Formule 1 blijft een individuele sport.
DOOR jo bossuyt
De GP van Turkije leverde vorige zondag een zeer boeiende brok autosport op. Omdat McLaren een behoorlijke stap vooruit zette, bleken Lewis Hamilton en Jenson Button in de zevende race van het seizoen snel genoeg om de ongenaakbaar gewaande machines van Red Bull in het vizier te houden. Het resultaat was een race waarin vier auto’s minstens driekwart race lang in hetzelfde ritme draaiden: Webber en Vettel met hun Red Bull, Hamilton en Button met de McLaren.
Maar dan begonnen de toestanden: Vettel viel Webber aan en de Red Bulls haakten in elkaar. Over die crash kunnen we dit nummer minstens halfvol schrijven, dus doen we dat niet. Onthoud liever dat we wellicht nooit met zekerheid zullen weten hoe de vork echt aan de steel zat, maar dat de teamleiding van zowel Red Bull als McLaren niet aarzelde om de strijd tussen hun twee rijders in zelf uitgetekende banen te sturen. Of althans dat te proberen.
Bij McLaren was dat het duidelijkst: toen Button zich opmaakte om Hamilton te belagen, kregen beiden van hun teambaas de opdracht om trager te gaan rijden, zogezegd om zuiniger om te springen met de benzine. En dat al vanaf de 30e ronde. Button geloofde dat niet. Hij ging Hamilton toch aanvallen, met een bloedstollend duel tot gevolg. Net zoals Webber even daarvoor had beslist om het hard te spelen, toen Vettel hem aanviel. Ook al tegen de richtlijnen van het team in.
Gelukkig maar, dat Button en Webber even dwars gingen liggen en het niet helemaal speelden zoals hun teambazen het wilden. “De toeschouwers komen naar de koers of zitten voor het scherm omdat ze ons willen zien racen, niet omdat we de posities voorbij de eerste bocht zouden bevriezen”, zei Mark Webber na de race, verwijzend naar wat McLaren destijds ooit deed met Hakkinen en Coulthard.
De Australiër heeft gelijk. Formule 1 blijft immers een individuele sport. Alleen denken teambazen daar helemaal anders over. Het is een al even historische gewoonte om twee auto’s per team in te zetten. Daarmee ontstond de overtuiging dat de formule 1 een teamsport is. Dat komt natuurlijk ook door de rol die sponsors en automerken de voorbije decennia zijn gaan spelen in de koninginnenklasse.
Voor het imago van Vodafone, hoofdsponsor van McLaren, is het niet wenselijk dat Hamilton en Button zich profileren als jongens die elkaars bloed kunnen drinken. Als ze elkaar een kwartier eerder nog bijna van de sokken reden, bedanken ze tijdens de persconferentie daarna dan ook uitgebreid het team voor “het fantastische werk” dat werd geleverd. En omdat ze kort voor de persconferentie nog snel gebrieft zijn door iemand van de teamleiding, doen ze alsof ze uit de lucht vallen als een journalist vraagt of het akkefietje tijdens de laatste ronden hun relatie zal veranderen. Als ze ook dat soort onzin nu eens achterwege konden laten.
