middenvelder

Zimabwaan, geboren op 5 december 1984 in Harare. 1,78 meter – 78 kilo. Profiel: de kiezer.

C ephas Chimedza: “Ik ben mentaal sterker nu dan bij mijn eerste passage in België, bij Germinal Beerschot. Ik lig ook beter in de groep nu omdat ik niet dezelfde aanpassingsproblemen ken als toen. Als je alleen zit, krijg je negatieve gedachten. Je vraagt je af waarom het tegenzit. Maar ik woon hier nu met mijn vrouw en mijn dochtertje Tiffany. Negen maanden oud. Nu ik niet meer alleen ben, ga ik nog weinig weg, niet naar de film, niet eens iets drinken.

“Ik kan heel zwart-wit zijn in mijn keuzes. Iets is goed of slecht, er is geen middenweg voor mij. Ik heb het geduld niet om te wachten op de dingen die ik wil. Als ik mijn zinnen ergens op heb gezet, ga ik er ook meteen voor. Een negatieve kant van mijzelf, vind ik. Soms moet je dingen een kans geven en zien hoe ze evolueren, maar dat kan ik dus moeilijk. Ook volhouden toen ik bij Beerschot zat, lukte bijvoorbeeld niet. Ik heb dan het geduld niet om te wachten tot het wel gaat. Ik neem een beslissing.

“Mijn vrouw? ( lacht) Je probeert in het leven compromissen te sluiten. Wie mij kent, weet: oké, nu moeten we Cephas met rust laten, want het bevalt hem niet. Zoals wanneer ik van een verloren wedstrijd thuiskom, weet mijn vrouw dat ze niet te veel tegen mij moet praten, of ik ontplof.

“Maar vanbinnen zit er een aardige Cephas Chimedza, hoor. Vroeger, toen ik jonger was, was ik meer verlegen. Maar ik ben eigenlijk wel iemand die graag met iedereen praat. Veel vrienden heb ik niet in België, maar wie op mij afstapt om te praten of een handtekening te vragen, zal ik nooit negeren of wandelen sturen. Alleen in Zimbabwe moet ik opletten waar ik ga om niet te véél herkend te worden.

“Mijn dochter? ( lacht) Ik hoop dat ze wat dat betreft niet zoals ik zal zijn. ( lacht) Maar ik denk dat ze gewoon het beste van de twee kanten gaat nemen.

“Als je duidelijke keuzes maakt, heeft dat ook twee kanten. Germinal Beerschot verlaten was van mijn kant bekeken goed, want het zou mij slecht vergaan zijn als ik was gebleven – ik was niet meer gemotiveerd. Maar van de andere kant: daarna keken veel mensen wel op een negatieve manier naar mij.

“Het zit nu eenmaal in mij om voor duidelijkheid te kiezen. Heb ik van mijn vader, denk ik. Hij is politieman in Zimbabwe. Hij ging voor zijn job geregeld 42 dagen van huis. Ik wist meteen: dat is niks voor mij. Ik kan mijn gezin zolang niet missen. Ik ben graag thuis. Maar mijn karakter heb ik toch van hem, denk ik. Voor een politieman is iets goed of is iets slecht.

“Rugnummer dertien is goed voor mij. Ik wil ermee geïdentificeerd worden. 13: Chimedza. Daarom heb ik het ook in een andere vorm op mijn arm laten tatoeëren ( XIII, nvdr). Dertien is elke keer mijn rugnummer. Een ongeluksnummer, zeggen ze. Ja. Voor de tegenstander.” ( lacht)

door raoul de groote

“Er is geen middenweg

voor mij.”