Negen dagen na de pandoering in Brugge klopten Marc Brys en zijn manschappen titelkandidaat Standard. Maar hoe kwam de eerste zege van STVV tot stand?
Een paar minuten na het laatste fluitsignaal op Stayen troepten de spelers en alle stafleden van STVV zoals gewoonlijk samen aan de middencirkel. Je kon haast een speld horen vallen tijdens de overwinningsspeech van aanvoerder Jordan Botaka, waarna materiaalman Benny Liebens het startschot gaf van de festiviteiten. De dolle taferelen waren de apotheose van een heroïsche match van de Truienaars, die met tien man hun 2-1-voorsprong moesten vasthouden tegen een Standard dat acht minuten blessuretijd kreeg om een gelijkspel weg te kapen. Pol García was de verpersoonlijking van het heldhaftige optreden van STVV: hij liep een verrekking op, maar wilde het veld niet verlaten omdat Marc Brys al zijn wissels had opgebruikt. Dat hij zijn seizoen kon hypothekeren, was voor de Spaanse verdediger op dat moment bijzaak.
Toen de roes van de overwinning grotendeels was uitgewerkt, werd Brys opnieuw geconfronteerd met de harde realiteit: de kern is te klein en is onevenwichtig samengesteld. Vooral omdat de Japanners te laat in actie schoten. Brys schikte zich naar de omstandigheden – al liet hij zijn claims om bijkomende versterking te krijgen niet varen – en gaf enkele youngsters een kans in de voorbereiding. Afgelopen zondag dropte de coach met Alexandre De Bruyn (25 jaar), Hamza Massoudi (19 jaar), Thibault De Smet (21 jaar), Wolke Janssens (23 jaar) en Samy Mmaee (22 jaar) vijf jonge Belgen in de basis. Iets wat de voorbije twintig jaar nooit vertoond was Stayen. Het businessmodel van STVV – afdankertjes van de topclubs overnemen – werpt dus zijn vruchten af. En in tegenstelling tot vorig seizoen loopt die categorie Belgen er niet voor spek en bonen bij en dat opent perspectieven voor de rest van het seizoen.
Na de pandoering op Club Brugge sloop de onzekerheid nochtans in de Truiense rangen. De technische staf was toen vooral bezig met wat ze misten in de kern. Later maakten Brys en co de omslag en legden ze de nadruk op de kwaliteiten van de kern. Tegelijkertijd prikkelde Brys het ego van zijn spelers. Het discours van Brys klonk toen ongeveer zo: ‘Wij gaan het moeten doen hé. Als jullie niet willen, dan geven we maar forfait .‘ Daarnaast was er een belangrijke rol weggelegd voor Botaka. De STVV-captain verteerde de nederlaag in Jan Breydel vliegensvlug en nam tijdens de week de rest van de groep op sleeptouw. Als aanvoerder voelde hij zich ook verplicht om zijn ploegmaats af te schermen van de gerichte aanvallen van de media. Hij heeft in het verleden naar eigen zeggen al voor hetere vuren gestaan.
KRITISCH PUBLIEK
Intussen hebben de Japanners alle moeite om het vuur van Stayen opnieuw aan te wakkeren. Het Limburgse publiek lust de Japanse versie van STVV voorlopig niet – tegen Standard daagden er amper 6400 toeschouwers op – en de ultra’s van Brigada Hesbania beginnen zich zelfs te roeren. De eisen van de harde kern aan de eigenaars laten niets aan de verbeelding over: Go hard or go home en DMM: open your eyes before the fans will close them.
Truienaars zijn over het algemeen heel kritisch en de onvrede bij een deel van de aanhang is niet nieuw – met Roland Duchâtelet klikte het destijds ook niet – maar de club moet zich wel zorgen beginnen te maken over de tegenvallende toeschouwersaantallen. In vergelijking met het seizoen 2015/16, toen STVV zijn comeback maakte in eerste klasse, verloor het bijna een derde van zijn supportersbestand. De club beseft dat er iets speelt, maar kan er voorlopig de vinger niet op leggen. De meest plausibele verklaring? STVV heeft een trouw en bijzonder hevig publiek dat aan het verouderen is, en het slaagt er niet in om een nieuwe generatie supporters te rekruteren. In zijn zoektocht naar bijkomende fans zal de club de komende jaren vooral mikken op jongeren.
