Over twee weken speelt de nationale ploeg opnieuw, thuis tegen Bosnië. Voor de verplaatsing naar Egypte moest Wesley Sonck afzeggen met een overstrekte knie. “Ik woon in Aken en zag slechts via de satelliet op een Egyptische zender stukken van de wedstrijd. Het was slecht, de uitslag, het veld, de kleedkamers.”
En nu ? Jij en Buffel, op het einde van 2004 werkte dat niet meer.
“Omdat we geen van beiden speelden, dat gebrek aan ritme konden we niet meer wegsteken. Complementair zijn we niet, dat is ook duidelijk. We zijn niet hetzelfde type, maar missen kracht en gestalte. We verstaan elkaar uitstekend, afhaken, diepgaan, maar als je geen van beiden speelt én je bent niet echt complementair… ( recht de rug). Maar geef mij een alternatief ! Ik heb in de drie, vier jaar dat ik international ben amper twee, drie wedstrijden gemist, maar hoe vaak kon ik naast Emile Mpenza spelen ? Pieroni zit in Auxerre op de bank, Stein Huysegems viel onlangs ook al een keer naast de ploeg.”
Dat gebeurde één keer…
“Oké, maar dat is een vraag voor de bondscoach. Geef mij andere namen ! Je hebt er geen, met alle respect voor iedereen. Dat is het probleem van de Belgische jeugdwerking. De beloften van nu komen tekort voor het eerste elftal en van hen kunnen er uiteindelijk misschien twee, drie doorbreken. Kompany is de enige die wat kan bijbrengen.”
Is deze kern dan niet meer waard dan wat hij nu laat zien ? Van Buyten is aanvoerder in Hamburg, maar mag niet meespelen.
“Dat zijn keuzes van de trainer. Daar hebben we een luxeprobleem.”
Luxe ? Je houdt nooit de nul.
“Kompany doorschuiven naar het middenveld ? Ik geloof daar niet in.”
Simons speelt in Brugge vrijwel altijd op het middenveld.
“Dat zijn vragen voor de trainer.”
Is de zoektocht naar defensieve stabiliteit niet ten koste gegaan van het offensieve ? Hoeveel kansen kreeg jij de laatste interlands ?
“Weinig. Maar ik kies ook liever voor defensieve stabiliteit om dan met een halve ploeg naar voren te schuiven.”
Een halve ploeg ? Met drie man zal je bedoelen. Een keeper, vier verdedigers en drie verdedigende middenvelders : dan schiet er weinig volk over om aan te vallen.
“Ik ben een ploegspeler, ik bepaal geen tactiek. Met de schorsing van Bart Goor zijn we veel kwijt gespeeld : infiltratie, loopvermogen, intelligentie. Wij kunnen veel beter, dat weet ik. Onze kwaliteit is een goeie groep en die is er. Nog steeds.”
Waarom ging je eigenlijk steeds moeilijker dingen doen op het veld ? Hakjes, nummertjes, risicovolle passes…
“Ik weet het. Ik denk dat je aanvankelijk dingen doet zonder nadenken, zonder er rekening mee te houden of het moeilijk dan wel makkelijk is. Het lukt als je in vorm bent, maar niet als je niet in het ritme zit, waarna je de tweede keer langer denkt. Gegarandeerd mislukt zoiets dan weer. En zo gaat het verder bergaf. Toen ik bij Ajax moeite had, was ik blij eens in de sfeer van die nationale ploeg te komen, daar spelen was een bevrijding. Maar ik wist ook dat er twijfel over mijn positie zou ontstaan. Ik heb nu een andere ploeg, Thomas ook, die problemen zijn weg. Mijn vraag nu is : raakt Emile tijdig fit ? Ik denk dat wij wél goed kunnen samenspelen.”
En Sonck-Pieroni ?
“Misschien. Toen ik hem de laatste keer op training zag, verraste hij me. Hij boekt duidelijk vooruitgang bij Auxerre. Hij heeft zijn gestalte, kan makkelijk een goal maken en zorgt voor gevaar.”
