“Er zijn fouten gemaakt, maar die wegen niet op tegen al het positieve.” Zo vatte KBVB-voorzitter François De Keersmaecker de conclusie samen van de raad van bestuur die zich vrijdagurenlang over het bekritiseerde beleid van CEO Steven Martens had gebogen. Het bestuur herbevestigde het vertrouwen in zichzelf en in de directie. Geen ontslag dus voor Martens en/of zijn rechterhand Bob Madou. Wel zal de raad van bestuur de directie voortaan strenger controleren. Over hoe dat moet gebeuren organiseert de KBVB begin oktober een strategische sessie, kondigde De Keersmaecker aan. Daarmee gaf hij impliciet toe zelf tekort te zijn geschoten in zijn controlerende taak, wat de verantwoordelijkheid voor het geldverslindende beleid minstens gedeeld maakt.
De bondsvoorzitter bleef kort van stof. Nee, er was niet gesproken over de contracten van Martens, Madou en bondscoach Marc Wilmots. En nee, ook over het nodeloos gereserveerde hotel in Brazilië was het niet gegaan. Waarop hij de verwarring nog wat groter maakte door te zeggen dat het niet over een hotel voor de spelersvrouwen ging. Waarover dan wel? Dat hield hij liever “intern”. Navraag leert dat niet alleen partners, vrienden en familie van de spelers op het hotel konden intekenen, maar ook familie van de technische staf en zelfs de bobo’s van het uitvoerend comité. Een pak meer mensen dan alleen Nicolas Cornu blijkt zich met de reservatie te hebben gemoeid, wat van het ontslag van de teammanager een erg vervelend dossier maakt voor de kennelijk niet op transparantie gestelde De Keersmaecker.
Eerder vorige week had de voorzitter al de indruk gewekt de hele zaak in de doofpot te willen stoppen tijdens een miniconclaaf met enkele leden van het uitvoerend comité. Dat de agenda tot in zijn details vooraf uitlekte in een krant, laat vermoeden dat zelfs in de zeer dichte omgeving van De Keersmaecker niet iedereen op dezelfde golflengte zit. Het conclaaf draaide overigens wel uit op een succes voor de voorzitter: hij slaagde erin het haast zekere ontslag van Madou – een zoenoffer waarmee zelfs Anderlechtman Philippe Collin akkoord ging – af te wenden.
Ondanks het herbevestigde vertrouwen blijft de belangrijkste vraag onbeantwoord: hoe zit het met het onderlinge vertrouwen binnen het zevenkoppige directiecomité zelf? Meer dan één directielid zou moeite hebben met Martens’ beleid en de vuile was via het uitvoerend comité naar buiten hebben gebracht in de hoop eindelijk gehoor te vinden. In een moderne bedrijfsstructuur als die van de KBVB is de conclusie dat een CEO faalt als topmanager als hij niet zijn hele directie op dezelfde lijn krijgt. Vooralsnog grijpt Martens niet in, noch doet de raad van bestuur dat wegens zelf te veel boter op het hoofd. De Keersmaecker gaf eerder toe dat hij ook bonussen opstrijkt, en hij is niet de enige. In minstens één geval aanvaardde een bestuurslid zelfs een auto. Voor zijn vrouw nota bene: zelf had hij er al een van zijn club.
DOOR JAN HAUSPIE
Eén bestuurslid aanvaardde een auto voor zijn vrouw.
