In controversiële omstandigheden nam Beveren afscheid van zijn Fransen. Alle heil zou nu uit Nederland komen. Achtergronden bij een machtsovername.
Pijnlijk. Anders kan je de laatste confrontatie van Jean-Marc Guillou met zijn Beverse partners niet omschrijven. Met een jetlag van de vlucht terug uit Thailand nog onder de leden werd de Fransman, technisch directeur bij geel-blauw, woensdagavond naar boven gesommeerd om er de algemene vergadering te confronteren. Tot zijn grote verbazing spreekt men er Guillou aan in het… Nederlands. De taal onmachtig vraagt de Fransman om een vertaling, waarna het een tijdje akelig stil blijft. Zelfs zijn medestanders blijven zwijgen, aanvoelend dat de strijd op voorhand verloren is. Raoul De Waele, die destijds met Guillou via het vehikel NV Goal toetrad, had dat wellicht wel gedaan, maar hij liet zich verontschuldigen wegens ziekte.
Zelfs zijn grootste tegenstanders binnen vonden dat de Fransman zo’n afgang niet verdiende. Zonder Guillou was er zes jaar geleden van Beveren geen sprake meer. Maar al meer dan een jaar zijn er serieuze spanningen in de relatie en die culmineerden de voorbije week in deze harde confrontatie, uitgelokt door bestuurders die met lede ogen zagen hoe de ploeg onder trainer Vincent Dufour afgleed naar de bodem van de stand.
Spaanse staatsgreep
Tenerife, begin maart. Terwijl Afrikanen, Fransen en die ene Belg, Davino Verhulst, zich in de vrieskou trachten te herstellen van de nederlaag tegen Lokeren, bereiden Frans Van Hoof en Georges De Colfmaeker onder de Spaanse zon hun machtsgreep voor. Het Beverse bestuur is op dat moment in twee kampen verdeeld : het trio De Waele, Deckers, Pairon wil onder bepaalde voorwaarden nog door met Guillou. Het duo Van Hoof-De Colfmaeker niet. Zij hebben daarvoor hun redenen, en niet alleen financiële. Guillou heeft immers een welomlijnd idee over het management van de ploeg op papier gezet. Hij acht alleen zichzelf en een paar trouwe luitenanten daartoe in staat. De Belgen vindt hij incompetent. Dat zit Van Hoof, een intelligente man, hoog, vooral omdat de alternatieven in zijn ogen niet zwaar wegen.
Om zijn veelvuldige afwezigheden op te vangen duidt Guillou Vincent Dufour als plaatsvervanger aan. Dufour zou op die manier niet alleen de trainer zijn, maar ook general manager en zelfs plaatsvervangend bestuurder. Heel mooi, maar de man mag dan wel een begenadigd sportief analist zijn, een politicus of beleidsmaker is de koppige Fransman allerminst. Maar wat nog het meest stoort in het plan- Guillou is de macht die een paar zwakke schaduwfiguren uit de administratie krijgen. De rest moet inbinden, één man, de duivel-doet-al, moet er zelfs uit, omdat hij in de ogen van de Fransen te veel tegenspreekt.
Bovendien komt er plots een geschreven contract met Dufour boven, waarin staat dat die niet voor één seizoen de trainer is, zoals iedereen denkt, maar voor drie jaar, met een forse verbrekingsvergoeding in geval van ontslag. Het is in het Frans geschreven en niet ondertekend door Van Hoof. Niet rechtsgeldig dus, een zoveelste provocatie, meent de top.
De grootste bron van controverse blijft evenwel het financiële. Toen Guillou en de NV Goal in de club hun intrede deden, zat die met de handen in het haar. Blij als een kind met de door een Brusselse spelersmakelaar aangereikte reddingsboei werd het akkoord voor een samenwerking getekend. Afspraken kwamen op papier over gebruik en doorverkoop van in Afrika opgeleide spelers, een akkoord waar in theorie alle partijen beter van werden. Volgens een duidelijke verdeelsleutel gaat er 35 procent naar Guillou, 35 procent naar de NV Goal, 20 procent als zogezegde opleidingsvergoeding naar de moederclub van de Afrikanen, het Ivoriaanse ASEC Abidjan, en 10 procent naar de club.
