Zondag overleed Jean-Pierre Detremmerie (75), ex-voorzitter van Royal Excelsior Moeskroen. Een in memoriam.

Het is met groot respect en zeker ook met een glimlach dat we terugdenken aan Jean-Pierre Detremmerie. Ooit schreef hij ons een brief als reactie op een advertentie van een automerk waarin voor de aandachtige kijker een zweem van een blote vrouwenborst te zien was. Hij dreigde zijn abonnement op Sport/Voetbalmagazine op te zeggen als dat nog één keer zou gebeuren. Toen we hem jaren later tijdens een lang gesprek vroegen of hij daar nog last van had, antwoordde hij zowaar: ‘Ik weet dat seks goed verkoopt, maar ik vind niet dat het met sport vermengd mag worden. Het hoort niet thuis in een magazine dat in handen van de jeugd komt. Striptease voor de wedstrijd om enkele toeschouwers meer te lokken, zal je in Moeskroen nooit zien.’

In datzelfde gesprek vertrouwde hij ons zijn levensverhaal toe. Zijn ouders waren straatarm, vertelde hij. Er lag thuis niet eens een vloer. Zijn moeder was een Française die een dramatisch leven kende en overleed toen hij zeven was; zijn vader, van West-Vlaamse origine, was een bultenaar en stierf drie jaar later. Hij verbleef daarna in een weeshuis in Aartrijke. Om zijn studie te bekostigen, ging hij later onder meer op boerderijen werken. ‘Wie honger heeft geleden en een tijd van het OCMW leefde,’ zei hij, ‘weet wat de echte waarden in het leven zijn.’ Daar kwam volgens hem zijn dynamiek en zijn sociale reflex vandaan. Hij werd regent Germaanse talen, gaf les in het college van Edingen, was sportmedewerker voor het regionale dagblad Nord Eclair en ging in de politiek. Onder zijn burgemeesterschap (1980-2006) maakte de gemeente Moeskroen op alle vlakken een gigantische vooruitgang.

Dat gebeurde aanvankelijk ook met de voetbalvereniging Excelsior, die met zijn steun vanuit provinciale opklimt tot in de eerste klasse en zelfs de UEFA Cup. De club groeit met vrijwilligerswerk, stadhuispersoneel en overheidssteun. Kritiek daarop counterde hij tegen ons ooit met: ‘Zouden ze liever hebben dat ik de subsidies voor deze achtergestelde streek in mijn eigen zakken steek misschien?’ Geld interesseerde hem persoonlijk niet. Vanuit zijn christelijk geloof deed hij alles wat hij deed voor het welzijn van anderen. Zijn drive was enorm, zijn beschikbaarheid voor zijn stad en zijn bevolking totaal. Vakantie, zo hoorden we vaak in Moeskroen, nam le bourgmestre alleen maar om naar Lourdes te gaan. Zijn doel is van de club de vitrine van het streekproject te maken en hij droomt luidop van de absolute top en een budget van 1 miljard frank (2,5 miljoen euro). Begin 2000 verklaart hij in dit blad: ‘Ooit worden we kampioen en het zal niet zo lang meer duren.’ Zo was hij in al zijn passie: hij zag het groot en het moest snel gaan. Voor hem gold niet zoals bij Bredero ”t Kan verkeren’, maar ”t Moet verkeren’. Hoe dan ook.

Edoch, het loopt slecht af.

Na een lange overlevingsstrijd gaat l’Excel na veertien seizoenen in de eerste klasse failliet. En wanneer le bourgmestre na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 het stadhuis moet verlaten, houdt het gerecht de ‘verdachte financiering van de club vanuit het stadhuis’ tegen het licht en wordt Detremmerie in verdenking gesteld van fraude, valsheid in geschrifte en misbruik van gemeenschapsgoederen. Hij wordt zelfs uit zijn partij gezet – uit het Centre démocrate humaniste (cdH).

De voorbije jaren leefde hij teruggetrokken in zijn familiekring. Enkele keren probeerden we hem nog telefonisch te bereiken, maar tevergeefs. We hoorden dat hij sukkelde met zijn gezondheid, dat hij af en toe ging bidden in een klein benedictijnenklooster in Tourcoing en dat hij nog altijd vond dat hij niets fout deed en zou blijven strijden voor gerechtigheid.

Tot afgelopen weekend. Zondagochtend trof zijn echtgenote hem thuis dood aan. Hij had zelf een einde aan zijn leven gemaakt. Moegestreden. Deze week, dinsdag, zou hij te horen krijgen of hij wel of niet voor de correctionele rechtbank zou moeten verschijnen.

Dinsdag werd hij begraven.

Rust in vrede, Bourgmestre.

DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – FOTO BELGAIMAGE

Zijn drive was enorm, zijn beschikbaarheid voor zijn stad en zijn bevolking totaal.