Leg jij je pyjama ’s avonds op de verwarming, zodat hij lekker warm is als je hem aantrekt?

‘Dat is meer iets voor mijn verloofde. Als we ’s avonds in de zetel zitten, staat zij honderd keer recht om haar kersenpitkussentje te gaan opwarmen in de microgolf. (lacht) Gek word ik daarvan. Ze neemt dat kussentje ook mee naar boven, terwijl ik veel liever koud in mijn bed kruip. Volgens mij slaap je dan het beste. Daarom draag ik ’s nachts ook enkel een T-shirt.’

Had jij als kind een favoriete teddybeer?

‘Die staat zelfs nog op mijn nachtkastje. Ik denk dat het een konijntje was, maar dat zie je nu niet meer; het beestje is helemaal afgeleefd. In onze logeerkamer staat ook nog een reuzenbeer. Die is een halve meter groot en draagt een schattig mutsje en een tut in zijn mond. Als kind was ik daardoor gefascineerd; je zag zulke exemplaren vaak op de kermis.

‘Eigenlijk had ik vroeger veel pluchen dieren. In het echte leven hou ik nochtans niet zo van beesten. Maar intussen zit ik wel opgescheept met een kat. Alexia zaagde daar maandenlang voor. Uiteindelijk gaf ik haar als kerstcadeau een kattenmandje, om te laten weten dat ik mijn protest opgaf. Nu hebben we Suzanne. In het begin kreeg dat beestje mij gemakkelijk kwaad; ze liet geregeld een plasje achter waar het niet hoefde en ze krabde onze stoelen en onze dure, lederen zetels kapot. Maar intussen is ze op de goede weg. Als ze tegenwoordig op mijn schoot kruipt, krijgt ze een wrijfke.’

Wanneer kocht jij voor het laatst postzegels?

‘Een paar jaar geleden. Ik ben thuis wel diegene die postzegels meebrengt als we er nodig hebben. Mijn takenpakket in het huishouden is ruim. Ik help ook bij het schoonmaken en het afwassen. Eigenlijk sta ik zelfs meer op orde en netheid dan Alexia. Ik hield dat over aan mijn tijd op de topsportschool. Ik zat in Meulebeke op internaat en daar was discipline heel belangrijk. Je kamer moest er piekfijn zijn en om de zoveel weken moest je de gang van je verdiep schoonmaken. Dan ging mijn wekker af om kwart na zes en stond ik om halfzeven al te dweilen. Tijd om te treuzelen was er niet, want om kwart na zeven was er het appel. Dan moest je geschoren en met propere schoenen klaarstaan voor het ochtendgebed.

‘Overdag waren er ook nog taken, afwassen en de speelplaats vegen bijvoorbeeld. Eén keer moesten we met de vijf jongens van onze kamer zelfs ’s nachts de sportzaal schoonmaken; we hadden onnozel gedaan toen het al lang stil moest zijn. Maar ik had in Meulebeke een fantastische tijd.’

Wat weet je nog over je eerste date?

‘Dat ik met een vriendinnetje had afgesproken in een park. Een echte romanticus ben ik niet, maar ik heb wel mijn momenten. Toen ik pas samen was met Alexia, liet ik soms eens het bad vollopen en dan haalde ik rozenblaadjes en kaarsjes boven. Maar nu zou ze zeggen dat zoiets veel te lang geleden is. Met Valentijn gaf ik haar deze keer een beertje in chocola waarop ‘ik hou van jou’ stond. Ik kreeg van haar een cd van The Beatles. Het was er wel één die ik al had, maar daar kon ik om lachen. Mijn nonkel had die onlangs voor mij gekopieerd.

‘Vroeger had ik de bekende Beatles-cd’s in die rode en blauwe doosjes, maar op een keer raakte ik al mijn cd’s kwijt. Soms lig ik mij nog af te vragen hoe zoiets mij kon overkomen, want ik heb zo veel structuur. Waarschijnlijk legde ik mijn verzamelhoes eens op het dak van mijn auto tijdens een schoonmaakbeurt en vergat ik die achteraf terug te leggen.’

We zijn rond. Bedankt.

‘Vragen jullie in deze rubriek niet meer naar een favoriete vrouw? Ik had me nochtans voorbereid.’

Vooruit dan, omdat je aandringt.

‘Nathalie Meskens. Ze heeft uitstraling, ze is mooi én grappig. Als zij op tv komt, kíjk je.’

DOOR KRISTOF DE RYCK – FOTO BELGAIMAGE

‘In Meulebeke stond ik soms om halfzeven al te dweilen.’ – BRECHT CAPON