Dat leek de ploeg die jaarlijks een exploitatietekort van ongeveer een half miljoen euro moet aanzuiveren een faire deal. Het was van meet af aan duidelijk dat de Fransman de beste zaak deed, maar daar kon Beveren mee leven, tenslotte plukte men de vruchten van werk waar men eigenlijk weinig verdienste aan had. Na een paar jaar kreeg Guillou evenwel hommeles met ASEC Abidjan en was er dus plots een probleem met die 20 procent waar de Ivorianen recht op hadden. Die gelden werden niet meer doorgestort, waarna ASEC naar het TAS trok en daar gelijk kreeg in een geschil om 900.000 euro. Iemand moet die nu betalen. De club, zegt Guillou, want die heeft die 20 procent ingepikt. Beveren bestrijdt dat niet, maar betaalde nog niet.
De voorbije jaren werd er voor iets meer dan elf miljoen getransfereerd, schatten we, Guillou deed dus goeie zaken. Georges De Colfmaeker profiteerde vorig seizoen van de afwezigheid van de Fransman om wat van zijn geïnvesteerde centen te recupereren. De Colfmaeker haalde zo’n 400.000 euro van de clubrekeningen, waarna hij van Guillou thuis een reprimande kreeg waar de man – intussen zwaar ziek – niet goed van was. Toen de Fransman onlangs de clubrekeningen in volle licentiedrukte liet blokkeren, was dat in de ogen van de aluminiumbaas een brug te ver.
In Tenerife werd daarom beslist dat niet alleen het hoofd van Dufour moest rollen omwille van de slechte resultaten, maar ook dat van Guillou. De Colfmaeker schoof zelfs een vervanger naar voren: Alex Czerniatynski. Hij werd teruggefloten.
Constructie
Financieel heeft Beveren zich door deze breuk met de rug tegen de muur gezet. Er is de zaak van het TAS die moet worden geregeld én er moet aan Guillou ook nog ongeveer een miljoen euro worden terugbetaald. De Fransman zorgde voor inbreng/steun van Arsenal. En al is er met die club officieel geen enkele band, er is wel nog een ander miljoen euro dat de Gunners voor Emmanuel Eboué in 2009 moeten betalen in het kader van de transfer van de rechtsachter. Staat duidelijk genoeg op papier wie die som moet incasseren of loopt geel-blauw door de breuk ook dat straks mis ?
Van De Colfmaeker zullen de centen niet meer komen, van de tweedeklasser Red Star Waasland in een fusie ook niet, wegens niet kapitaalkrachtig genoeg. In vereffening gaan en verder spelen onder het stamnummer van Waasland is hier de enige realistische piste. Roger Lambrecht, die een tijd geleden nog eens polste of een fusie met Lokeren kon, is geen man om schulden over te nemen. Bovendien is het water tussen de beide supportersclans veel te diep. Lambrecht plooit daar niet voor, in Beveren doen ze dat wel.
Wie brengt dan soelaas ? Nederlanders ? Dat kan, begin deze week werd gepraat met “vrienden van Gerald Vanenburg” die vooralsnog onbekend willen blijven, tot een en ander op papier staat. Volgens de Belgische tussenpersoon, die Vanenburg en co eerst in Lokeren (sic) en onlangs via broekjessponsor Arsène Stoop ( Argina) bij Beveren introduceerde, kon de verbintenis begin deze week al worden afgerond. De Nederlanders zijn daarbij vooral geïnteresseerd in de mogelijkheden die de Freethiel hen zakelijk biedt. Het stadion is aan renovatie toe en de gemeente, eigenaar, wil daarvoor in zee gaan met privé-investeerders.
4-1, maar niet tevreden
Te midden van al die onduidelijkheid moest interimtrainer Eddy De Bolle in één training alles omgooien. De Bolle stapte af van de door Guillou en Dufour heilig verklaarde vier verdedigers en gooide het centrum dicht met een ouderwetse driemansverdediging. Perfect was het allemaal niet, zeker het spel van de flankspelers was voor verbetering vatbaar, maar een mak Westerlo werd zaterdag al bij al makkelijk weggezet. Het sierde de winnende trainer, die de spelers prompt ontsloeg van de verplichting ’s nachts ook met een hartslagmeter te slapen, dat hij na de 4-1 toegaf dat het spel van zijn ploeg absoluut niet goed was. “Het belangrijkste zijn de punten, het spel, dat is iets voor volgend seizoen.”
PETER T’KINT
