naar Anderlecht doordrukt. Hij dwingt zijn aarzelende manager Herman Van Holsbeeck om te onderhandelen met Pietro Allatta, de makelaar van Proto van wie op dat moment in het voetbalmilieu geweten is dat hij optreedt als de rechterhand van Ye. Het heeft er sterk de schijn van dat ook voor Vanden Stock, op dat moment net als Delferière ondervoorzitter van de KBVB, een kordaat optreden van het bondsparket vervelend zou zijn geweest. Ook Jan Peeters vindt het onderzoek van zijn eigen bond blijkbaar hinderlijk. Wanneer de controlecommissie hem in het voorjaar van 2006 als getuige oproept, stuurt hij tot tweemaal toe zijn kat. De op zijn pensioen afstevenende voorzitter, zelf een rechter geweest, weigert voor het onderzoek naar de grootste corruptiezaak uit de geschiedenis van het Belgische voetbal terug te keren uit Duitsland, waar hij met vijfsterrenbehandeling van het WK geniet.

Herman Wijnants zwijgt

En nog is dat niet alles, want voor meer bobo’s blijkt de passivitieit van het bondsparket welkom. Ook Herman Wijnants, sterke man van Westerlo en lid van het uitvoerend comité, de hoogste bondsinstantie, wordt opgeroepen voor een woordje uitleg. In maart 2006 had hij in een kranteninterview gezegd dat al veel eerder dan Duchâtelet en Theyskens mensen van de bond naar het gerecht waren gestapt. De draagwijdte van deze voor de KBVB uiterst belastende uitspraak wordt nooit goed ingeschat. Tegenover de controlecommissie weigert Wijnants bars elke medewerking. De vraag wie hij wil beschermen, blijft tot op vandaag onbeantwoord.

Bovenop al deze blijken van onwil, komen nadien de juridische blunders van bondswege. Midden 2006 gooit de advocaat van de KBVB het op een akkoord met Luc Misson, de advocaat van de ex-Liersespelers Marius Mitu, Laurent Fassotte en Igor Nikolovski. Misson vecht aan dat de KBVB straffen kan vorderen tegen zijn cliënten terwijl de strafzaak (bij de burgerrechtbank) nog loopt. De bondsadvocaat belooft zijn Luikse confrater dat de KBVB zijn procedures stopzet tot de rechter in kortgeding zich hierover uitspreekt. Dat gebeurt uiteindelijk op 14 februari 2007 : de rechter geeft Misson gelijk. Een precedent is geschapen en de controlecommissie van de KBVB neemt op 21 maart 2007 de enige wijze beslissing die haar nog rest : de zaak voor onbepaalde tijd uitstellen. Concreet betekent dat : tot de strafzaak helemaal is afgehandeld. Daar gaan gauw een paar jaar overheen.

door jan hauspie

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content