Voor het laatst geeft Sport/Voetbalmagazine het woord aan de Braziliaanse sportjournalist Paulo Roberto Conde van Folha de São Paulo: ‘Het WK zal Brazilië de hoop en het geloof teruggeven dat dit land een toekomst heeft.’

Het is allemaal voorbij en het was een onvergetelijk avontuur. Sinds we de Wereldbeker zeven jaar terug toegewezen kregen, hebben we ons voortdurend de vraag gesteld of we zo’n evenement wel aankonden. En of zo’n WK wel een prioriteit was voor een land dat nog zo veel werk heeft op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg en veiligheid. Hadden we het geld niet beter dáárin geïnvesteerd? Want we zijn een derdewereldland, ook al staat onze economie in de top tien van de wereld.

Brazilië is echter ook het land dat het meest van voetbal houdt. Het is voor ons zelfs meer dan een religie. Nog voor een echtpaar kibbelt over de naam van de pas geboren baby wordt er ruzie gemaakt over de club waarvoor hij of zij zal supporteren. “Wordt het een fan van Corinthians? Of van Palmeiras? Alsjeblieft, vertel me niet dat hij zal juichen voor São Paulo!” Het is een onvermijdelijke, dagelijkse dialoog in een kraamkliniek in São Paulo en in Rio. Daar verschillen alleen de namen van de clubs.

Diep in ons hart waren dan ook alle Brazilianen zo blij als een kind dat we de Wereldbeker toegewezen kregen. Voor de tweede keer, na de ramp van 1950 met de Maracanaço, de nederlaag tegen buur Uruguay. Hieraan denken doet nog altijd iedere Braziliaan pijn.

De Seleção heeft vijf sterren op het shirt, maar het hadden er zes moeten zijn. Zes wereldtitels. Dit was dé kans om de geschiedenis te herschrijven. Om La Hexa (de zesde) binnen te halen.

Er werd jarenlang alleen over het sportieve gepraat. Over het financiële maakte niemand zich zorgen. De organisatie was in handen van bondsvoorzitter Ricardo Teixeira, die beloofde dat alle stadions met privégeld gebouwd zouden worden. Meer, het hele evenement zou met privégeld gefinancierd worden.

De werkelijkheid was eventjes anders. Meer dan negentig procent van de prachtige nieuwe stadions werd gebouwd met de centen van de belastingbetalers. Dit toernooi kost ons 30 miljard reaal, 10 miljard euro. En zelfs met al dat geld van de overheid slaagden we er niet in de stadions op tijd af te werken. Itaquerao, het stadion van de openingsmatch, was pas een maand voordien klaar. Bijna overal werd een aantal werken niet uitgevoerd en wellicht gebeurt dat nooit.

Ik ben zeer benieuwd of dit een thema wordt bij de presidentsverkiezingen, die in oktober plaatsvinden. Eerlijk gezegd, ik verwacht het niet. Zelfs niet na de vernedering van onze ploeg door Duitsland. Iedereen was verbijsterd over het gemak waarmee de Mannschaft het team van Felipe Scolari oprolde, maar helemaal verrast waren we niet. We wisten dat we geen geweldige ploeg hadden. Het is al van 2002 geleden dat ik Brazilië echt goed zag voetballen. Zolang we onze roots – dribbelen, passen, aanvallen – verloochenen, komt het niet goed met ons voetbal. Brazilianen zijn echter gek van goed voetbal en zullen het prachtige spel van de Duitsers nooit vergeten.

Brazilië zal aan het missen van de wereldtitel dit keer geen kater overhouden. Er is te veel waar we ons mee kunnen troosten. De publieke opinie voelt vooral trots en blijdschap, omdat de wereld dankzij dit WK een positief imago van ons land zal overhouden.

Wij waren overtuigd dat onze luchthavens het zouden begeven, maar alles liep op wieltjes. We dachten dat het telecommunicatiesysteem niet zou functioneren, maar het deed het prima. We geloofden dat onze stadions niet zouden voldoen, maar ze waren ronduit schitterend. Bestaat er een voetbaltempel in de wereld waar leuker voetbal werd gespeeld dan in Fonte Nova in Salvador, het decor van onvergetelijke matchen als Spanje-Nederland, Frankrijk-Zwitserland, België-VS en Nederland-Costa Rica? We vreesden dat de straten zouden overlopen van de manifestanten. Maar nada. Wat we zagen, waren geweldige volksfeesten in Vila Madalena, Copacabana en andere iconische plaatsen. Brazilianen, Colombianen, Argentijnen, Kroaten, Engelsen. Allemaal samen. Geweldig om te zien.

Dit was de beste Wereldbeker in decennia en zo zal hij in onze herinnering voortleven. We hebben ervan genoten en zullen het WK missen. Zelfs sceptici als ik. Het succes van dit toernooi zal ons, na enkele vreselijke jaren, het geloof en de hoop teruggeven dat dit land een toekomst heeft.

Brazilië had deze duw in de rug nodig. Hopelijk kunnen de Olympische Spelen over twee jaar in Rio de Janeiro ons een nieuwe duw in de goede richting bezorgen.

Hadden we het geld niet beter geïnvesteerd in onderwijs, gezondheidszorg en veiligheid?

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content