Niemand in België die de mens Carlos Bacca beter kent dan Dévy Rigaux, zijn persoonlijke begeleiders en tolk bij Club Brugge. “Een van de hoofdredenen voor Carlos’ ontbolstering is ongetwijfeld zijn steeds betere integratie in de club en in het dagelijks leven. In zijn beginperiode was hij, als louter Spaanstalige, voor elke communicatie volledig van mij afhankelijk. Maar ondertussen begrijpt hij – na heel wat lessen – al een mondje Engels en kan hij zich met eenvoudige zinnen verstaanbaar maken. Daardoor is hij veel zelfstandiger en niet meer bang om zélf initiatief te nemen: overleggen met de mensen van de kleuterschool over zijn tweejarige zoontje Carlos Daniel, reserveren in een restaurant, zijn defecte smartphone inwisselen… Alleen voor belangrijke, meer ingewikkelde gesprekken – met een dokter, sportief manager Arnar Grétarsson, de pers… – sta ik hem nog bij.

“Dat de coach en enkele spelers – Vázquez, Duarte, Tchité, Kujovic – Spaans spreken of begrijpen, is natuurlijk ook een voordeel. Carlos helpt nu Duarte zelfs in zijn integratieproces: ‘Dat doe je beter zo, dat moet je aan die persoon vragen…’ Hij weet hoe moeilijk hij het in zijn eerste maanden gehad heeft, hé. Nochtans hebben zijn ploegmaats hem vlug opgenomen. Zij appreciëren Carlos enorm omdat hij altijd zo vrolijk, positief en sociaal is.

“Dat hij zich in januari, door die transferperikelen, zich als een verwaande vedette zou gedragen hebben is onzin. Na zijn goal op Zulte Waregem ( de match nadat hij coach Garrido de hand geweigerd had bij een vervanging, nvdr) zag je alle teamgenoten naar hem lopen – dat zouden ze in het omgekeerde geval nooit gedaan hebben. Zelfs met Tchité, toch een concurrent in de spits, heeft Carlos een heel goeie band. En toen ik met hem sprak voor de play-offs, tijdens zijn verblijf in Colombia, vroeg hij meteen naar zijn ploegmaats. Veelzeggend toch?

“Voor Carlos is familie prioriteit nummer één. Kijk naar zijn twitteraccount, die staat vol met gezinsfoto’s. Niet verwonderlijk dus dat hij tijdens zijn eerste maand in Brugge zich eenzaam voelde omdat zijn vrouw Shayira en zijn zoontje in Colombia achtergebleven waren. Maar toen zij naar België kwamen, en zijn papa Gilberto – ondertussen een vurig Clubsupporter – en mama Eloisa de voorbije winter hier drie maanden bij hem verbleven, gaf hem dat een grote boost. Aan hen heeft hij veel steun gehad, zeker voor en na de geboorte van zijn dochtertje Karla Valentina ( op 31 januari, nvdr).

“Carlos gelooft heel erg in God – voor een match leest hij vaak in een boek over geloof – maar ook in zichzelf. Als ik hem voor de wedstrijd succes wens, straalt het zelfvertrouwen van hem af. Een doorzetter en een harde werker die goed weet wat hij wil, maar in die ambitie ook niet overdrijft. Geen man van uitersten, maar evenwichtig: niet arrogant, maar ook niet te goedhartig. En vooral: heel dankbaar. Toen ik Carlos in oktober vergezelde voor twee interlands in Colombia, heeft hij me als zijn beste Belgische vriend voorgesteld aan zijn hele familie en al zijn kameraden. Ik voelde me echt een van hen. Daar zag ik nog meer hoe open, warm, vrolijk en nederig hij is. Zelfs op de terugvlucht, in het gezelschap van veel Colombiaanse internationals – toch grote vedetten – betrok hij me in alle gesprekken. Nooit voelde ik me het vijfde wiel aan de wagen.

“Zelden heb ik hem trouwens gelukkiger gezien als die week. Ook omdat hij scoorde tegen Kameroen, in zijn thuisstad Barranquilla bovendien. Met Colombia in 2014 de wereldbeker halen is zijn ultieme voetbaldroom en dé motivatie om elke training en match alles te geven. Volgend jaar ook in een grotere competitie? Misschien. Als Club én hij er beter van worden.”